ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4507
“โอเค” เย่เฉินพยักหน้าตอบรับอย่างตรงไปตรงมา เขาวางแผนว่าหลังจากที่ครอบครัวลุงโจงย้ายบ้านใหม่แล้ว ก็จะกลับสหรัฐอเมริกาทันที ในเมื่อเฟ่ยเข่อซินไม่รีบร้อนที่จะกลับ ถึงเวลาก็โดยสารเครื่องบินกลับไปพร้อมเธอก็ได้
เฟ่ยเข่อซินถามเย่เฉินอีกครั้งว่า: “คุณเย่พักที่โรงแรมอะไรเหรอ?”
เย่เฉินมองหลิวเจียฮุยและหลิวม่านฉง เอ่ยว่า: “ผมยังหาโรงแรมไม่เจอเลย”
เฟ่ยเข่อซินเองก็เหมือนจะมองออกถึงสาเหตุคร่าวๆ จึงเอ่ยว่า: “ถ้างั้นเดี๋ยวตอนฉันหาโรงแรม จะจองห้องให้คุณด้วยก็แล้วกัน”
เย่เฉินพยักหน้าหงึก: “ถ้างั้นก็ต้องลำบากคุณเฟ่ยแล้วนะครับ”
หลิวม่านฉงเงยหน้ามองเย่เฉิน ราวกับจะพูดอะไร ทว่ากลับพูดไม่ออก
หลิวเจียฮุยที่อยู่ข้างๆ ก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แม้เมื่อครู่จะถูกเย่เฉินทรมานไป ทว่าภายในใจของเขากลับอยากเชิญเย่เฉินและเฟ่ยเข่อซินไปพักที่บ้านของตนต่อด้วยเจตนาร้ายแอบแฝง
เพียงแค่ เขาเองก็ทราบดีว่า สถานการณ์เป็นเช่นนี้แล้ว ตนก็ควรจะรักษาเกียรติไว้บ้าง จึงไม่กล้าเอ่ยปากขึ้น หลังจากที่ครุ่นคิดลังเลนานสองนานก็ไม่ได้เอ่ยอันใดอยู่ดี
เย่เฉินเองก็ไม่ได้เสียเวลาอยู่ต่อ จากไปพร้อมกับเฉินจ้างโจงและว่านพั่วจวินแล้ว
เฟ่ยเข่อซินเองก็เตรียมจะจากไป ทว่าก่อนไปนั้น เธอได้เดินมาอยู่เบื้องหน้าหลิวม่านฉงอย่างตั้งใจ พร้อมควักนามบัตรออกมาจากกระเป๋า ยื่นไปให้หลิวม่านฉง ยิ้มพร้อมเอ่ยว่า: “คุณหลิว ฉันคือเฟ่ยเข่อซิน นี่คือนามบัตรของฉัน วันหน้าถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือก็ติดต่อฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ”
หลิวม่านฉงยังดมดิ่งอยู่กับความตกตะลึงและความเจ็บปวด เมื่อเห็นเฟ่ยเข่อซินยื่นนามบัตรมาให้กะทันหัน ก็รู้สึกประหลาดใจ
เธอนั้นเพิ่งจะเร่งมาในช่วงหลัง เพราะฉะนั้นเธอแทบจะไม่ได้คุยอะไรกับเฟ่ยเข่อซินเลยด้วยซ้ำ เธอไม่รู้ว่าทำไมคนถือหางเสือเรืออย่างตระกูลเฟ่ยผู้มีชื่อเสียงโด่งดังคนนี้ถึงได้มอบนามบัตรให้ตนด้วยตัวเองเช่นนี้
หลิวเจียฮุยที่อยู่ข้างๆ เมื่อเห็นว่าลูกสาวยืนเหม่อลอยอยู่ จึงรีบเอ่ยตักเตือนเสียงเบา: “ม่านฉง คุณเฟ่ยพูดกับลูกอยู่นะ!”
หยวนจื่อซูมองเฟ่ยเข่อซินด้วยความตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะพูดได้เรียบเฉยขนาดนี้
เมื่อเฟ่ยเข่อซินเห็นหยวนจื่อซูตกตะลึงเช่นนี้ จึงยิ้มพร้อมเอ่ยว่า: “อาจารย์หยวน อย่างน้อยคุณก็คือผู้เก่งกาจวิชาบู๊ที่มีประสบการณ์มากคนหนึ่ง เมื่อกี้ฉันพูดชัดเจนขนาดนี้ หรือว่าคุณยังฟังไม่ชัดเจน?”
หยวนจื่อซู รีบเอ่ยว่า: “ไม่ใช่ๆ ...ผมแค่คิดไม่ถึงว่าคำพูดนี้จะออกมาจากปากของคุณหนู ก็เลยอึ้งหน่อยๆ ...”
เฟ่ยเข่อซินหัวเราะ จากนั้นก็เอ่ยด้วยความจริงจัง: “อาจารย์หยวนไม่ต้องอึ้งไปหรอกค่ะ คนที่ชอบคุณเย่ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวสักหน่อย คุณได้สังเกตไหมคะ สายตาที่คุณหลิวคนเมื่อกี้มองคุณเย่มันคับแค้นใจแค่ไหน ผู้หญิงคนหนึ่งยิ่งสายตามองผู้ชายแบบคับแค้นใจแค่ไหน ก็แสดงว่าในใจรักเขามากเท่านั้น”
หยวนจื่อซูพยักหน้า ยิ้มพลางเอ่ยว่า: “ก็จริงของคุณ...”
เฟ่ยเข่อซินกล่าวตัดพ้อขึ้นมา: “เฮ้อ คุณเย่เพิ่งจะมาเกาะฮ่องกางสองวันเท่านั้น การที่เธอชอบคุณเย่ภายในสองวันได้เนี่ยฉันไม่ประหลาดใจเลย แต่การที่เธอทำให้คุณเย่เจ็บปวดใจได้ภายในสองวันนี่สิ ทำให้ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...