เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินจ้างโจงก็สั่นไปทั้งตัว
จากนั้นเขาเงยหน้าขึ้น มองไปทางเสียง จู่ๆก็พบว่า เย่เฉินกำลังมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้ม
เขาตกใจจนพูดไม่ออกทันที:"คุณเย่…...คุณ…...คุณมาได้ไง?"
เย่เฉินมองเฉินจ้างโจง และอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อยเพราะเฉินจ้างโจงแก่แล้ว และโทรมไปเยอะ หลังจากไม่ได้เจอกันมาหลายวัน
คาดว่า ช่วงนี้เขาคงจะถูกทรมานมามากแน่ๆ
ดังนั้น เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดอย่างเป็นกันเองว่า:"ฉันอยู่ที่นี่มาสองสามวันแล้ว คุณจะกลับบ้าน เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ฉันไม่มีทางไม่สนใจได้หรอก ที่ฉันมาเกาะฮ่องกงในครั้งนี้ ก็เพื่อให้แน่ใจว่าคุณสามารถกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย และเพื่อให้แน่ใจว่าหลังจากนี้ไป จะไม่มีใครกล้าแตะต้องคุณแม้แต่ปลายนิ้ว"
เฉินจ้างโจงรีบพูดว่า:"คุณชายเย่…… หลิวเจียฮุยเอาอ้านฮัว30 ล้านดอลลาร์สหรัฐออกมา และคิดจะเอาชีวิตของผมอย่างเดียว การมารับฉันในเวลานี้มันอันตรายมากนะครับ……"
"ไม่อันตราย"เย่เฉินยิ้ม ชี้ไปที่ว่านพั่วจวินข้างๆ แล้วพูดว่า:"ลุงโจง ฉันขอแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือประมุขแห่งสำนักว่านหลง ว่านพั่วจวิน ถ้าต่อไปใครกล้ามีแรงจูงใจที่จะฆ่า หรือกล้าขวางคุณกลับบ้าน ฉันจะทำให้เขาแลกด้วยความเจ็บปวดอย่างมากแน่นอน"
ว่านพั่วจวินที่อยู่ข้างๆพูดด้วยความเคารพว่า:"ลุงโจง ไม่ต้องกังวล มีคุณเย่กับผมอยู่ด้วย บนเกาะฮ่องกงจะไม่มีใครกล้าทำอะไรคุณเด็ดขาด!"
เฉินจ้างโจงรู้สึกซาบซึ้งอย่างมากทันที ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขาพยายามกลั้นน้ำตาอย่างเต็มที่ และพูดสะอื้นว่า:"คุณชายเย่…... ผมไม่มีโอกาสตอบแทนหนี้บุญคุณที่ติดคุณชายฉางอิงมาตลอดเลย และตอนนี้ก็ติดหนี้บุญคุณต่อคุณมากขนาดนี้อีก ผมรู้สึกผิดมากจริงๆ ……"
เมื่อพูดถึงนี้ เขามองเย่เฉิน และพูดอย่างหนักแน่นว่า:"คุณชายเย่ ต่อจากนี้ไป ตราบใดที่คุณต้องการ คนแก่ๆ อย่างผม จะไม่ลังเลที่จะทำแน่นอน!"
เดิมทีเย่เฉินอยากรับเฉินจ้างโจงมาเป็นลูกน้องเขาจริงๆ ให้เขาช่วยตนจัดการเงินทุนและอุตสาหกรรมที่มากขึ้นเรื่อยๆ
เฉินจ้างโจงรู้ว่า ในเมื่อเย่เฉินบอกว่าจะช่วยเขาแก้ปัญหาเรื่องกลับบ้าน คงได้ติดต่อกับหลิวเจียฮุยก่อนหน้านี้แล้วแน่ๆ
เมื่อเขาได้ยินว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เย่เฉิน คือว่านพั่วจวินที่มีชื่อเสียง เขาก็กังวลมาก กังวลว่า เย่เฉินจะใช้ความรุนแรงกับหลิวเจียฮุย
เมื่อเขาได้ยินเย่เฉินบอกว่าจะพาเขาไปพบเพื่อนเก่าสองคน เขายิ่งกังวลมากขึ้นไปอีกว่า หลิวเจียฮุยกับฟางเจียซินจะถูกเย่เฉินควบคุมไว้
แม้ว่าเขาจะรู้อยู่เสมอว่า ความตั้งใจที่จะฆ่าเขาของหลิวเจียฮุย ไม่มีทางตายไปแน่ แต่ตัวเขาเองก็ไม่มีความตั้งใจที่จะปล่อยให้หลิวเจียฮุยตาย
สำหรับฟางเจียซิน เขาไม่ได้โกรธหรือโทษเลย
ดังนั้น เขาจึงกลัวว่าเย่เฉินจะใช้วิธีที่รุนแรงจัดการกับพวกเขา

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...