ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 446

บทที่ 446

“ไม่เป็นไร” คุณท่านซ่งพูดนิ่งๆ ว่า “พอดีว่า จะเอาบัตรเชิญมาให้หมอเทพซือด้วย จะเชิญเขามางานเลี้ยงวันเกิด”

พูดจบก็ชี้ไปทางประตูของจี้ซื่อถัง แล้วก็พูดว่า “ไป พาผมเข้าไปข้างใน”

ในตอนนี้ เฉินเสี่ยวจาวก็กำลังยุ่งอยู่ที่ด้านนอกของจี้ซื่อถัง พอเห็นคุณท่านซ่งมา ก็รีบเดินเข้ามา แล้วพูดอย่างเคารพว่า “คุณท่านซ่ง มาได้อย่างไรคะเนี่ย? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ?”

คุณท่านซ๋งก็ไอ แล้วยิ้มพูดว่า “คนแก่แล้ว ร่างกายก็แย่ลงทุกวัน ช่วงนี้อากาศเย็นลง ดูเหมือนว่าผมจะป่วยนิดหน่อย ก็เลยมาหาคุณตาคุณเสียหน่อย จะให้จัดยาให้สักหน่อย”

เฉินเสี่ยวจาวก็รีบตอบว่า “เชิญด้านในก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปตามคุณตาให้”

พูดไป เฉินเสี่ยวจาวก็เชิญคุณท่านซ่งเข้าไป พอคุณท่านซ่งนั่งลง ก็เลยเข้าไปเรียกซือเทียนฉีด้านใน

พอได้ยินว่าคุณท่านซ่งมา ซือเทียนฉีก็เลยรีบวางงานที่ทำอยู่ แล้วรีบเดินออกมา

ซือเทียนฉีมองว่าเย่เฉินเป็นผู้มีพระคุณตลอดเวลา กับคุณท่านซ่งเอง ก็ซาบซึ้งอยู่ไม่น้อย เพราะเขา ตนถึงได้รู้จักกับเย่เฉิน ก็ตอนที่คุณท่านซ่งป่วยหนัก แล้วรับคำเชิญของซ่งหรงวี่ไป เพื่อมาดูอาการของคุณท่านซ่ง

ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ เขาก็คงไม่มีโอกาสได้รู้จักกับเย่เฉิน

ดังนั้น ในใจของเขา ยังจดจำพระคุณของคุณท่านซ่งอยู่ตลอด

ในตอนนี้ ซือเทียนฉีก็เพิ่งเดินออกมา พอคุณท่านซ่งเห็นซือเทียนฉีนั้น ก็อึ้งจนพูดไม่ออก

เขาไม่คิดเลยว่า ซือเทียนฉีจะเปลี่ยนมาหนุ่มขึ้นได้โดยไม่นาน！

ที่พบกันครั้งก่อน ซือเทียนฉีก็เป็นหมอแก่ๆ คนหนึ่ง ผมเผ้าหนวดเคราขาวโพลน แต่ตอนนี้ ผมหงอกก็เปลี่ยนเป็นสีดำกว่าครึ่ง สีดำเงางาม รอยเหี่ยวย่นจากความแก่ชราก็เบาบางลงไปเยอะ ร่างกายที่เหี่ยวแห้งก็มีน้ำมีนวลขึ้นมา เห็นเป็นเลือดฝาด กำลังวังชาเต็มเปี่ยมอย่างเห็นได้ชัด