ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4496

2.000 ล้านใน 20 ปี และ 10,000 ล้านใน 10 ปี ความแตกต่างที่นี่ไม่ได้เป็นเพียงแค่ห้าเท่าระหว่าง 10,000 ล้านกับ2,000 ล้าน หากพิจารณาอัตราดอกเบี้ยในรอบระยะเวลาสิบปีและปัจจัยหลายอย่างในอัตราเงินเฟ้อปี 2,000ล้านของเขา อย่างมากก็แค่หนึ่งในแปดหรือหนึ่งในสิบของจงหยุนชิว

ดังนั้น เมื่อเขาเสนอราคานี้เอง ในใจเขารู้สึกวิตกกังวลมาก เพราะกลัวว่าเย่เฉินไม่พอใจทันที

เย่มองไปที่หลิวเจียฮุยด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ในเวลานี้ เขาได้เห็นสันดานเดิมของผู้ชายคนนี้

อย่ามองว่าเขาตลกเฮฮากับทุกคนไปวันๆ อันที่จริง ไอแก่นี้เป็นคนที่ขี้เหนียวมากๆ

มีบทเรียนของจงหยุนชิว เขายังคงสามารถเสนอราคา 2,000 ล้านใน 20 ปี ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเห็นเงินมากกว่าชีวิต

แต่ว่า เย่เฉินไม่ได้ต้องการเงินของเขาจริงๆ

สำหรับเขา ตอนนี้เขามีเพียงสองคำขอ อย่างแรกคือให้หลิวเจียฮุยจ่ายเงิน สำหรับเรื่องการผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อของเขา และอีกข้อคือให้เขาชดใช้ให้ลุงโจง

เรื่องที่สองสามารถแก้ปัญหาด้วยเงิน แต่เรื่องที่หนึ่ง ไม่ใช่สิ่งที่เงินจะแก้ปัญหาได้

เขาเย่เฉิน จะไม่ใช้ชื่อพ่อของเขา เพื่อไปข่มขู่รีดเงินของหลิวเจียฮุย

ในมุมมองของเย่เฉิน เรื่องที่หนึ่ง ต้องให้หลิวเจียฮุยสูญเสียอย่างอื่นที่นอกจากเงิน ซึ่งรวมถึงแต่ไม่จำกัดเฉพาะบุคลิกภาพ ศักดิ์ศรี และการลงโทษทางร่างกาย

เพียงแต่ เขายังไม่อยากให้หลิวเจียฮุยรู้สึกโล่งอกเร็วขนาดนี้ เรื่องนี้ต้องได้รับแรงกดดันมากพอ ที่จะทำให้เขาตกใจตายก่อน สุดท้ายก็ให้โอกาสเขาหายใจ

ดังนั้น เย่เฉินจึงมองมาที่เขา และพูดอย่างเย็นชาว่า:"หลิวเจียฮุย คุณคิดว่าคุณกับจงหยุนชิวใครมีความผิดมากกว่ากัน?"

คำพูดของเย่เฉิน ทำให้หลิวเจียฮุยตกใจ จนริมฝีปากของเขาซีด เหมือนหน้าตาคนตายที่ยังมีชีวิตที่เพิ่งแต่งหน้าเสร็จ

สิ่งที่เขากลัวที่สุดคือเย่เฉินพูดแบบนี้