ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4506
สิ้นเสียง เขารีบเอ่ยกับเฉินจ้างโจงอีกว่า: “ไอ้โจง เงินก้อนนั้นที่ฉันตอบรับนาย วันนี้ฉันจะเขียนเช็คให้นาย!”
เฉินจ้างโจงที่อยู่ข้างๆ เอ่ยว่า: “คุณชายเย่ เงินก้อนนี้ผมไม่เอาหรอก บริจาคไปให้หมดเลยเถอะ”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยว่า: “จะจัดการเงินก้อนนี้ยังไง ให้ลุงโจงจัดการเอง ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ผมซับพอร์ตลุง”
เฉินจ้างโจงเอ่ยต่อว่า: “หลายปีมานี้ผมซ่อนตัวที่อเมริกา ได้เจอเด็กกำพร้าชาวจีนที่เหมือนคนแกร่งมากมาย เพราะงั้น 20% ของเงินก้อนนี้ ให้ใช้ช่วยเหลือเหล่าเด็กกำพร้าชาวจีนที่อยู่ต่างประเทศเหล่านั้น ที่เหลือก็บริจาคให้ Project Hope ทั้งหมดเลยเถอะ”
“โอเค” เย่เฉินไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ เอ่ยว่า: “ลุงโจงเป็นคนโอบอ้อมอารี ในเมื่อคุณตัดสินใจแล้ว ก็ทำตามที่คุณว่าเลย”
ในเวลานี้ฟางเจียซินที่เงียบมาตลอด หลังจากที่ลังเลมานาน อดไม่ได้ที่จะเอ่ยเตือน: “ไอ้โจง...นาย...แม่ของนายเป็นโรคหลอดเลือดในสมอง สภาพร่างกายย่ำแย่มาก กำลังรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเจียวหุ้ย นายเหลือเงินไว้รักษาแม่สักนิดจะดีกว่านะ...”
เฉินจ้างโจงอึ้งไปทันที จากนั้นเอ่ยถามว่า: “เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร?!”
“เมื่อสองสามวันก่อนนี้เอง...” ฟางเจียซินไม่กล้าสบตาเฉินจ้างโจง เอ่ยเสียงเบา: “ฉันไปเยี่ยมท่านมาแล้ว หมอบอกว่าสถานการณ์ไม่ค่อยสู้ดี จะดีที่สุดถ้าส่งตัวไปรักษาที่อเมริกา ไม่อย่างนั้น...เกรงว่าจะเหลือเวลาไม่นาน...”
เฉินจ้างโจงกระวนกระวายใจอย่างถึงที่สุด เขามองหน้าฟางเจียซิน พร้อมเอ่ยอย่างซาบซึ้งใจ: “ขอบคุณครับคุณนายหลิว”
สิ้นเสียงก็หันหลังไปพูดกับเย่เฉิน: “คุณชายเย่ ผมอยากไปเยี่ยมแม่ของผมก่อน!”
เย่เฉินเอ่ย: “ลุงโจง ผมไปกับลุงด้วยดีกว่า”
เฉินจ้างโจงลังเลชั่วครู่ สุดท้ายตอบตกลงอยู่ดี เขาเอ่ยอย่างเคารพว่า: “ถ้างั้นก็ต้องรบกวนคุณชายเย่แล้วนะครับ”
หลิวม่านฉงเบือนหน้าไปอีกทางอย่างดื้อรั้น พร้อมเช็ดน้ำตาที่ไหลรินจากหางตาออก
เย่เฉินรู้สึกผิดอยู่ในใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าควรอธิบายอย่างไร จึงได้เอ่ยกับหลิวเจียฮุยว่า: “คุณหลิว ในเมื่อคุณม่านฉงไม่อยากคุยกับผม ก็อย่าไปบังคับเลย”
หลิวเจียฮุยฝืนหัวเราะด้วยความทำตัวไม่ถูกสุดขีด เขาพูดว่า: “เด็กน้อยก็งี้แหละครับ ไม่เข้าใจเรื่องมารยาท...เลยต้องมาขายหน้าต่อหน้าคุณเย่แบบนี้...”
เย่เฉินส่ายหน้าเบาๆ มองไปยังเฟ่ยเข่อซิน ปริปากพูดว่า: “คุณเฟ่ย ต้องลำบากคุณกับคุณหยวนบินมาตั้งไกลแบบนี้ ถ้าไม่รีบกลับไป ให้ผมเลี้ยงมื้อเย็นพวกคุณนะ”
เฟ่ยเข่อซินยิ้ม เอ่ยว่า: “ได้เลย ฉันไม่รีบเลย ถ้าคุณเย่ยังจะอยู่ที่เกาะฮ่องกางอีกสักหนึ่งถึงสองวัน ให้ฉันรอคุณที่เกาะฮ่องกางก็ได้ รอให้คุณเย่จัดการธุระเสร็จก่อน แล้วเราค่อยกลับพร้อมกันก็ได้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...