ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 448

บทที่ 448

ในตอนที่ใจของคุณท่านซ่งตัดสินใจแล้วนั้น ซือเทียนฉีก็เอ่ยปากถามขึ้นมาว่า “พี่ซ่งครับ วันนี้พี่มาที่นี่ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าครับ?”

คุณท่านซ่งก็มองซือเทียนฉี แล้วก็ตั้งสติขึ้นมาตอบว่า “เฮ้อ น้องซือ ดูพี่ตอนนี้สิ ร่างกายแย่ลงทุกวัน ช่วงนี้กำลังเข้าฤดูใบไม้ร่วง พอไม่ระวัง ก็ป่วยเข้าให้ ก็เลยมาน้องซือให้จัดยาให้เสียหน่อย”

ซือเทียนฉีรีบตอบว่า “เช่นนั้นเดี๋ยวผมขอจับชีพจรพี่เสียหน่อย ดูซิว่ามีปัญหาตรงไหน”

คุณท่านซ่งก็ตอบรับ แล้วก็ยื่นมือออกไป

ซือเทียนฉีเอานิ้วมาลงบนข้อมือของคุณท่านซ่ง เพื่อตรวจชีพจร แล้วก็ตรวจดูอาการต่างๆ ของคุณท่านซ่ง เป็นเพียงอาการป่วย เพราะอากาศเย็นเท่านั้น ก็เลยเบาใจ

“แค่ไม่สบายเพราะอากาศเย็นครับ เดี๋ยวผมจะจัดยาให้ พี่เอากลับไปกิน 2-3วันก็หายแล้ว”

“ขอบใจน้องซือมาก” คุณท่านซ่งก็พยักหน้า แล้วก็เหมือนจะคิดอะไรออก เลยพูดว่า “เอ่อ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง”

คุณท่านซ่งนิ่งไป แล้วพูดต่อไปว่า “อีกสองวันจะเป็นวันคล้ายเกิดผม พวกเราพี่น้องรู้จักกันมานาน ต้องมาให้ได้เลยนะ”

ขณะพูด คุณท่านซ่งก็หยิบเทียบเชิญชุบทองคำออกมา แล้วยื่นให้กับซือเทียนฉี

ซือเทียนฉีก็รีบมาไว้ในมือ แล้วพูดตอบรับคุณท่านซ่งว่า “พี่ซ่งวางใจเถอะครับ พอถึงวันงาน ผมจะไปแน่”

พอพูดจบ ซือเทียนฉีก็รีบไปจัดยาให้กับคุณท่านซ่ง เพื่อให้คุณท่านซ่งเอากลับไป จากนั้นก็มาส่งที่ประตู จนถึงส่งขึ้นรถไป

……

ตอนที่คุณท่านซ่งนั่งรถกลับไปบ้านตระกูลซ่งนั้น อู๋ตงไห่และอู๋ซิน ก็เพิ่งไปส่งอู๋ฉีที่สนามบิน

เพื่อป้องกันไม่ให้เขาไปอยากกินอาหารบนเครื่องบิน พวกพยาบาลก็เลยรอเขากินอาหารจนเสร็จ แล้วก็ส่งเขาขึ้นเครื่องบินไป

อู๋ฉีฟื้นขึ้นมาจากภวังค์อีกครั้ง พอได้กลิ่นว่าตนเองเต็มไปด้วยกลิ่นปาก เขาก็ร้องไห้หาพ่อ พูดสะอึกว่า “พ่อครับ จะต้องมีใครทำร้ายผมอยู่เบื้องหลังแน่ พ่อจะต้องหาไอ้ตัวคนนั้นมาให้ได้ แก้แค้นให้ผมให้ได้นะ！”