เย่เฉินเดินตามหลิวม่านฉง และขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นสามของวิลล่า
หลิวม่านฉงพาเย่เฉินไปที่กึ่งกลางของประตูสองบาน ชี้ไปที่ห้องทางด้านขวาและพูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ นี่คือห้องรับแขกที่จัดให้คุณได้พักผ่อน เป็นห้องสวีทที่มีพื้นที่ประมาณแปดสิบตารางเมตร และมีห้องนั่งเล่น มีห้องนอน และห้องน้ำแยก”
เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็เปิดประตูห้อง และเดินเข้าไปพร้อมกับเย่เฉิน
ทันทีที่เดินเข้าประตู ก็คือห้องนั่งเล่นของห้องสวีทแห่งนี้ ซึ่งมีเนื้อที่ประมาณสามสิบตารางเมตร การตกแต่งหรูหรามาก มีเฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้ทุกชนิดอย่างครบครัน
หลิวม่านฉงพูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ก็ถือซะว่าที่นี่เป็นโรงแรม หากมีความต้องการอะไรให้โทรหาพ่อบ้านโดยตรงได้เลย เขาจะจัดให้คนมาให้บริการคุณโดยเร็วที่สุด นอกจากนี้ห้องของฉันก็อยู่ตรงข้ามกับห้องคุณ ถ้ามีเรื่องอะไรก็สามารถมาหาฉันได้”
เย่เฉินกล่าวขอบคุณว่า “โอเค คุณม่านฉง ฉันรู้แล้ว ขอบคุณ”
หลิวม่านฉงพยักหน้าและพูดอย่างเขินอายเล็กน้อยว่า “คุณเย่ มันดึกแล้ว ถ้าไม่มีอะไร ฉันก็ไม่รบกวนการพักผ่อนของคุณแล้ว”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “โอเค คุณม่านฉงก็รีบไปพักผ่อนเถอะ”
หลิวม่านฉงพูดอย่างเร่งรีบว่า “โอ้ใช่แล้ว คุณเย่อย่าเรียกฉันว่าคุณม่านฉงแล้ว ให้เรียกฉันว่าม่านฉงโดยตรงก็พอแล้ว”
“โอเค” เย่เฉินก็ได้เกรงใจ และก็กล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้เราก็มาเรียกชื่อกันและกันโดยตรงเถอะ ไม่ต้องเรียกว่าคุณอีกต่อไปแล้ว”
หลิวม่านฉงหน้าแดงเล็กน้อย และพูดด้วยเสียงต่ำว่า “คุณเย่สามารถเรียกฉันว่าม่านฉงโดยตรงได้ แต่ตามนิสัยของเรา เรายังคงชอบเรียกผู้ชายว่าคุณ
หลังจากพูด เธอก็ถามเย่เฉินอีกครั้งว่า “คุณเย่ ปกติคุณใช้แอปสื่อสารอะไร WeChat หรือ WhatsApp เหรอ?”
เย่เฉินกล่าวว่า “ฉันใช้ WeChat แต่ดูเหมือนว่าที่ของพวกคุณจะใช้ WhatsApp เป็นส่วนมากใช่ไหม?”
“ใช่” หลิวม่านฉงกล่าวว่า “คนส่วนใหญ่จะใช้ WhatsApp แต่ก็มีบางคนใช้ทั้งสองแอป เพราะยังไงทุกคนก็มีเพื่อนอยู่ในแผ่นดินใหญ่มากมาย”
ไทม์ไลน์ของเขาถูกตั้งค่าให้ปรากฏให้เห็นเป็นเวลาครึ่งปี แต่เขาไม่ได้โพสต์ไทม์ไลน์สักข้อเลยในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา
หลิวม่านฉงพบว่าในไทม์ไลน์ของเย่เฉินว่างเปล่า และรู้สึกหดหู่ในใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตามหลิวม่านฉงเปลี่ยนความคิด และมันก็สอดคล้องกับตัวละครของเย่เฉินที่ไม่ชอบโพสต์ในไทม์ไลน์ เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยโอ้อวดอยู่แล้ว และปกติเขาก็จะเป็นคนประเภทที่ไม่ค่อยโพสต์ไทม์ไลน์ และแสดงตัวเอง
........
ในคืนนี้ หลิวม่านฉงนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง แทบจะนอนไม่หลับเลยทีเดียว
ตั้งแต่เล็กจนโต นี่เป็นครั้งแรกที่เธอนอนไม่หลับเพราะผู้ชายคนหนึ่ง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...