ดังนั้น เขาลังเลอยู่นาน แต่ก็ยังฝืนพูดกับเย่เฉินว่า:"คุณเย่ เจ้าเทียนเซิงเป็นคนหยิ่งผยอง แถมไม่เคยเสียเปรียบอะไรช่วงหลายปีที่ผ่านมา ดังนั้นเขาทำอะไรไม่เคยผ่านสมอง และไม่สนใจผลที่จะตามมา แต่อย่างที่เขาพูด เขารู้จักกับฉันมาหลายปีแล้ว ฉันทนไม่ได้จริงๆ ที่จะเห็นเขาตายจริงๆ และฉันขอให้คุณโปรดเมตตา ให้เขามีชีวิตอยู่รอดด้วยเถอะ"
เย่เฉินเยาะเย้ย:"เขามาอวดดีกับฉันตั้งมากมาย ถ้าฉันปล่อยเขาไปแบบนี้ คุณจะให้ฉันเอาหน้าไปที่ไหน?"
หลิวเจียฮุยรีบพูดว่า:"คุณเย่...... ผมไม่ได้หมายความว่าจะให้คุณหยุดเอาความผิดเขา...... ผมแค่หวังว่าคุณจะเปลี่ยนวิธีการเอาผิด อย่างน้อยก็ไว้ชีวิตเขาด้วยเถอะ......"
หยางเทียนเซิงรีบพยักหน้า และขอร้องว่า:"นั่นสิคุณเย่…... ขอแค่คุณสามารถไว้ชีวิตหมาๆของผมได้ คุณจะให้ผมทำอะไร ผมก็จะทำทันทีโดยไม่รีรอ……"
ขณะที่พูด หยางเทียนเซิงก็รีบพูดว่า:"คุณเย่ ผมสามารถชดใช้ค่าเสียหายได้! คุณแค่บอกจำนวนเงินเท่านั้น!"
เย่เฉินเย้ยหยัน:"ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกคุณ มีหลายคนที่อยากใช้เงินเพื่อแลกกับให้ฉันเมตตา แต่คุณเป็นคนที่ยากจนที่สุดในนี้อย่างแน่นอน"
เย่เฉินถามด้วยความดูถูกเล็กน้อย:"มูลค่าตลาดของบริษัทของคุณมีเท่าไหร่?"
หยางเทียนเซิงลังเลว่า:"เกือบ 3 พันล้านดอลลาร์ฮ่องกง…..."
เย่เฉินพูดอย่างดูถูก:"แปลงเป็นดอลลาร์สหรัฐฯ แค่ 400 ล้านหยวน พูดตามตรง มันยังไม่พอสำหรับฉันเลย นอกจากนี้ ฉันประเมินว่าทรัพย์สินทั้งหมดของคุณรวมกันเป็นพันล้านดอลลาร์ คุณถามฮงหยวนซานดู ว่าจงหยุนชิวสัญญาอะไรกับฉันเมื่อวาน เพื่อแลกกับการให้อภัยจากฉัน"
"จงหยุนชิว? !" หยางเทียนเซิงอุทาน จากนั้นมองไปที่ฮงหยวนซานด้วยความกลัว รอคำตอบจากเขา
ฮงหยวนซานพูดอย่างเย่อหยิ่งในเวลานี้:"ฉันจะบอกให้นะไอ้แซ่หยาง เมื่อวานจงหยุนชิวสัญญากับคุณเย่ว่า เขาจะจ่ายเงินชดเชยจำนวน 10 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ในอีก10 ปีข้างหน้า!"
ก่อนหน้านี้ไม่เชื่อสิ่งที่หลิวเจียฮุยพูด ตนจึงเสียเปรียบครั้งใหญ่ ตอนนี้ ทุกคำที่หลิวเจียฮุยพูดกับตน มาจากก้นบึ้งของหัวใจทั้งนั้น น่าเสียดายที่เมื่อกี้ตนหน้ามืดตามัว ไม่ได้ฟังคำพูดเกลี้ยกล่อมของเพื่อนคนนี้ และตอนนี้ก็สายเกินไปที่จะเสียใจแล้ว
แต่ว่า เขายังไม่เข้าใจเรื่องหนึ่ง:"เย่เฉินคนนี้ ใหญ่แค่ไหนกัน ที่สามารถทำให้จงหยุนชิวสัญญาว่าจะจ่ายเงินชดเชย 10,000 ล้านเหรียญสหรัฐใน 10 ปีได้?"
"ถ้าจงหยุนชิวสามารถแก้ปัญหาได้ โดยใช้เงิน 10 พันล้าน แล้วฉันจะต้องใช้เงินเท่าไหร่ถึงจะได้ล่ะ? ! ฉันมีเงินน้อยกว่าจงหยุนชิวมากเลยนะ!"
ในตอนที่เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร หลิวเจียฮุยมองไปที่เย่เฉิน และพูดอ้อนวอน:"คุณเย่ ผมว่าเทียนเซิงก็รู้สึกผิดแล้ว ถ้าคุณคิดว่ายังไม่หายแค้น ก็ให้โอกาสเขาชดใช้คุณสักครั้ง ไว้ชีวิตเขาสักครั้ง……"
เย่เฉินยิ้มถามเขาว่า:"คุณอยากให้ฉันไว้ชีวิตอะไรของเขา?"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...