ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4507

“โอเค” เย่เฉินพยักหน้าตอบรับอย่างตรงไปตรงมา เขาวางแผนว่าหลังจากที่ครอบครัวลุงโจงย้ายบ้านใหม่แล้ว ก็จะกลับสหรัฐอเมริกาทันที ในเมื่อเฟ่ยเข่อซินไม่รีบร้อนที่จะกลับ ถึงเวลาก็โดยสารเครื่องบินกลับไปพร้อมเธอก็ได้

เฟ่ยเข่อซินถามเย่เฉินอีกครั้งว่า: “คุณเย่พักที่โรงแรมอะไรเหรอ?”

เย่เฉินมองหลิวเจียฮุยและหลิวม่านฉง เอ่ยว่า: “ผมยังหาโรงแรมไม่เจอเลย”

เฟ่ยเข่อซินเองก็เหมือนจะมองออกถึงสาเหตุคร่าวๆ จึงเอ่ยว่า: “ถ้างั้นเดี๋ยวตอนฉันหาโรงแรม จะจองห้องให้คุณด้วยก็แล้วกัน”

เย่เฉินพยักหน้าหงึก: “ถ้างั้นก็ต้องลำบากคุณเฟ่ยแล้วนะครับ”

หลิวม่านฉงเงยหน้ามองเย่เฉิน ราวกับจะพูดอะไร ทว่ากลับพูดไม่ออก

หลิวเจียฮุยที่อยู่ข้างๆ ก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แม้เมื่อครู่จะถูกเย่เฉินทรมานไป ทว่าภายในใจของเขากลับอยากเชิญเย่เฉินและเฟ่ยเข่อซินไปพักที่บ้านของตนต่อด้วยเจตนาร้ายแอบแฝง

เพียงแค่ เขาเองก็ทราบดีว่า สถานการณ์เป็นเช่นนี้แล้ว ตนก็ควรจะรักษาเกียรติไว้บ้าง จึงไม่กล้าเอ่ยปากขึ้น หลังจากที่ครุ่นคิดลังเลนานสองนานก็ไม่ได้เอ่ยอันใดอยู่ดี

เย่เฉินเองก็ไม่ได้เสียเวลาอยู่ต่อ จากไปพร้อมกับเฉินจ้างโจงและว่านพั่วจวินแล้ว

เฟ่ยเข่อซินเองก็เตรียมจะจากไป ทว่าก่อนไปนั้น เธอได้เดินมาอยู่เบื้องหน้าหลิวม่านฉงอย่างตั้งใจ พร้อมควักนามบัตรออกมาจากกระเป๋า ยื่นไปให้หลิวม่านฉง ยิ้มพร้อมเอ่ยว่า: “คุณหลิว ฉันคือเฟ่ยเข่อซิน นี่คือนามบัตรของฉัน วันหน้าถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือก็ติดต่อฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ”

หลิวม่านฉงยังดมดิ่งอยู่กับความตกตะลึงและความเจ็บปวด เมื่อเห็นเฟ่ยเข่อซินยื่นนามบัตรมาให้กะทันหัน ก็รู้สึกประหลาดใจ

เธอนั้นเพิ่งจะเร่งมาในช่วงหลัง เพราะฉะนั้นเธอแทบจะไม่ได้คุยอะไรกับเฟ่ยเข่อซินเลยด้วยซ้ำ เธอไม่รู้ว่าทำไมคนถือหางเสือเรืออย่างตระกูลเฟ่ยผู้มีชื่อเสียงโด่งดังคนนี้ถึงได้มอบนามบัตรให้ตนด้วยตัวเองเช่นนี้

หลิวเจียฮุยที่อยู่ข้างๆ เมื่อเห็นว่าลูกสาวยืนเหม่อลอยอยู่ จึงรีบเอ่ยตักเตือนเสียงเบา: “ม่านฉง คุณเฟ่ยพูดกับลูกอยู่นะ!”