ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4501
สติและจิตใจของหลิวเจียฮุยถูกเย่เฉินทำลายไปนานแล้ว ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาพิจารณาเรื่องของผลได้ผลเสียแล้ว ความปรารถนาเดียวก็คือสามารถรอดพ้นจากหายนะนี้ไปได้
เพราะฉะนั้น ไม่ว่าเย่เฉินจะยื่นเงื่อนไขอะไรออกมา ภายในใจเขาก็ยินดีที่จะตอบตกลงโดยไม่ลังเลเลยสักนิด
เมื่อเย่เฉินเห็นว่าหลิวเจียฮุยยอมจำนนแต่โดยดีแล้ว อีกทั้งก็บรรลุจุดประสงค์ที่ตนลงโทษเขาแล้ว จึงได้เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “หลิวเจียฮุยฟังให้ดี เรื่องแรกที่ฉันให้นายทำ ก็คือให้จ่ายเงินเดือนชดเชยให้ลุงโจงยี่สิบปี โดยยึดตามเงินเดือนของผู้จัดการฝ่ายธุรการสูงสุดของเกาะฮ่องกาง นอกจากนี้ก็ต้องชดเชยให้อีกสองเท่า หนึ่งเท่าในนั้นคือค่าชดเชยช่วงเวลาวัยรุ่นของลุงโจง อีกหนึ่งเท่าที่เหลือคือค่าทำขวัญของครอบครัวลุงโจง”
สิ้นเสียง เย่เฉินก็เอ่ยขึ้นอีกว่า: “ซึ่งก็หมายความว่า นายจะต้องจ่ายเงินเดือนตามเงินเดือนของผู้จัดการฝ่ายธุรการสูงสุดของเกาะฮ่องกางให้ลุงโจงเป็นเวลาหกสิบปี นายมีข้อโต้แย้งอะไรไหม?”
“ไม่มี!” หลิวเจียฮุยเอ่ยโดยแทบจะไม่ลังเลเลยสักนิด เวลาแบบนี้เขาจะกล้ามีข้อโต้แย้งได้อย่างไร
ตามเงื่อนไขของเย่เฉิน มากสุดก็แค่ต้องชดใช้หกหรือเจ็ดพันล้านดอลลาร์ฮ่องกงเท่านั้น เทียบค่าเงินแล้วก็ยังไม่ถึงพันล้านดอลลาร์สหรัฐ
เฉินจ้างโจงที่อยู่ข้างๆ รีบเอ่ยทันที: “คุณชายเย่ ผมรับเงินนี้ไว้ไม่ได้หรอก...”
เย่เฉินเอ่ยด้วยความจริงจัง: “ลุงโจง เงินก้อนนี้มีสองจุดประสงค์หลัก หนึ่งก็คือชดเชย อีกอย่างคือการลงโทษ ต่อให้คุณไม่รับเงินนี้ไว้ เขาก็จะต้องได้ชดเชยจำนวนเท่านี้อยู่ดี คุณลุงจะยกเงินนี้ไปบริจาคก็ไม่เป็นไร”
เมื่อ เฉินจ้างโจงได้ยินดังนี้ ก็พยักหน้าเบาๆ
จากนั้นเย่เฉินก็ได้เอ่ยกับหลิวเจียฮุยอีกครั้ง: “เรื่องที่สองที่ฉันให้นายทำ ก็คือซื้อคฤหาสน์ของตระกูลฮั่วบ้านข้างๆ ในถนนชือซุนให้คนในครอบครัวลุงโจง จากนั้นให้ไปเชิญคนในครอบครัวลุงโจงให้ย้ายเข้าไปด้วยตัวเอง ตอนย้ายบ้าน นายจะต้องจ้างพิธีกรที่ดีที่สุดในเกาะฮ่องกางมาจัดงานขึ้นบ้านใหม่ที่อลังกาลยิ่งใหญ่ที่สุดด้วย!”
หลิวเจียฮุยอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเย่เฉินจะยื่นเงื่อนไขเช่นนี้ให้ตนเฉินจ้างโจงคับคาใจอยู่ลึกๆ หลายปีที่ผ่านมา ตนอยากจะจบเรื่องนี้โดยเร็วไปซะจนใจจะขาด แต่บัดนี้ไม่เพียงแค่กำจัดเขาไม่ได้ กลับกลายเป็นว่าต้องมาอยู่เป็นเพื่อนบ้านของเขา...
คิดได้ดังนี้ จึงรีบเอ่ยขึ้น: “ได้ครับคุณเย่ ผมจะทำตามเงื่อนไขของคุณแน่นอน...”
ใครจะไปรู้ ราวกับเย่เฉินอ่านใจคนออกอย่างไรอย่างนั้น เขาเอ่ยว่า: “นอกจากนี้ฉันยังต้องขอเตือนนายด้วยนะว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนายจะต้องพักที่คฤหาสน์หรูถนนชือซุนให้ครบปีละสองร้อยวัน”
หลิวเจียฮุยอึ้งไปจนพูดไม่ออกทันใด
ต้องมาเป็นเพื่อนบ้านกับครอบครัวเฉินจ้างโจงก็ถือว่าแย่แล้ว ยังต้องการให้ตนพักให้ครบสองร้อยวันต่อปีอีก นี่มันเจตนาฆ่าคนชัดๆ เลยไม่ใช่หรือไง?
เย่เฉินเอ่ยต่อไปว่า: “นอกจากนี้ ให้นายย้ายคนขับรถของนายไปทำตำแหน่งอื่นซะ ฉันจะให้นายทหารของสำนักว่านหลงคนหนึ่งมาเป็นคนขับรถบอดีการ์ดคอยจับตาดูนายคนหนึ่ง เขาก็จะช่วยจับตามองการกระทำของนายทุกวันให้ฉันด้วย ถ้านายพักที่ถนนชือซุนน้อยไปแม้แต่วันเดียว ก็จะโดนจ่ายค่าปรับร้อยล้านดอลลาร์”
หลิวเจียฮุยพูดไม่ออก สีหน้าทุกข์ระทม
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...