เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น หลิวม่านฉงลุกขึ้นจากเตียงนอน แต่เดิมเธอคิดว่าเย่เฉินยังคงพักผ่อนอยู่ในห้อง แต่เมื่อเธอลงมาที่ชั้นล่างก็ได้พบว่า เย่เฉินได้กินอาหารเช้าเสร็จ และเตรียมพร้อมที่จะออกไปแล้ว
เธอถามเย่เฉินด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “คุณเย่ คุณจะออกไปทำอะไรแต่เช้า?”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันอยากจะออกไปเดินเล่นสักหน่อย เพื่อดูว่ามีคฤหาสน์กี่หลังอยู่ที่ถนนชือซุน”
หลิวม่านฉงถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณเย่ อย่าบอกนะว่าคุณอยากจะซื้อบ้านอยู่ในถนนชือซุน?”
เย่เฉินยิ้มและพูดอย่างผ่านๆ ว่า “ใช่ แต่ก็ไม่ใช่ แม้ว่าจะซื้อก็ไม่ใช่ฉันซื้อ”
หลิวม่านฉงไม่ค่อยเข้าใจความหมายในคำพูดของเย่เฉิน แต่ฟังดูแล้วเหมือนว่าเย่เฉินจะสนใจกับถนนชือซุนมาก ดังนั้นเธอจึงรู้สึกดีใจอย่างวยิ่ง และพูดอย่างรวดเร็วว่า “ถ้าคุณเย่สนใจบ้านที่นี่ ฉันสามารถให้คำแนะนำได้ คฤหัสถ์ตระกูลฮั่วที่อยู่ติดกับบ้านเรากำลังประกาศขาย และมันคือทรัพย์สินของตระกูลฮั่วแห่งเกาะฮ่องกาง”
เย่เฉินหัวเราะและกล่าวว่า “งั้นฉันก็ออกไปเดินดูสักหน่อย”
หลิวม่านฉงรีบถามว่า “ให้ฉันไปเป็นเพื่อนคุณหรือไม่”
“ไม่เป็นไร” เย่เฉินพูดว่า “อีกสักครู่เธอยังมีธุระที่จะต้องไปทำไม่ใช่หรือ?”
หลังจากพูดแล้ว เขาก็พบว่าสีหน้าของหลิวม่านฉงดูไม่ค่อยจะดีนัก ดังนั้นเขาจึงถามด้วยความสงสัยว่า “ม่านฉง เมื่อคืนนี้คุณนอนนอนไม่ดีหรือเปล่า?”
หลิวม่านฉงรู้สึกเขินเล็กน้อย ในขณะที่จัดทรงผมของเธอ และก็พูดอย่างติดๆ ขาดๆ ว่า “อันนั้น.......เมื่อคืนนี้ฝนตกอยู่ตลอด.......ฉันเลยนอนไม่ค่อยจะหลับ........”
เย่เฉินก็ไม่ได้คิดมาก พยักหน้าเบาๆ และพูดกับเธอว่า “สีหน้าของคุณดูแย่มาก และยังจะต้องไปทำธุระที่จิมซาจุ่ยทั้งวัน ฉันเกรงว่าร่างกายของคุณจะทนไม่ไหว”
เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็เดินเข้าไปหาหลิวม่านฉง และพูดอย่างจริงจังว่า “มา ยื่นมือมาให้ฉัน”
หลิวม่านฉงไม่รู้ว่าเย่เฉินอยากจะทำอะไร แต่ก็ยังคงหน้าแดง และยื่นมือขวาของตัวเองให้เขาไป
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และกล่าวว่า “ม่านฉง คุณไปทานข้าวที่ห้องอาหารก่อนเถอะ ฉันจะออกไปเดินเล่นสักหน่อย”
“โอเค” หลิวม่านฉงพยักหน้า และพูดว่า “ถ้าคุณเย่มีคำถามใดๆ สามารถทักถามฉันใน WeChat ได้ตลอดเวลา ถ้าคุณชื่นชอบบ้านหลังไหน สามารถถ่ายรูปเลขที่บ้านไว้ และฉันจะหาคนช่วยสอบถามรายละเอียดให้”
“โอเค”
เย่เฉินตอบตกลง จากนั้นก็โบกมือให้หลิวม่านฉง และก็เดินออกจากคฤหาสน์ของตระกูลหลิวตามลำพัง
ตามที่เขาบอกกับหลิวม่านฉงในตอนเมื่อกี้นี้ เขาวางแผนที่จะซื้อบ้านอยู่ในถนนชือซุนจริงๆ แต่ว่า เขาไม่ได้วางแผลที่จะซื้อเอง แต่กลับวางแผนที่จะให้หลิวเจียฮุยจ่ายเงินซื้อบ้าน
อีกอย่าง หลังจากที่ซื้อมันมาแล้วตัวเองไม่ได้วางแผนที่จะอาศัยอยู่คนเดียว แต่วางแผนที่จะให้ลุงโจงและคนในครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ที่นี่
หลิวเจียฮุยก้าวร้าวและบังคับลุงโจง ความคิดที่สังหารหนาแน่น แม้ว่าเย่เฉินไม่ได้ตั้งใจจะหาเรื่องเขา แต่ก็ยังจำเป็นต้องลดศักดิ์ศรีและจิตวิญญาณของเขาอย่างรุนแรง นี่มันก็เป็นเรื่องท่าจำเป็นอยู่!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...