ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4495
สิ่งที่เย่เฉินพูดมา ทำให้หลิวเจียฮุยตกใจจนเกือบหน้ามืด
เขาแอบพูดในใจด้วยความกลัว:"จงหยุนชิวลูกที่ไม่ได้ความคนนั้นได้ยั่วเย้าเย่เฉิน ก็ถูกเย่เฉินแบล็กเมล์ด้วยเงินหมื่นล้านดอลลาร์เป็นเวลาสิบปี ฉันทำให้พ่อของเย่เฉินขุ่นเคืองเมื่อ 20 ปีที่แล้ว และยังผิดคำพูด จากมุมมองนี้ ความผิดของฉัน…... มากกว่าจงหยุนชิวเสียอีก……"
เมื่อคิดถึงนี้ เสียงของเขาแทบจะร้องไห้สะอื้น และยังคงพูดอ้อนวอน:"คุณเย่ เป็นความผิดของผมทั้งหมด ที่คำพูดไม่น่าเชื่อถือ และกลับคำพูด ผมรู้สึกผิดแล้วจริงๆ ผมยอมบินข้ามคืนไปคุกเข่าขอโทษต่อหน้าหลุมศพของพ่อคุณเย่ฉางอิง และยอมคุกเข่าขอโทษไอ้โจง ขอแต่คุณสามารถยกโทษให้ผมในครั้งนี้ได้ จากนี้ไป ผมจะไม่ทำให้ไอ้โจงต้องลำบากใจอีก และให้ไอ้โจงเป็นน้องชายต่างสายเลือดของผม หากคุณต้องการผมหลิวเจียฮุย แค่ประโยคเดียว ผมหลิวเจียฮุยจะทำให้เต็มที่!"
เย่เฉินพูดเยาะเย้ย:"คุณหลิว คุณกับฉันรู้จักกันได้สักระยะแล้ว คุณคิดว่าฉันเป็นคนว่าพูดง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?"
หลิวเจียฮุยสะอื้น และพูดว่า:"คุณเย่ เห็นแก่ผมที่อายุปูนนี้แล้ว โปรดยกโทษให้ผมในครั้งนี้ด้วยเถอะ……"
เย่เฉินถามเขาอีก:"แล้วคุณคิดว่าฉันเย่เฉิน เป็นคนใจดีขนาดนั้นเหรอ? คุณอายุปูนนี้แล้ว แล้วจงหยุนชิวไม่แก่เหรอ? หรืออายุของเขาอ่อนกว่าคุณงั้นเหรอ? !"
"นี่……นี่……"เมื่อหลิวเจียฮุยโดนเย่เฉินไล่ต้อน ดูเหมือนจะไม่ให้โอกาสเขาเลย เขาจึงพูดได้แค่:"คุณเย่ เห็นแก่หน้าของม่านฉง ให้โอกาสผมแก้ตัวใหม่สักครั้งด้วยเถอะ!"
"ม่านฉง?"เย่เฉินยิ้มและพูดอย่างจริงจัง:"คุณม่านฉงเป็นหญิงสาวที่ดีจริงๆ และเธอแตกต่างจากคุณโดยสิ้นเชิง คุณเป็นคนต้อยต่ำที่ไร้ซึ่งความเชื่อถือ แต่เธอสามารถรักษาสัญญาของเธอได้เสมอ!"
หยุดชะงัก เย่เฉินก็พูดอีกว่า:"เธอสัญญากับพ่อค้าแม่ค้าที่แผงขายขนมข้างทางเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วว่า จะไม่เพิ่มค่าเช่าแผงอีก และเธอก็ทำได้จริงๆ แล้วคุณล่ะ? คุณเคยทำอะไรที่รักษาสัญญาได้นานกว่าสิบปีติดต่อกันหรือไม่? "
หลิวเจียฮุยไม่รู้จะตอบอย่างไรอยู่พักหนึ่ง
เย่เฉินพูดต่อ:"หลิวเจียหุย หากคุณสามารถพูดเรื่องที่เกี่ยวกับการรักษาสัญญาของคุณได้สักสามเรื่อง ฉันอาจพิจารณาเริ่มจากลงโทษเบาไปหนักกับคุณ แต่ถ้าคุณพูดไม่ได้ ก็อย่าเอาคุณม่านฉงออกมาเป็นโล่กัน คุณก็อายุ 50 ปีแล้ว ยังใช้ลูกสาวเป็นเกราะป้องกันเมื่อเจอปัญหาอีก คุณไม่กลัวที่จะถูกหัวเราะเยาะเมื่อข่าวกระจายออกไปรึไง?"
หากความจริงใจมากไป เย่เฉินอาจจะเห็นด้วย แต่ตนเองอาจจะตัองเจ็บตัวไปด้วย
หลังจากคิดดูแล้ว เขาพูดอย่างลังเลว่า:"คุณเย่…... ผมยอมจ่ายเงิน 100 ล้านดอลลาร์ทุกปี เป็นเวลา 20 ปี เพื่อชดเชยความผิดพลาดที่ผมเคยทำไว้เมื่อ 20 ปีที่ผ่านมา คุณคิดว่าอย่างไร…..."
พูดจบ เขามองเย่เฉินด้วยความประหม่า กลัวว่าเย่เฉินจะโกรธกะทันหัน
เวลา 20 ปี กับเงินจำนวน 2,000 ล้านดอลลาร์ คงเป็นเงินจำนวนมหาศาลในสายตาคนทั่วไป แต่หลิวเจียฮุยรู้ดี สำหรับเย่เฉินนั้นไม่มีความหมายอะไรเลย
ต้องรู้ว่า เพื่อแลกกับการให้อภัยของเย่เฉิน จงหยุนชิวตกลงที่จะให้ 10,000 ล้านในเวลาสิบปี
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...