หลิวเจียฮุยไม่นึกเลยว่า เขาจะเป็นภาพลักษณ์ในสายตาของลูกสาว
แต่เขารู้ดีอยู่ในใจว่าสิ่งที่ลูกสาวของเขาพูดนั้นเป็นความจริง
ฉันไม่ใช่คนดี ฉันไม่ได้ทำความดีใดๆ และแม้แต่พฤติกรรมของฉันก็อนาจารบ้าง แต่ฉันไม่ใช่คนเลวที่ไม่สามารถให้อภัยได้
ฉันไม่เคยฆ่าใครในชีวิตของฉัน และฉันไม่เคยให้ใครฆ่าใครเพื่อฉัน
คนเดียวที่ต้องการฆ่าคือเฉินจ้างโจง แต่ไม่สำเร็จ
ดังนั้น เขาจึงคุกเข่าลงต่อหน้าเย่เฉินอีกครั้ง และขอร้อง:"คุณเย่ ม่านฉงพูดถูก ผมไม่เคยทำเรื่องที่ผิดศีลธรรมเลย ถึงแม้จะแย่แค่ไหน ก็โทษไม่ถึงตาย ได้โปรดยกโทษชีวิตหมาๆ และเงินที่คุณต้องการ ผมจะให้ครบเลย!"
ในเวลานี้ หลิวม่านฉงก็คุกเข่าลงอย่างกะทันหัน ก้มหน้าพูดว่า:"คุณเย่ เงินเป็นสิ่งนอกร่างกาย ตราบใดที่คุณสามารถให้โอกาสพ่อของฉันกลับตัวกลับใจ ไม่ว่าจะมากแค่ไหน เราจะไม่ลังเลที่จะให้เลย!"
เย่เฉินไม่คิดว่าหลิวม่านฉงจะคุกเข่าด้วย ดังนั้นเขาจึงรีบเอื้อมมือออกไป พยายามจะพยุงเธอขึ้น
แต่หลิวม่านฉงขัดขืน และพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า:"คุณเย่ ถ้าคุณไม่ตกลง ฉันจะไม่ลุกขึ้น หากคุณต้องการชีวิตของพ่อฉันจริงๆ ก็เชิญฆ่าฉันไปด้วยค่ะ"
เย่เฉินมองไปที่ดวงตาที่ขุ่นเคืองของหลิวม่านฉง และหัวใจของเขาก็สั่นไหว ดังนั้นเขาจึงอดที่จะถอนหายใจเบา ๆ ไม่ได้ มองไปที่หลิวเจียฮุย และพูดอย่างเย็นชาว่า:"คุณหลิว คุณเลี้ยงลูกสาวได้ดี!"
จากนั้นเขามองไปที่เฉินจ้างโจง และถามว่า:"ลุงโจง คุณคิดว่าเรื่องนี้ควรจัดการอย่างไรดี?"
เฉินจ้างโจงรีบกล่าวอย่างเคารพ:"ครับคุณชายเย่ ผมแค่กลับบ้านอย่างปลอดภัย และกลับไปอยู่กับครอบครัวของผมได้ ส่วนที่เหลือไม่สำคัญ……"
"หา?"หลิวเจียฮุยคิดว่าเขาฟังผิด และอุทานออกมา:"คุณเย่.....คุณ…...คุณพูดอะไรนะ? !"
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า:"ไม่ต้องสงสัยตัวเอง คุณได้ยินถูกแล้ว ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ!"
"ถ้าอย่างนั้น……"หลิวเจียฮุยรู้สึกประหม่าอีกครั้งทันที:"เย่เฉินไม่ต้องการชีวิต หรือเงินของฉัน แล้วฉันจะต้องชดใช้ยังไงกันแน่? ! หรือจะอาขาและแขนของฉัน? หรือทำให้ฉันเป็นอัมพาตครึ่งซีดระดับสูง? แล้วนอนรอตายบนเตียง?"
ในตอนที่หลิวเจียฮุยรู้สึกไม่สบายใจ เย่เฉินมองไปที่เฉินจ้างโจง และพูดทีละคำ:"หลิวเจียฮุย คุณต้องการให้ฉันปล่อยคุณไป งั้นฟังสิ่งที่ฉันพูดต่อไปนี้ ตราบเท่าที่คุณสามารถทำได้ ฉันก็จะปล่อยคุณไป!"
หลิวเจียฮุยพยักหน้าโดยไม่ลังเล:"คุณเย่ อย่าว่าแต่ไม่กี่เรื่องเลย ไม่ว่าจะกี่ร้อยเรื่อง ผมก็จะตกลง!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...