ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4505

สรุปบท บทที่ 4505 เมื่อรักคนคนหนึ่งเข้าแล้ว ก็จะรักและใส่ใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขา 1: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านสรุป บทที่ 4505 เมื่อรักคนคนหนึ่งเข้าแล้ว ก็จะรักและใส่ใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขา 1 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บทที่ บทที่ 4505 เมื่อรักคนคนหนึ่งเข้าแล้ว ก็จะรักและใส่ใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขา 1 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เมฆทอง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ในขณะที่นักฆ่ากำลังเพ่งสติจับจ้องไปยังทางออกของสนามบินอยู่นั้น เขาก็รู้สึกได้ถึงสิ่งของแข็งๆ เย็นๆ จ่ออยู่ส่วนท้ายทอยของเขา

เขาตกใจจนขนลุกซู่ เพราะว่าเขาไม่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวใดๆ ด้วยซ้ำไป ไม่เข้าใจโดยสิ้นเชิงว่าทำไมอยู่ๆ ถึงมีคนมาอยู่ข้างหลังตนได้ อีกทั้งยังใช้ปืนจ่อที่ท้ายทอยอีกด้วย

ดังนั้น เขาถึงถามด้วยความลนลาน: “พวก นายเอาปืนมาจ่อฉันแบบนี้ ไม่ทราบว่าเรามีเรื่องบาดหมางอะไรกันเหรอ?”

คนข้างหลังเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “อ้านฮัวถูกเรียกกลับแล้ว ทำไมนายยังไม่ไปอีก?”

นักฆ่าผู้นั้นนึกว่าเป็นคนที่ทำงานสายเดียวกัน จึงได้รีบเอ่ยถามว่า: “ทุกคนจะต้องอยากได้อ้านฮัวก้อนนั้นแน่นอน พวกเราสองคนมาร่วมมือกัน หรือให้ฉันช่วยนายจัดการเฉินจ้างโจงไปซะเลยไม่ดีกว่าเหรอ นายว่าไง?”

คนข้างหลังแค่นหัวเราะ เอ่ยว่า: “ขอโทษทีนะ ฉันเป็นคนของสำนักว่านหลง จับตาดูนายมานานแล้ว ถ้าเมื่อกี้นายได้รับข้อความแล้วรีบไสหัวกลับไป ฉันก็คงไว้ชีวิตนาย แต่น่าเสียดาย ให้ทางรอดนายแล้วแท้ๆ นายกลับไม่ไป!”

คนผู้นั้นหวาดกลัวถึงขีดสุด เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนของสำนักว่านหลงถึงได้จับตาดูตน

เขาจึงหันหน้าไปตามสัญชาตญาณ มองไปยังชายหนุ่มข้างหลัง พร้อมเอ่ยถาม: “ปะ...เป็นถึงสำนักว่านหลงที่ยิ่งใหญ่...ไม่นึกเลยว่าจะสนใจอ้านฮัวด้วยเหมือนกัน?”

ทหารรบจากสำนักว่านหลงผู้นั้นหัวเราเย็นชา เอ่ยว่า: “การที่พวกเรามาที่เกาะฮ่องกาง ไม่ใช่มาเพื่อรับอ้านฮัว แต่ถ้าใครเอาอ้านฮัวไป พวกเราก็จะลงมือเก็บคนนั้น!”

สิ้นเสียงเขาก็กระชากคอเสื้อของคนผู้นั้น พร้อมโยนเขากับปืนออกจากหน้าต่างโรงแรมชั้นสิบแปด!

“ทำดีมาก” เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ ปริปากเอ่ยว่า: “ส่งเจ็ดคนนี้ไปที่ซีเรียด้วยเลยเถอะ จะได้ไม่ต้องกระทบกับความสงบสุขของเกาะฮ่องกาง”

ว่านพั่วจวินประสานมือไว้หน้าอก พร้อมเอ่ยว่า: “กระผมรับทราบ!”

เย่เฉินมองไปยังหลิวเจียฮุย เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “คุณหลิว ความแค้นระหว่างฉัน นายและลุงโจง หลังจากที่นายกลับจากภูเขาเย่หลิงซานเมืองเย่นจิง ถือเป็นอันจบกันโดยสิ้นเชิง ถ้านายอยากร่วมมือกับบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด ถึงเวลาฉันก็จะจัดแจงให้คนไปติดต่อกับนายโดยเฉพาะ ขอแค่นับแต่นี้ไปนายรักษาคำพูด ฉัน เย่เฉินจะไม่มีเงื่อนไขอื่นๆ กับนาย และจะไม่ทำให้นายต้องลำบากใจอีก”

หลิวเจียฮุยได้ยินคำพูดนี้ ถึงได้วางใจขึ้นมาจริงๆ เขาเอ่ยด้วยความเคารพนบนอบ: “ขอบคุณคุณเย่ที่ใจกว้างกับผม!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน