ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 448
บทที่ 448
ในตอนที่ใจของคุณท่านซ่งตัดสินใจแล้วนั้น ซือเทียนฉีก็เอ่ยปากถามขึ้นมาว่า “พี่ซ่งครับ วันนี้พี่มาที่นี่ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าครับ?”
คุณท่านซ่งก็มองซือเทียนฉี แล้วก็ตั้งสติขึ้นมาตอบว่า “เฮ้อ น้องซือ ดูพี่ตอนนี้สิ ร่างกายแย่ลงทุกวัน ช่วงนี้กำลังเข้าฤดูใบไม้ร่วง พอไม่ระวัง ก็ป่วยเข้าให้ ก็เลยมาน้องซือให้จัดยาให้เสียหน่อย”
ซือเทียนฉีรีบตอบว่า “เช่นนั้นเดี๋ยวผมขอจับชีพจรพี่เสียหน่อย ดูซิว่ามีปัญหาตรงไหน”
คุณท่านซ่งก็ตอบรับ แล้วก็ยื่นมือออกไป
ซือเทียนฉีเอานิ้วมาลงบนข้อมือของคุณท่านซ่ง เพื่อตรวจชีพจร แล้วก็ตรวจดูอาการต่างๆ ของคุณท่านซ่ง เป็นเพียงอาการป่วย เพราะอากาศเย็นเท่านั้น ก็เลยเบาใจ
“แค่ไม่สบายเพราะอากาศเย็นครับ เดี๋ยวผมจะจัดยาให้ พี่เอากลับไปกิน 2-3วันก็หายแล้ว”
“ขอบใจน้องซือมาก” คุณท่านซ่งก็พยักหน้า แล้วก็เหมือนจะคิดอะไรออก เลยพูดว่า “เอ่อ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง”
คุณท่านซ่งนิ่งไป แล้วพูดต่อไปว่า “อีกสองวันจะเป็นวันคล้ายเกิดผม พวกเราพี่น้องรู้จักกันมานาน ต้องมาให้ได้เลยนะ”
ขณะพูด คุณท่านซ่งก็หยิบเทียบเชิญชุบทองคำออกมา แล้วยื่นให้กับซือเทียนฉี
ซือเทียนฉีก็รีบมาไว้ในมือ แล้วพูดตอบรับคุณท่านซ่งว่า “พี่ซ่งวางใจเถอะครับ พอถึงวันงาน ผมจะไปแน่”
พอพูดจบ ซือเทียนฉีก็รีบไปจัดยาให้กับคุณท่านซ่ง เพื่อให้คุณท่านซ่งเอากลับไป จากนั้นก็มาส่งที่ประตู จนถึงส่งขึ้นรถไป
……
ตอนที่คุณท่านซ่งนั่งรถกลับไปบ้านตระกูลซ่งนั้น อู๋ตงไห่และอู๋ซิน ก็เพิ่งไปส่งอู๋ฉีที่สนามบิน
เพื่อป้องกันไม่ให้เขาไปอยากกินอาหารบนเครื่องบิน พวกพยาบาลก็เลยรอเขากินอาหารจนเสร็จ แล้วก็ส่งเขาขึ้นเครื่องบินไป
อู๋ฉีฟื้นขึ้นมาจากภวังค์อีกครั้ง พอได้กลิ่นว่าตนเองเต็มไปด้วยกลิ่นปาก เขาก็ร้องไห้หาพ่อ พูดสะอึกว่า “พ่อครับ จะต้องมีใครทำร้ายผมอยู่เบื้องหลังแน่ พ่อจะต้องหาไอ้ตัวคนนั้นมาให้ได้ แก้แค้นให้ผมให้ได้นะ！”
อู๋ตงไห่ก็ยิ้มนิ่งๆ แล้วพูดอย่างมั่นใจว่า “ลูกเอ๋ย ในเจียงหนาน แกจะสู่ขอผู้หญิงคนไหน ไม่มีทางไม่สำเร็จ แกถูกใจซ่งหวั่นถิง ถือว่าตระกูลซ่งโชคดี จะว่าไปแล้ว เรื่องนี้ถือว่าพวกเขาได้ของสูงเลยนะเนี่ย！”
พูดไป เขาก็พูดด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งว่า “แกเชื่อไหมว่า พอถึงบ้านตระกูลซ่งแล้ว พอพ่อพูดเรื่องนี้ขึ้นมา คุณท่านซ่งจะต้องรีบตอบรับอย่างแน่นอน”
อู๋ซินก็ยิ้มหน้าบาน แล้วพูดว่า “พ่อครับ เช่นนั้นพวกเราก็รีบกลับกันเถอะครับ！”
อู๋ตงไห่ก็ยิ้มๆ แล้วพูดว่า “แกก็เป็นถึงลูกหลานคนโตของตระกูลอู๋ ทำไมพอเจอซ่งหวั่นถิงเข้า ถึงใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยล่ะ ไม่ได้เรื่องเลย！”
พูดไปดังนั้น อู๋ตงไห่ก็สั่งอีกว่า “เดี๋ยวพอพวกเราไปถึงบ้านตระกูลซ่งแล้ว แกต้องวางมาดเข้มๆ เข้าไว้รู้ไหม ต้องทำให้ตระกูลซ่งได้
รับรู้ ว่าที่แต่งกับซ่งหวั่นถิง เป็นการแต่งกับคนที่สูงส่งกว่า เข้าใจไหม?”
“เข้าใจแล้วครับ！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...