ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4489

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินจ้างโจงก็สั่นไปทั้งตัว

จากนั้นเขาเงยหน้าขึ้น มองไปทางเสียง จู่ๆก็พบว่า เย่เฉินกำลังมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้ม

เขาตกใจจนพูดไม่ออกทันที:"คุณเย่…...คุณ…...คุณมาได้ไง?"

เย่เฉินมองเฉินจ้างโจง และอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อยเพราะเฉินจ้างโจงแก่แล้ว และโทรมไปเยอะ หลังจากไม่ได้เจอกันมาหลายวัน

คาดว่า ช่วงนี้เขาคงจะถูกทรมานมามากแน่ๆ

ดังนั้น เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดอย่างเป็นกันเองว่า:"ฉันอยู่ที่นี่มาสองสามวันแล้ว คุณจะกลับบ้าน เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ฉันไม่มีทางไม่สนใจได้หรอก ที่ฉันมาเกาะฮ่องกงในครั้งนี้ ก็เพื่อให้แน่ใจว่าคุณสามารถกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย และเพื่อให้แน่ใจว่าหลังจากนี้ไป จะไม่มีใครกล้าแตะต้องคุณแม้แต่ปลายนิ้ว"

เฉินจ้างโจงรีบพูดว่า:"คุณชายเย่…… หลิวเจียฮุยเอาอ้านฮัว30 ล้านดอลลาร์สหรัฐออกมา และคิดจะเอาชีวิตของผมอย่างเดียว การมารับฉันในเวลานี้มันอันตรายมากนะครับ……"

"ไม่อันตราย"เย่เฉินยิ้ม ชี้ไปที่ว่านพั่วจวินข้างๆ แล้วพูดว่า:"ลุงโจง ฉันขอแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือประมุขแห่งสำนักว่านหลง ว่านพั่วจวิน ถ้าต่อไปใครกล้ามีแรงจูงใจที่จะฆ่า หรือกล้าขวางคุณกลับบ้าน ฉันจะทำให้เขาแลกด้วยความเจ็บปวดอย่างมากแน่นอน"

ว่านพั่วจวินที่อยู่ข้างๆพูดด้วยความเคารพว่า:"ลุงโจง ไม่ต้องกังวล มีคุณเย่กับผมอยู่ด้วย บนเกาะฮ่องกงจะไม่มีใครกล้าทำอะไรคุณเด็ดขาด!"

เฉินจ้างโจงรู้สึกซาบซึ้งอย่างมากทันที ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขาพยายามกลั้นน้ำตาอย่างเต็มที่ และพูดสะอื้นว่า:"คุณชายเย่…... ผมไม่มีโอกาสตอบแทนหนี้บุญคุณที่ติดคุณชายฉางอิงมาตลอดเลย และตอนนี้ก็ติดหนี้บุญคุณต่อคุณมากขนาดนี้อีก ผมรู้สึกผิดมากจริงๆ ……"

เมื่อพูดถึงนี้ เขามองเย่เฉิน และพูดอย่างหนักแน่นว่า:"คุณชายเย่ ต่อจากนี้ไป ตราบใดที่คุณต้องการ คนแก่ๆ อย่างผม จะไม่ลังเลที่จะทำแน่นอน!"

เดิมทีเย่เฉินอยากรับเฉินจ้างโจงมาเป็นลูกน้องเขาจริงๆ ให้เขาช่วยตนจัดการเงินทุนและอุตสาหกรรมที่มากขึ้นเรื่อยๆ