ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 446
บทที่ 446
“ไม่เป็นไร” คุณท่านซ่งพูดนิ่งๆ ว่า “พอดีว่า จะเอาบัตรเชิญมาให้หมอเทพซือด้วย จะเชิญเขามางานเลี้ยงวันเกิด”
พูดจบก็ชี้ไปทางประตูของจี้ซื่อถัง แล้วก็พูดว่า “ไป พาผมเข้าไปข้างใน”
ในตอนนี้ เฉินเสี่ยวจาวก็กำลังยุ่งอยู่ที่ด้านนอกของจี้ซื่อถัง พอเห็นคุณท่านซ่งมา ก็รีบเดินเข้ามา แล้วพูดอย่างเคารพว่า “คุณท่านซ่ง มาได้อย่างไรคะเนี่ย? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ?”
คุณท่านซ๋งก็ไอ แล้วยิ้มพูดว่า “คนแก่แล้ว ร่างกายก็แย่ลงทุกวัน ช่วงนี้อากาศเย็นลง ดูเหมือนว่าผมจะป่วยนิดหน่อย ก็เลยมาหาคุณตาคุณเสียหน่อย จะให้จัดยาให้สักหน่อย”
เฉินเสี่ยวจาวก็รีบตอบว่า “เชิญด้านในก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปตามคุณตาให้”
พูดไป เฉินเสี่ยวจาวก็เชิญคุณท่านซ่งเข้าไป พอคุณท่านซ่งนั่งลง ก็เลยเข้าไปเรียกซือเทียนฉีด้านใน
พอได้ยินว่าคุณท่านซ่งมา ซือเทียนฉีก็เลยรีบวางงานที่ทำอยู่ แล้วรีบเดินออกมา
ซือเทียนฉีมองว่าเย่เฉินเป็นผู้มีพระคุณตลอดเวลา กับคุณท่านซ่งเอง ก็ซาบซึ้งอยู่ไม่น้อย เพราะเขา ตนถึงได้รู้จักกับเย่เฉิน ก็ตอนที่คุณท่านซ่งป่วยหนัก แล้วรับคำเชิญของซ่งหรงวี่ไป เพื่อมาดูอาการของคุณท่านซ่ง
ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ เขาก็คงไม่มีโอกาสได้รู้จักกับเย่เฉิน
ดังนั้น ในใจของเขา ยังจดจำพระคุณของคุณท่านซ่งอยู่ตลอด
ในตอนนี้ ซือเทียนฉีก็เพิ่งเดินออกมา พอคุณท่านซ่งเห็นซือเทียนฉีนั้น ก็อึ้งจนพูดไม่ออก
เขาไม่คิดเลยว่า ซือเทียนฉีจะเปลี่ยนมาหนุ่มขึ้นได้โดยไม่นาน！
ที่พบกันครั้งก่อน ซือเทียนฉีก็เป็นหมอแก่ๆ คนหนึ่ง ผมเผ้าหนวดเคราขาวโพลน แต่ตอนนี้ ผมหงอกก็เปลี่ยนเป็นสีดำกว่าครึ่ง สีดำเงางาม รอยเหี่ยวย่นจากความแก่ชราก็เบาบางลงไปเยอะ ร่างกายที่เหี่ยวแห้งก็มีน้ำมีนวลขึ้นมา เห็นเป็นเลือดฝาด กำลังวังชาเต็มเปี่ยมอย่างเห็นได้ชัด
คุณท่านซ่งได้ยินดังนั้น ในใจก็อิจฉาไม่น้อย เขาก็หวังว่าตนจะมีความโชคดีเหมือนกับ
ซือเทียนฉีบ้าง
ต่อให้เขาจะต้องสูญเสียเงินทองทั้งหมด เขาก็ยอม！
ดังนั้น เขาก็เลยลุงวีถอยออกไปก่อน เหลือเพียงตนเองกับซือเทียนฉี จากนั้นก็ค่อยๆ ถามว่า “น้องซือ ไม่ทราบว่าจะแอบบอกหน่อยได้ไหมว่า ไอ้โชคดีที่ว่านั้น มันได้อย่างไรหรือ?”
ซือเทียนฉีก็พูดขอโทษว่า “ต้องขอโทษพี่ซ่งด้วย ผมได้รับปากคนอื่นไว้ ว่าเรื่องนี้ บอกใครไม่ได้！”
คุณท่านซ่งได้ยินดังนั้น ดวงตาก็เป็นประกาย แล้วพูดถามว่า “ที่น้องบอกว่าเป็นโชควาสนานั้น ใช่อาจารย์เย่หรือเปล่า？！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...