หลังจากฟังเงื่อนไขสุดท้ายของเย่เฉินจบแล้ว หลิวเจียฮุยก็โล่งอกไปทันที
เขาใจเวลานี้ รับรู้ได้จริงๆ แล้วว่าอะไรคือรอดพ้นจากเคราะห์กรรม
ในเมื่อนี่คือเรื่องสุดท้ายที่เย่เฉินต้องการให้ตนทำแล้ว เช่นนั้นก็แสดงว่าตนไม่เพียงแค่ยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้อยู่ ยังรักษาทรัพย์สินสองหมื่นล้านดอลลาร์ในอีกสิบปีข้างหน้าไว้ได้ด้วย
เมื่อเทียบกับเรื่องนี้แล้ว เงินชดเชยที่ต้องให้เฉินจ้างโจงจำนวนนั้น ก็แทบจะถือว่าเป็นขนเส้นเดียวบนวัวเก้าตัวแล้ว
สำหรับคฤหาสน์หลังนั้น ก็เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยสำหรับเขาเช่นกัน
แม้จะบอกว่าต้องไปสำนึกผิดที่เย่นจิงสามเดือน เรื่องนี้ก็ถือได้ว่าเป็นการจัดการที่ใจกว้าง มีพระคุณเหลือล้นสำหรับหลิวเจียฮุยผู้ที่เพิ่งถูกข่มขู่เรื่องการตายเมื่อครู่นี้แล้ว
เพราะฉะนั้นในใจเขาจึงไม่กล้าเกิดความไม่พอใจใดๆ เลย
กลับกัน ยังสามารถวางใจได้ในที่สุดอีกด้วย
ดังนั้น เขาจึงรีบแสดงเจตนารมณ์กับเย่เฉิน ด้วยการเอ่ยอย่างจริงใจ: “คุณเย่ คุณวางใจได้ ผมจะต้องรีบจัดการเรื่องอื่นให้เสร็จโดยเร็วที่สุด จากนั้นก็รีบไปที่เย่นจิงทันที!”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยว่า: “ขอกำชับนายอีกหน่อย นับแต่วันนี้ไป ทั้งตัวนายและครอบครัว เกี่ยวข้องกับครอบครัวลุงโจงทั้งสิ้น ถ้าคนในครอบครัวลุงโจงสงบสุขร่มเย็น ถ้าอย่างนั้นนายก็จะสงบสุขไม่มีปัญหาอะไรเหมือนกัน แต่ถ้าพวกเขาประสบเรื่องที่คาดไม่ถึง ต่อให้เป็นแค่อุบัติเหตุ ฉันก็จะให้นายแบกรับและรับผิดชอบด้วย เข้าใจหรือยัง?”
หลิวเจียฮุยเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมถึงเพียงนี้ จะฟังความหมายแฝงในคำพูดของเย่เฉินไม่ออกได้อย่างไร
เย่เฉินต้องการที่จะยืนยันว่า นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เขาจะไม่ไปข่มขู่เฉินจ้างโจงอีกไม่ว่าจะเรื่องใดๆ ดังนั้นจึงได้ผูกความปลอดภัยของชีวิตตนไว้กับเฉินจ้างโจง
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ไม่เพียงแต่เขาจะไม่กล้าหาโอกาสลอบทำร้ายเฉินจ้างโจง กระทั่งฝันอยู่ก็ต้องกลัวว่าเฉินจ้างโจงจะมีอุบัติเหตุที่คาดคิดไม่ถึงหรือไม่
ดังนั้น เขาจึงเอ่ยขึ้นโดยไม่คิด: “คุณเย่ กระผมเข้าใจแล้ว...”
ดังนั้นที่เขตแดนนี้ มีกฎเกณฑ์ทางอาชีพที่ทั้งโบราณและเข้มงวดอยู่
หลิวเจียฮุยปล่อยอ้านฮัวจำนวนสามสิบล้านดอลลาร์ ก็ต้องจ่ายสามสิบสามล้านดอลลาร์ให้กับคนกลางก่อนล่วงหน้า
ในเงินจำนวนนั้นสามสิบล้านคือเงินค่าหัวของอ้านฮัว สามล้านที่เหลือก็คือเงินค่าทิปของคนกลาง
หลังจากที่คนกลางรับเงินนี้ไปแล้ว จึงจะปล่อยอ้านฮัวต่อวงการใต้ดินทั้งหมด เพราะพวกเขามีชื่อเสียงและพลังอำนาจในวงการใต้ดินเป็นอย่างมาก ดังนั้นทันทีที่พวกเขาปล่อยอ้านฮัว นักฆ่าทั้งหมดก็จะไม่มีข้อสงสัยใดๆ ทั้งสิ้น
อีกทั้ง คนกลางไม่เพียงแค่แลกเปลี่ยนค่านายหน้าธรรมดาเท่านั้น บางครั้งอ้านฮัวใหญ่เกินไป จึงก่อให้เกิดการแก่งแย่งจากคนจำนวนมากได้ง่าย สุดท้ายอาจก่อเกิดการทะเลาะวิวาทได้เนื่องจากไม่สามารถตัดสินได้ว่าใครเป็นผู้ที่ชนะตัวจริง
เวลาเช่นนี้ ก็จำเป็นต้องให้คนกลางออกหน้า เพื่อตัดสินอย่างเป็นกลาง ตัดสินว่าใครจะเป็นผู้ครอบครองอ้านฮัวนี้ตัวจริง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...