ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4504
หลิวเจียฮุยรีบโทรหาคนกลางที่ว่าทันที พร้อมเปิดลำโพงต่อหน้าเย่เฉินและคนอื่นๆ เอ่ยว่า: “ฉันต้องการเก็บอ้านฮัวที่เคยปล่อยไปสามสิบล้าน”
ปลายสายเอ่ยถาม: “คุณหลิว แน่ใจนะว่าต้องการเก็บอ้านฮัวนี้กลับ? อ้านฮัวของคุณเป็นยอดที่สูงที่สุดในรอบหลายปีของเกาะฮ่องกางเลยนะ ตอนนี้นักฆ่าหลายคนต่างก็เคลื่อนไหวกันแล้ว ถ้าคุณเอากลับตอนนี้ ถ้าต่อไปคุณปล่อยออกมาอีก เกรงว่าทุกคนจะไม่ได้กระตือรือร้นแบบนี้แล้วนะ”
หลิวเจียฮุยตอบกลับโดยไม่แม้แต่จะคิด: “ฉันแน่ใจว่าจะเอากลับ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้!”
ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ เอ่ยว่า: “คุณหลัว ถ้าคุณแน่ใจว่าจะเอากลับ เราจะไม่คืนเงินค่าดำเนินงานสามล้านให้ คุณไม่มีข้อโต้แย้งอะไรใช่ไหม?”
หลิวเจียฮุยเอ่ยทันที: “ไม่มี!”
“ครับ ผมจะไปกระจายข่าวกับทุกคนทันที ว่าอ้านฮัวถูกดึงกลับ เงินสามสิบล้านดอลลาร์จะคืนให้ภายใน 24 ชั่วโมง”
……
ขณะเดียวกันนี้
ณ ภายนอกสนามบินนานาชาติฮ่องกาง ได้มีนักฆ่าจำนวนมากมารวมตัวรอกันอย่างร้อนรนใจ
นักฆ่าเหล่านี้ต่างก็รู้จักกันทั้งหมด ทว่าตอนนี้พวกเขาซุ่มอยู่บริเวณใกล้ๆ สนามบิน ก็เพื่อต้องการได้รับอ้านฮัวจำนวนสามสิบล้านดอลลาร์จากนั้นก็ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไร้ซึ่งสิ่งกังวลใจ ดังนั้นแต่ละคนต่างก็อดทนไม่ไหว ที่จะรอช่วงเวลาที่เฉินจ้างโจงเดินออกมาจากสนามบิน แล้วเข้าไปโจมตีทันที
มีคนได้ทำการตั้งปืนไรเฟิลซุ่มยิงในที่ลับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว บางคนก็ปลอมตัวเป็นนักท่องเที่ยว พร้อมถือปืนสั้นยืนรออยู่ด้านนอกประตูทางออกสนามบิน ยังไม่พอถึงขนาดมีคนขับรถจอดอยู่ข้างทาง หมายขับเข้าชนเฉินจ้างโจงขณะที่เขาออกมา
ในขณะที่พวกเขากำลังคันไม้คันมือ เพื่อแข่งกันเอาชนะอยู่นั้น ก็ได้รับข้อความกะทันหัน โดยเนื้อหาของข้อความเรียบง่ายมากเพียงสี่พยางค์เท่านั้น: “เรียกคืนอ้านฮัว”
นักฆ่าที่ปลอมตัวเป็นนักท่องเที่ยวได้เรียกรถแล้วจากไป นักฆ่าที่จอดรถข้างทางก็ขับรถจากไป ส่วนที่ซุ่มเตรียมยิงเฉินจ้างโจงอยู่ก็เก็บปืนเรียบร้อยเตรียมจะจากไปเช่นกัน
ทว่า ยังคงมีนักฆ่าสองสามคนที่ยังไม่จากไป
ในนั้นมีหนึ่งคนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องชั้น 18 ที่โรงแรมเอวิเอชั่นตรงข้ามกับสนามบิน เขาเล็งปืนไรเฟิลซุ่มยิงล็อกที่ทางออกสนามบิน ปากพลางด่าทอ: “แม่งเอ๊ย ไอ้หลิวเจียฮุยนี่มันสารเลวจริงๆ ! คนที่สวมเขาให้กลับมาสักทีในรอบยี่สิบปี แต่กลับขี้ขลาดตาขาวขึ้นมาซะดื้อๆ ซะงั้น บ้าชิบ ฆ่าเวลาให้กับฉันหรือไง? คิดว่าการที่ฉันออกมาทำงานไม่ต้องจ่ายเงินหรือไงกัน? คิดว่าฉันเช่าห้องโรงแรมห้องนี้ ไม่ต้องจ่ายเงินงั้นเหรอ?!“
สิ้นเสียง เขากัดฟันกรอด เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “วันนี้ฉันจะจัดการเฉินจ้างโจงให้แกก่อน ค่อยไปเก็บเงินกับแกทีหลัง! ถ้าแกกล้าเบี้ยวเงินละก็ ฉันจะจัดการแกพร้อมไปด้วยเลย!”
นักฆ่าที่ซุ่มอยู่ในที่ลับคนที่เหลือ ก็มีความคิดแบบเดียวกันเช่นกัน
แม้ว่าผู้ที่ปล่อยอ้านฮัวสามสิบล้านคนนี้จะไม่ได้ทิ้งชื่อเอาไว้ ทว่าพวกเขาล้วนรู้ดีอยู่ในใจ ว่าผู้ที่ปล่อยอ้านฮัวนี้ต้องเป็นหลิวเจียฮุยแน่นอน ดังนั้น ความคิดของพวกเขาก็คือไม่สนว่าอ้านฮัวถูกเรียกกลับไปแล้ว ก็จะยังฆ่าต่อไปตามเจตนาเดิม หลังจากฆ่าเสร็จแล้วค่อยไปเจรจากับหลิวเจียฮุย ต่อให้ต้องขู่รีดไถ ก็จะต้องเอาเงินส่วนหนึ่งมาจากหลิวเจียฮุยให้ได้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...