ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4469

“คำพูดที่ดีงั้นเหรอ?”

หยางเทียนเซิงซึ่งอยู่ในความโกรธ ไม่พอใจอย่างมากกับคำพูดของหลิวเจียฮุย และคำรามอย่างเย็นชาว่า “หลิวเจียฮุย จำสิ่งที่แกพูดเอาไว้ ถ้าคุณฮงมาถึงในภายหลัง แกอย่าอ้อนวอนแทนเจ้าเด็กคนนี้นะ!”

ในวันนี้การดูถูกของเย่เฉินที่มีต่อหยางเทียนเซิง ทำให้เขาไม่พอใจอย่างยิ่งจริงๆ

เหตุผลที่เขาโกรธมากขนาดนี้ ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้ายนั้น เกี่ยวข้องกับสถานะที่เคยชินกับถูกชมเชยของเขาบนเกาะฮ่องกางในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

เขาอยู่ในเอเคอร์นี้นานเกินไป และคนที่เขาติดต่อด้วยในวันธรรมดา ล้วนเป็นคนดังในสายตาของคนธรรมดา สถานะทางสังคมของคนดังเดิมทีนั้นสูงกว่าคนธรรมดามากมาย และเขาซึ่งเป็นเจ้าพ่อทูนหัวของวงการบันเทิง ก็ยิ่งรับไม่ได้

บรรดาแฟนๆ ที่คลั่งไคล้พวกนั้น ซึ่งใช้เงินเป็นจำนวนมากและทรัพยากรวัสดุและพลังงานอย่างมากที่สุดก็จะสามารถชนะโอกาสแบบตัวต่อตัวกับดาราได้ และพวกเขาไม่มีโอกาสที่จะจับมือเลยด้วยซ้ำ

แต่สำหรับหยางเทียนเซิงแล้ว เขาเคยชินกับการได้รับความเคารพจากกลุ่มดาราชั้นนำ และในตอนนี้การถูกเย่เฉินทำให้อับอายขายหน้าเช่นนี้ มันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยมีมานานกว่าหลายทศวรรษเลยทีเดียว

ก็เป็นเพราะเหตุนี้เอง เขาถึงรู้สึกอับอายและโกรธมากเช่นนี้

หลิวเจียฮุยก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน ในตอนนี้หยางเทียนเซิงไม่เห้นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ตัวเองพยายามอย่างเต็มที่และไม่สามารถเขย่ามันได้ ดังนั้นเขาจึงเลิกคิดที่จะโน้มน้าวอีกต่อไป

ในเวลานี้ เด็กสาวที่อ้างตัวว่าเป็นเซวียจื่อฉี กล่าวกับเย่เฉินอย่างประหม่าว่า “คุณเย่ คุณอย่าขัดแย้งกับคุณหยางเพราะฉันโดยเด็ดขาด........”

เย่เฉินโบกมือของเขา “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคุณ ฉันไม่เคยชื่นชอบกับไอ้ขยะที่อ่อนโยนแบบนี้มาก่อน ในความคิดของฉัน ไอ้สัตว์นรกเหล่านี้ ยังเทียบไม่ได้กับสมาคมไฮกิงบุงเกียวบนถนนในโตเกียว ซึ่งอย่างน้อยก็จริงจังและไม่โอ้อวด”