ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4502
เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเย่เฉินจะโหดร้ายเช่นนี้ ที่กดหน้าตัวเองบนพื้นแล้วถูกลับไปกลับมา
ทว่า ต่อให้ภายในใจจะทุกข์ระทมแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าโต้ตอบเย่เฉิน สุดท้ายทำได้เพียงพยักหน้าอย่างคับแค้นใจ: “คุณเย่วางใจได้...กระผมจะต้องทำตามทีคุณบอก...จะทำตามที่คุณบอก...”
เย่เฉินเอ่ยขึ้นอีก: “อ้อจริงสิ การที่ทหารของสำนักว่านหลงของฉันมาเป็นคนขับรถบอร์ดี้การ์ดคอยจับตาดูนาย ก็ต้องจ้างเหมือนกัน ถึงเวลาฉันจะให้พั่วจวินคัดเลือกนายทหารมาสี่นาย วนเวียนกันมาให้บริการนายทุกๆ ไตรมาส และนายก็ต้องจ่ายเงินเดือนสองล้านดอลลาร์ทุกเดือนด้วย เข้าใจไหม?”
หลิวเจียฮุยทำได้เพียงเอ่ยแต่โดยดี: “กระผมเข้าใจแล้ว จ่ายเดือนละสองล้านดอลลาร์ กระผมจะจ่ายตรงเวลาแน่นอน!”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “เรื่องที่สาม ให้นายถอนกรรมสิทธิ์ของสตรีทฟู้ดแถวมหาวิทยาลัยฮ่องกางออกจากโครงสร้างบริษัทนายเดียวนี้ แล้วสร้างเป็นบริษัทแยก ผู้ถือหุ้นของบริษัทต้องเป็นคุณฉงคนเดียวเท่านั้น!”
หลิวม่านฉงได้ยินคำพูดนี้ ก็มองเย่เฉินด้วยความอึ้ง เธอไม่ทราบว่าทำไมเย่เฉินถึงได้พูดเรื่องสตรีทฟู้ดตอนนี้
ต่อมา เย่เฉินได้เอ่ยต่อว่า: “สิทธิ์การตัดสินใจทั้งหมดในอนาคตของสตรีทฟู้ดเส้นนี้ จะต้องยกให้คุณม่านฉง ขืนนายกล้าขยายตามอำเภอใจ ไม่ว่าฉันจะรู้ตอนไหน ฉันก็จะให้คนขับรถของนายตีขานายหักตอนนั้นเลยแน่นอน!”
“ถ้าตอนนั้นนายนั่งอยู่ในรถพอดี ฉันก็จะให้คนขับรถจอดข้างทาง ดึงนายออกมาแล้วตีขานายจนหัก”
“ถ้าตอนนั้นนายกำลังนอนหลับอยู่ในห้องนอน ฉันก็จะให้คนขับรถพังประตูเข้าไป แล้วดึงนายขึ้นมาจากเตียง แล้วตีขานายจนหัก! เข้าใจหรือยัง?”
เขาทราบดีว่า เงื่อนไขก่อนหน้าที่เย่เฉินว่ามาล้วนเกี่ยวข้องกับเฉินจ้างโจง รวมถึงหลิวม่านฉง ลูกสาวของเขาทั้งสิ้น แต่สำหรับเรื่องที่ตนทำกลับกลอกกับเย่ฉางอิงในปีนั้น เย่เฉินยังไม่บอกวิธีลงโทษเลย
ดังนั้น เรื่องสุดท้ายจะต้องเกี่ยวข้องกับเย่ฉางอิงอย่างแน่นอน
เขาจึงเงยหน้ามองเย่เฉิน รีบเอ่ยอย่างลนลาน: “คุณเย่...คุณ...เชิญรับสั่งมาได้เลย...”
เย่เฉิน เอ่ยย้ำเป็นคำๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “สองหมื่นล้านดอลลาร์ต่อสิบปีที่พูดไปก่อนหน้านี้ เพื่อเห็นแก่หน้าคุณม่านฉง ฉันจะไม่กำหนดเงื่อนไขอะไรอีกแล้ว แต่นายผิดต่อคำมั่นสัญญาท่ีให้ไว้กับคุณพ่อในตอนนั้น เพราะงั้นฉันต้องการให้นายบินไปที่เย่นจิงทันทีหลังจากที่เสร็จงานขึ้นบ้านใหม่ของลุงโจง เพื่อสำนึกผิดต่อหน้าสุสานพ่อฉันสามเดือน ในเวลาสามเดือนนี้ ทั้งกินจะนอนนายห้ามออกจากภูเขาเย่หลิงซานแม้แต่ครึ่งก้าว หลังจากครบสามเดือนถึงอนุญาตให้นายกลับเกาะฮ่องกางได้!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...