ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4440

ว่านพั่วจวินมองมาที่เขา ชี้ฮงหยวนซานที่กำลังหวาดกลัวอยู่ แล้วถามอีกครั้งว่า:"แม้ว่าเจ้าจะถูกไล่ออกจากสำนักว่านหลง แต่ไม่ว่ายังไงเจ้าก็เคยเป็นสมาชิกของสำนักว่านหลงของข้า และทุกคนที่เคยเป็นสมาชิกของสำนักว่านหลง สมาชิกของเผ่า ต่างก็มีความหยิ่งในศักดิ์ศรี แต่ทำไมเจ้าถึงยอมตกเป็นเหยื่อขยะเช่นนี้!"

ครูฝึกหลินร้องไห้และพูดสำนึกผิด:"ท่านประมุข……ข้าแค่ก็มีช่วงเวลาที่โง่เขลา และโลภมากจนขาดสติชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น ถึงได้ถูกไอ้สุนัขแก่ตัวนี้ชักชวน และกลายเป็นครูฝึกของสำนักฮงเหมิน…... ข้าทำให้ท่านประมุขและพี่น้องนับไม่ถ้วนในสำนักว่านหลงขายขี้หน้า ขอให้ท่านประมุขลงโทษด้วยขอรับ!"

ว่านพั่วจวินพูดว่า:"เจ้าไม่ใช่สมาชิกของสำนักว่านหลงอีกต่อไป สิ่งที่เจ้าทำไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสำนักว่านหลงของข้า ดังนั้นจึงไม่ถึงขั้นทำให้สำนักว่างหลงขายขี้หน้า"

หลังจากพูดเช่นนั้น ว่านพั่วจวินก็มองไปที่เย่เฉิน กำหมัดเคารพ และพูดอย่างเคารพว่า:"คุณเย่ แม้ว่าคนนี้จะไม่ใช่สมาชิกของสำนักว่านหลงอีกต่อไป แต่ก็เคยรับใช้ให้ผม และตอนนี้เขาก็ตัดสินใจด้วยเหตุผลแต่แรก และช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญ และมีแววตาหามีแววไม่ ถึงได้ทำให้คุณขุ่นเคือง ผมก็ปัดความรับผิดชอบไม่ได้ จะลงโทษอย่างไร เชิญคุณเย่เป็นผู้ตัดสินได้เลยครับ!"

คำพูดของว่านพั่วจวิน ทำให้ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่เย่เฉินอีกครั้ง

ในขณะนี้ ผู้คนเหล่านี้เพิ่งเข้าใจว่า ทำไมเย่เฉินถึงไม่เคยสนใจฮงหยวนซานเลย ที่แท้เขาเป็นหัวหน้าใหญ่ตัวจริง

แม้แต่ว่านพั่วจวิน ที่มีชื่อเสียงและทรงพลังไปทั่ว ยังแทนตัวเองว่าผมต่อหน้าเขา มันชัดเจนมากแล้ว ว่าสิ่งนี้หมายถึงอะไร

ซึ่งหมายความว่าทุกคนในสำนักว่านหลง รวมถึงว่านพั่วจวินด้วย ต่างก็ภักดีต่อเน่เฉิน

ฮงหยวนซานที่เหมือนจิ้งจอกเจ้าเล่ห์เข้าใจทันทีว่า วันนี้ตนได้ทำให้ใครขุ่นเคืองแล้ว

คนที่ทำวันนี้ได้ทำให้ขุ่นเคือง กลายเป็นเจ้านายที่แท้จริงของสำนักว่านหลง!