หลิวเจียฮุยไม่นึกเลยว่า เขาจะเป็นภาพลักษณ์ในสายตาของลูกสาว
แต่เขารู้ดีอยู่ในใจว่าสิ่งที่ลูกสาวของเขาพูดนั้นเป็นความจริง
ฉันไม่ใช่คนดี ฉันไม่ได้ทำความดีใดๆ และแม้แต่พฤติกรรมของฉันก็อนาจารบ้าง แต่ฉันไม่ใช่คนเลวที่ไม่สามารถให้อภัยได้
ฉันไม่เคยฆ่าใครในชีวิตของฉัน และฉันไม่เคยให้ใครฆ่าใครเพื่อฉัน
คนเดียวที่ต้องการฆ่าคือเฉินจ้างโจง แต่ไม่สำเร็จ
ดังนั้น เขาจึงคุกเข่าลงต่อหน้าเย่เฉินอีกครั้ง และขอร้อง:"คุณเย่ ม่านฉงพูดถูก ผมไม่เคยทำเรื่องที่ผิดศีลธรรมเลย ถึงแม้จะแย่แค่ไหน ก็โทษไม่ถึงตาย ได้โปรดยกโทษชีวิตหมาๆ และเงินที่คุณต้องการ ผมจะให้ครบเลย!"
ในเวลานี้ หลิวม่านฉงก็คุกเข่าลงอย่างกะทันหัน ก้มหน้าพูดว่า:"คุณเย่ เงินเป็นสิ่งนอกร่างกาย ตราบใดที่คุณสามารถให้โอกาสพ่อของฉันกลับตัวกลับใจ ไม่ว่าจะมากแค่ไหน เราจะไม่ลังเลที่จะให้เลย!"
เย่เฉินไม่คิดว่าหลิวม่านฉงจะคุกเข่าด้วย ดังนั้นเขาจึงรีบเอื้อมมือออกไป พยายามจะพยุงเธอขึ้น
แต่หลิวม่านฉงขัดขืน และพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า:"คุณเย่ ถ้าคุณไม่ตกลง ฉันจะไม่ลุกขึ้น หากคุณต้องการชีวิตของพ่อฉันจริงๆ ก็เชิญฆ่าฉันไปด้วยค่ะ"
เย่เฉินมองไปที่ดวงตาที่ขุ่นเคืองของหลิวม่านฉง และหัวใจของเขาก็สั่นไหว ดังนั้นเขาจึงอดที่จะถอนหายใจเบา ๆ ไม่ได้ มองไปที่หลิวเจียฮุย และพูดอย่างเย็นชาว่า:"คุณหลิว คุณเลี้ยงลูกสาวได้ดี!"
จากนั้นเขามองไปที่เฉินจ้างโจง และถามว่า:"ลุงโจง คุณคิดว่าเรื่องนี้ควรจัดการอย่างไรดี?"
เฉินจ้างโจงรีบกล่าวอย่างเคารพ:"ครับคุณชายเย่ ผมแค่กลับบ้านอย่างปลอดภัย และกลับไปอยู่กับครอบครัวของผมได้ ส่วนที่เหลือไม่สำคัญ……"
"หา?"หลิวเจียฮุยคิดว่าเขาฟังผิด และอุทานออกมา:"คุณเย่.....คุณ…...คุณพูดอะไรนะ? !"
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า:"ไม่ต้องสงสัยตัวเอง คุณได้ยินถูกแล้ว ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ!"
"ถ้าอย่างนั้น……"หลิวเจียฮุยรู้สึกประหม่าอีกครั้งทันที:"เย่เฉินไม่ต้องการชีวิต หรือเงินของฉัน แล้วฉันจะต้องชดใช้ยังไงกันแน่? ! หรือจะอาขาและแขนของฉัน? หรือทำให้ฉันเป็นอัมพาตครึ่งซีดระดับสูง? แล้วนอนรอตายบนเตียง?"
ในตอนที่หลิวเจียฮุยรู้สึกไม่สบายใจ เย่เฉินมองไปที่เฉินจ้างโจง และพูดทีละคำ:"หลิวเจียฮุย คุณต้องการให้ฉันปล่อยคุณไป งั้นฟังสิ่งที่ฉันพูดต่อไปนี้ ตราบเท่าที่คุณสามารถทำได้ ฉันก็จะปล่อยคุณไป!"
หลิวเจียฮุยพยักหน้าโดยไม่ลังเล:"คุณเย่ อย่าว่าแต่ไม่กี่เรื่องเลย ไม่ว่าจะกี่ร้อยเรื่อง ผมก็จะตกลง!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...