ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4508
หยวนจื่อซูเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ: “ทำไมผมดูไม่ออกเลยว่าคุณเย่เจ็บปวดใจกับคุณหลิวท่านนั้นล่ะ?”
เฟ่ยเข่อซินยิ้มเล็กน้อย พลางเอ่ยว่า: “นั่นก็เพราะว่าคุณสังเกตไม่ละเอียดพอละมั้ง”
หยวนจื่อซูยิ้มเยาะตัวเอง จากนั้นค่อยเอ่ยถามเฟ่ยเข่อซินว่า: “คุณหนู ในเมื่อคุณเองก็ชอบคุณเย่เหมือนกัน ถ้างั้นคุณหลิวก็เป็นคู่แข่งกับคุณน่ะสิ แล้วทำไมคุณถึงอยากไปเป็นเพื่อนกับเธอเองแบบนั้นล่ะ?”
เฟ่ยเข่อซินยิ้ม เอ่ยว่า: “ถ้าคุณเย่ยังไม่แต่งงาน หล่อนก็คือศัตรูหัวใจของฉัน แต่ปัญหาคือคุณเย่แต่งงานแล้วน่ะสิ เพราะงั้นหล่อนก็คือเพื่อนรบของฉัน เป็นมิตรสหายกัน เป็นเพื่อนสาวของฉัน”
สิ้นเสียง เธอก็ถามอีกว่า: “ระหว่างผู้ชายมีคำหนึ่งที่ว่าเพื่อนตกทุกข์ได้ยากมาด้วยกัน ฉันกับหล่อนก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่อยู่ในชะตาเดียวกันเหมือนกัน”
หยวนจื่อซูต้องอึ้งไปกับความตรงไปตรงมาของเฟ่ยเข่อซิน ทว่าหากมาคิดดูดีๆ แล้ว คุณหนูท่านนี้เดิมทีก็ดูเหมือนจะไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไป การที่กระทำอันใดแล้วเป็นตัวของตัวเองและตรงไปตรงมาแบบนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา
คิดได้ดังนี้ เขาจึงเอ่ยขึ้นมาโดยไม่คิดอะไรมาก: “คุณหนู ได้ยินมาว่าเพื่อนสนิทต่างเพศของคุณเย่มีเยอะมาก ทั้งกู้ชิวอี๋ดาราชื่อดัง ซูจือหยูจากตระกูลซูแล้วก็ยังมีคุณอิโตะ นานาโกะจากตระกูลอิโตะอีก พวกเขาเหล่านี้ก็เหมือนกับคุณ เป็นผู้สืบทอดตระกูลยิ่งใหญ่”
“ใช่ค่ะ” เฟ่ยเข่อซินเอ่ยตัดพ้อ: “ที่คุณว่ามาเป็นแค่ส่วนเล็กๆ เท่านั้น มีคู่แข่งเยอะเลยแหละ! อีกอย่างนะแต่ละคนก็สุดยอดกันทั้งนั้น เหมือนว่านอกจากที่ฉันจะฉลาดแล้วก็ไม่มีข้อดีอื่นแล้ว...”
สิ้นเสียง เธอก็หันหน้าไปมองหยวนจื่อซู พร้อมเอ่ยถามว่า: “อาจารย์ซู คุณว่ามีวิธีพิชิตด้วยกลเม็ดอันแยบยลอะไรอยู่ไหม?”
“แค่กๆ ...” หยวนจื่อซูกระแอมสองครั้งอย่างทำตัวไม่ถูก เขาเอ่ยว่า: “คุณหนู พูดจากใจเลยนะ คุณเย่เป็นคนโดดเด่นไม่เหมือนใคร ไม่ใช่คนที่คนอย่างผมจะมองออกได้ทะลุเลย ถ้าพูดถึงเรื่องความฉลาด คุณฉลาดกว่าผมเยอะเลย ถ้าคุณคิดกลเม็ดอันแยบยลอะไรไม่ออกจริงๆ ผมก็ยิ่งคิดไม่ออกใหญ่เลย”
เฟ่ยเข่อซินเอ่ยอย่างจนปัญญา: “ถ้าเป็นเรื่องที่ว่าจะปฏิเสธผู้ชายที่ตามจีบฉันยังไงล่ะก็ ประสบการณ์ของฉันแน่นหนาแน่นอนอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นเรื่องจีบผู้ชายยังไงเนี่ย ฉันไม่มีประสบการณ์นี้แม้แต่น้อย...”
สิ้นเสียง เธอก็ถอนหายใจ ส่ายหน้า แล้วเอ่ยว่า: “ช่างมันเถอะ ทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ค่อยเป็นค่อยไปก็แล้วกัน...”
พูดถึงตรงนี้ เฟ่ยเข่อซินก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำเสียงเบา: “ฉันเห็นว่าก่อนจะไปคุณเย่เหมือนจะจำใจอยู่มากเลย ฉันว่าตอนนี้ช่วยคุณเย่ปรับความเข้าใจกับคุณหลิวก่อนจะดีกว่า”
เฉินจ้างโจงถอนหายใจ: “แม่ของผมอายุแปดสิบกว่าปีแล้ว เป็นโรคหลอดเลือดในสมองเอาตอนอายุเท่านี้ เกรงว่าสถานการณ์จะไม่ค่อยสู้ดี”
เย่เฉินยิ้ม: “คุณไม่ต้องห่วงนะ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก”
เฉินจ้างโจงพยักหน้าเบาๆ ทว่าสีหน้าก็ยังคงเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย
ว่านพั่วจวินขับรถมาอยู่หน้าโรงพยาบาลเจียวหุ้ยอย่างรวดเร็ว
เฉินจ้างโจงไม่รอให้รถจอดสนิทดี รีบผลักเปิดประตูลงรถ พร้อมบึ่งไปยังห้องโถงใหญ่
เขามาสอบถามข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับแม่ที่เคาน์เตอร์พยาบาล พยาบาลเข้าเวรก็เช็กห้องแผนกและหมายเลขเตียงของนายหญิงใหญ่เจออย่างรวดเร็ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...