ตอนนี้ หลิวม่านฉงมองที่เย่เฉิน แล้วถามเขา:"คุณมากำกับความยุติธรรม ทำไมต้องเข้าหาพ่อของฉันด้วย? เรื่องธุรกิจ เป็นเรื่องปลอมสินะ?'
เย่เฉินได้ยักไหล่:"คุยเรื่องธุรกิจใช่ว่าจะเป็นเรื่องเท็จ บริษัทนานาซู ขนส่งจำกัดเติบโตอย่างรวดเร็ว ทำให้ต้องมีแรงขับเคลื่อนมากขึ้น และในบริษัทย่อยของพ่อเธอมีแรงขับเคลื่อนที่มากพอ แต่ไม่สามารถสร้างผลกำไรได้ในอัตราที่สูง ฉะนั้น ร่วมมือกันทำธุรกิจนี้ต่างฝ่ายสามารถเติมเต็มจุดด้อยของซึ้งกันและกันได้ ถือเป็นผลดีต่อทั้ง2ฝ่าย"
หลิวม่านฉงเกิดข้อสงสัย จึงถามเย่เฉินว่า:"คุณมาทวงความยุติธรรม แล้วเกี่ยงข้องอะไรกับพ่อฉัน
เย่เฉินไม่อยากโกหกหลิวม่านฉง จึงส่ายหัว เเล้วพูดว่า:"เรื่องนี้ ยังเปิดเผยไม่ได้"
หลิวม่านฉงรู้สึกถึงบางอย่าง เธอมองเย่เฉิน พูดขอร้องว่า:"เย่เฉิน เราพึ่งรู้จักกันไม่นาน คำพูดฉันไม่มีน้ำหนักพอสำหรับคุณ แต่ฉันยังคงต้องขอร้องคุณ หากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับพ่อฉัน ขอร้องคุณอย่าทำให้เขาต้องลำบากใจมาก……"
เย่เฉินอยู่ๆก็รู้สึกปวดใจ เมื่อเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยการขอร้องอ้อนวอนของหลิวม่านฉง
ดังนั้น เขายิ้มตอบ และถามเธอ:"เธอกับพ่อเธอคงจะสนิทกันมากสินะ?"
"ใช่…..."หลิวม่านฉงพยักหน้า ตอบอย่างจริงจังว่า:"ถึงแม้เขาจะทำผิดกับแม่ไว้ แต่ดูแลฉันกับน้องสาวอย่างจริงใจ เขาเป็น…...คนรักศักดิ์ศรีมาก…...ต่อให้ทำผิดก็ไม่ยอมรับ ถึงจะอยู่ต่อหน้าลูกสาวตัวเองก็ตาม เพราะฉะนั้นเขาจึงใช้การกระทำและสิ่งของทดแทน สิ่งเหล่านี้ฉันได้จดจำไว้ตั้งแต่เล็กจนโต……"
พูดไป หลิวม่านฉงเริ่มตาแดงและพูดอย่างเบาๆว่า:"แค่ว่านิสัยของฉันค่อนข้างเหมือนเขา เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา ฉันจะไม่ยอมรับว่าฉันให้อภัยเขาแล้ว และไม่เคยทำหน้าดีๆ กับเขา……"
เมื่อได้ยินแบบนี้ เย่เฉินพยักหน้าแล้วตอบกลับ:"ฉันรับปากเธอ วางใจได้
"ขอบคุณมากนะ เย่เฉิน…..."ได้ยินอย่างนี้ หลิวม่านฉงถอนหายใจ
เธอมีความรู้สึกว่า เย่เฉินทวงความยุติธรรมในครั้งนี้ มีโอกาสสูงที่จะเกี่ยวข้องพ่อของเธอด้วย
ความหดหู่ในใจเหลิวม่านฉงเพิ่มขึ้นมากในชั่วพริบตา
เธอก็ไม่เข้าใจ วันนี้เธอพึ่งงเจอเย่เฉินเป็นเป็นครั้งแรก ได้ยินว่าเขาจะกลับในไม่ช้า แต่ในใจกลับรู้สึกไม่อยากให้ไปมากๆ
แต่ว่า เธอก็รู้ดี ตัวเองกับเย่เฉินเพิ่งจะรู้จักกัน ต่อให้ในใจไม่อยากให้ไปแค่ไหน ก็ไม่ควรแสดงความรู้สึกออกทางสีหน้า และเเล้ว เธอพยายามทำเป็นชิวๆ แล้วพูดว่า:"เวลาน้อยขนาดนี้ ถ้าคุณมีสถานที่ที่อยากไปให้รีบบอกกับฉันนะ ฉันจะช่วยนายจัดตารางให้"
เย่เฉินยิ้มตอบ:"ฉันก็ไม่ได้มาเที่ยว เพราะฉะนั้นจึงไม่มีสถานที่ที่อยากไป"
พูดถึงนี้ เย่เฉินนึกอะไรได้ เอ่ยปากว่า:"จริงสิ คุณม่านฉง ก่อนฉันจะกลับ คุณชวนฉันไปทานข้าวที่ซอยตลาดของเธออีกนะ!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...