ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4441

ฮงหยวนซานตกใจกับคำพูดของเย่เฉิน และเกือบจะหัวใจวายทันที

ถ้าเขาทำตามคำพูดที่โหดร้ายที่ตนเพิ่งพูดออกมา เย่เฉินก็จะใช้วิธีหนามยอกเอาหนามบ่ง ต้องฉีกปากของเขาเองเป็นชิ้นๆ แล้วดึงลิ้นของเขาออกมา

อย่าว่าแต่ร่างกายของเขาจะทนไหวไหม ถึงจะทนไหว ก็คงจะเกือบตายหลังจากทำสิ่งนี้แล้ว

เมื่อคิดเช่นนี้ เขาที่รู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง กุมหน้าอกไว้ อดกลั้นความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในหัวใจ และร้องพูดกับเย่เฉินว่า:"คุณเย่ ผมแก่แล้ว คงจะทนไม่ไหวแล้ว……"

เย่เฉินยิ้มและพูดอย่างสบายๆ:"โอ้ ไม่เป็นไร ถ้าคุณทนไม่ไหว ก็ตายที่นี่เลย ยังไงซะ ไม่ว่าคุณจะอยู่หรือตาย ฉันก็ไม่สนเลย"

ดวงตาของฮงหยวนซานบวมจากการร้องไห้ เขาคุกเข่าลงบนพื้น และยังคงก้มหัวให้เย่เฉิน ร้องไห้ตะโกนออกมาว่า:"คุณเย่ ผมรู้สึกผิดแล้วจริงๆ…...โปรดยกโทษให้ผมด้วย….."

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และพูดอย่างเย็นชาว่า:"คำพูดซ้ำๆ เดิมๆ พูดไม่หยุดเลยนะ"

พูดจบ เขามองไปที่ครูฝึกหลินที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น แล้วพูดนิ่งๆ ว่า:"เห็นแก่ที่เจ้าเคยเป็นสมาชิกของสำนักว่านหลง ข้าสามารถให้เจ้าเก็บการฝึกฝนของเจ้าได้ แต่เจ้าควรประพฤติตัวอย่างไรนั้น มันขึ้นอยู่กับคุณแล้วล่ะ…..."

เมื่อครูฝึกหลินได้ยินแบบนี้ ก็ตะลึงไปชั่วครู่ทันที เขามองไปที่ฮงหยวนซานโดยไม่รู้ตัว และตะโกนอย่างโกรธเคืองว่า:"ฮงหยวนซาน ไอ้หมาแก่ แกทำให้ฉันพลาด!"

พูดจบ เขาก็รีบวิ่งเข้าไปทันที เขาจับหัวของฮงหยวนซานด้วยมือทั้งสองข้าง ใช้มือฉีกอย่างรุนแรง ฉีกปากฮงหยวนซานจนอ้ากว้างใหญ่ๆ เลย

ฮงหยวนซานกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ครูฝึกหลินไม่คิดที่จะปล่อยเขาไป แต่เอื้อมมือออกไปดึงลิ้นของเขาออกมาด้วย

ใบหน้าของหลิวม่านฉงซีดด้วยความกลัว และโพล่งพูดกับเย่เฉินว่า:"เย่เฉิน…...มันตายได้เลยนะ"

เย่เฉินสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดกับครูฝึกหลินว่า:"ช่างเถอะ เก็บลิ้นของเขาไว้ เดี๋ยวจะมีประโยชน์ ตอนที่ให้เขาคุกเข่าลงบนพื้นและร้องเห่า"