ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4463

เมื่อได้ยินคำถามของเย่เฉิน หลิวเจียฮุยก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเย่ ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของม่านฉงเจ้าเด็กคนนี้ ก็คือไม่เคยมีความรักมาก่อน”

เย่เฉินขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณต้องการจะรื้อทำลายถนนคนเดิน เกี่ยวอะไรกับคุณม่านฉงที่ไม่เคยมีความรัก?”

หลิวเจียฮุยพูดอย่างเร่งรีบว่า “คุณดูสิ อย่ามองว่าเด็กคนนี้อายุเพียงแค่ยี่สิบปีในปีนี้ และเธอก็ถึงวัยที่ต้องแต่งงานแล้ว แต่ก็เพราะเธอไม่เคยมีความรักมาก่อน และอยู่ในสถานะความรักที่ว่างเปล่า ดังนั้นเธอจึงคิดถึงเรื่องเก่าๆ อยู่เสมอ เธออายุก็ยี่สิบกว่าปีแล้ว ยังทำตัวเหมือนในช่วงวัยรุ่นและยังคงไปกินข้าวที่ถนนคนเดินทุกวัน และออกไปเที่ยวเล่นกับพวกไม่เอาการเอางานเป็นวันๆ ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าความว่างเปล่าทางอารมณ์ของเธอ ยังอยู่กับการคิดถึงแม่ของเธอมาช่วยเติมเต็ม”

เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว หลิวเจียฮุยก็มองไปที่เย่ฉิน และพูดอย่างมีความหมายว่า “อันที่จริงแล้ว วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้ก็คือ ปล่อยให้เธอเติบโตขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และปล่อยให้เธอไปมีความรักอย่างจริงจังสักครั้ง เมื่อเธอเริ่มมีความรัก ก็จะเติมเต็มความว่างทางอารมณ์ของเธอ มันก็จะเปลี่ยนไปเติมเต้มกับเด็กผู้ชายที่เธอรัก และเมื่อถึงตอนนั้น ถนนคนเดินทั้งสายนี้ก็ไม่มีความสำคัญสำหรับเธออีกต่อไปแล้ว”

เย่เฉินฮัมและพูดว่า “คุณหลิว ฉันได้ยินจากคุณม่านฉงว่า ถนนคนเดินสายนั้นคุณเป็นคนซื้อและมอบให้เธอ หากพูดกันตรงๆ ว่า นี่ก็คืออุตสาหกรรมของเธอ ถ้าจะรื้อถอนและพัฒนาใหม่ ควรต้องปรึกษาความเห็นของเธอก่อน”

หลิวเจียฮุยก็พอฟังออกว่าเย่เฉินค่อนข้างที่จะปกป้องหลิวม่านฉง และแทนที่จะโกรธ เขากลับมีความสุขอย่างยิ่ง

ดังนั้น เขาจึงมองไปที่เย่เฉิน และสัญญาอย่างจริงจังว่า “คุณเย่ไม่ต้องกังวล ฉันจะขอความเห็นชอบจากม่านฉงในเรื่องนี้อย่างแน่นอน และฉันไม่ต้องการที่จะรื้อมันทิ้งและสร้างใหม่ทันที รอให้ม่านฉงได้พบสามีที่ชื่นชอบของเธอ และเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอเองแล้ว ถึงจะไปขอความเห็นจากเธอ”

หลังจากพูดไป เขาก็จงใจพูดอย่างจริงจังว่า “นอกจากนี้ ฉันได้วางแผนไว้แล้วว่า หุ้นทั้งหมดของฉันที่อยู่ในศูนย์กลางจะถูกใช้เป็นสินสอดทองหมั้นของม่านฉงในอนาคต ใครก็ตามที่แต่งงานกับเธอ จะได้เป็นเจ้านายของที่นี่!”

เย่เฉินยิ้ม และไม่พูดอะไร

เขารู้สึกว่า คำพูดของหลิวเจียฮุยน่าจะพูดให้ตัวเองฟังเท่านั้น เขาน่าจะวางแผนไว้นานแล้ว แม้ว่าหลิวม่านฉงจะไม่เห็นด้วย เขาก็จะไปตามทางของเขาในการพัฒนาขื้นใหม่

แต่เย่เฉินก็ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ เพราะตอนนี้หลิวเจียฮุยมีกำลังใจสูง แต่รอจนถึงในตอนบ่าย ตัวเองก็จะสอนวิธีเป็นผู้เป็นคนให้เขา

ในเวลานั้น ตัวเองก็จะทำสัญญากับเขาอย่างแน่นอน และหนึ่งในนั้นก็จะทำให้เขาสัญญาว่า เขาจะต้องไม่ขัดกับความคิดเห็นของหลิวม่านฉง ในการจัดการถนนคนเดิน

หลังจากนั้น ขบวนรถก็ขับเข้าไปในอาคารสำนักงานของหลิวเจียฮุย

หลิวเจียฮุยเชิญเย่เฉินอย่างอบอุ่นให้เดินเข้าไปในลิฟต์พิเศษของตัวเอง และพูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ บริษัทบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะฮ่องกาง ทำงานอยู่ในอาคารของฉัน หยางเทียนเซิงเสี่ยหยางของพวกเขา มีความสัมพันธ์ที่ดีกับฉัน ถ้าคุณสนใจจะรู้จักเขา อีกสักพักฉันขอให้เขาขึ้นมาได้ แล้วก็มาดื่มน้ำชาด้วยกัน และทำความรู้จักกับเขาสักหน่อย”

หลังจากพูดแล้ว หลิวเจียฮุยก็พูดกับเย่เฉิน ด้วยท่าทางที่คุณเข้าใจว่า “ดาราหญิงอย่างน้อยครึ่งหนึ่งบนเกาะฮ่องกาง ได้เซ็นสัญญากับบริษัทของหยางเทียนเซิง หากคุณสนใจ ฉันก็สามารถให้พวกเขามาแนะนำตัวให้พวกคุณรู้จักกันได้”

สำหรับหลิวเจียฮุย เขาเป็นเจ้าแห่งการดื่มด่ำกับดอกไม้ ดังนั้นแม้ว่าเขาอยากจะให้เย่เฉินเป็นลูกเขยในอนาคตของเขาอย่างยิ่ง แต่เขาก็ยังรู้สึกว่า ผู้ชายที่แท้จริงควรจะร่าเริงและเป็นอิสระเหมือนตัวเขาเอง และมีผู้หญิงอีกสองสามคน ก็ดูสง่ามากขึ้นอย่างหนึ่งอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย

อย่างไรก็ตาม เย่เฉินไม่ได้สนใจดาราหญิงบนเกาะฮ่องกางเลย เขาโบกมือด้วยท่าทางเย็นชา และกล่าวว่า “ไม่เป็นไร คุณหลิว ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับความโกลาหลในแวดวงของคุณมาแล้ว และฉันเย่เฉินไม่กล้าที่จะพูดว่าออกจากโคลนดินโดยไม่ได้ปนเปื้อน แต่อย่างน้อยก็จะไม่กระโดดลงไปในส้วมซึมแน่นอน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิวเจียฮุยก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง โดยรู้ว่าเย่เฉินต้องดูหมิ่นดาราหญิงที่วุ่นวายในวงการบันเทิงแน่นอน เขาประจบผิดที่ไปโดนขาม้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเขินอายว่า “คุณเย่เข้าใจผิดแล้ว” ความจริงแล้วฉันก็ไม่ผสมปนเปกันในแวดวงของพวกเขา ผมก็เหมือนกับคุณเย่ เป็นคนที่ค่อนข้างสงวนตัว!”

“เอาล่ะๆๆ” เย่เฉินพูดอย่างไม่เต็มใจ ส่ายหัวและหัวเราะ ทำให้หลิวเจียฮุยรู้สึกละอายใจเล็กน้อย

ในเวลานี้ ลิฟต์ระบุว่าถึงชั้นบนสุดแล้ว จากนั้นประตูลิฟต์ก็เปิดออก หลิวม่านฉงก็พูดอย่างประจบว่า “คุณเย่มา เชิญทางนี้ เราไปนั่งเล่นที่ออฟฟิศด้านล่างกันก่อน”