ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4508

หยวนจื่อซูเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ: “ทำไมผมดูไม่ออกเลยว่าคุณเย่เจ็บปวดใจกับคุณหลิวท่านนั้นล่ะ?”

เฟ่ยเข่อซินยิ้มเล็กน้อย พลางเอ่ยว่า: “นั่นก็เพราะว่าคุณสังเกตไม่ละเอียดพอละมั้ง”

หยวนจื่อซูยิ้มเยาะตัวเอง จากนั้นค่อยเอ่ยถามเฟ่ยเข่อซินว่า: “คุณหนู ในเมื่อคุณเองก็ชอบคุณเย่เหมือนกัน ถ้างั้นคุณหลิวก็เป็นคู่แข่งกับคุณน่ะสิ แล้วทำไมคุณถึงอยากไปเป็นเพื่อนกับเธอเองแบบนั้นล่ะ?”

เฟ่ยเข่อซินยิ้ม เอ่ยว่า: “ถ้าคุณเย่ยังไม่แต่งงาน หล่อนก็คือศัตรูหัวใจของฉัน แต่ปัญหาคือคุณเย่แต่งงานแล้วน่ะสิ เพราะงั้นหล่อนก็คือเพื่อนรบของฉัน เป็นมิตรสหายกัน เป็นเพื่อนสาวของฉัน”

สิ้นเสียง เธอก็ถามอีกว่า: “ระหว่างผู้ชายมีคำหนึ่งที่ว่าเพื่อนตกทุกข์ได้ยากมาด้วยกัน ฉันกับหล่อนก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่อยู่ในชะตาเดียวกันเหมือนกัน”

หยวนจื่อซูต้องอึ้งไปกับความตรงไปตรงมาของเฟ่ยเข่อซิน ทว่าหากมาคิดดูดีๆ แล้ว คุณหนูท่านนี้เดิมทีก็ดูเหมือนจะไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไป การที่กระทำอันใดแล้วเป็นตัวของตัวเองและตรงไปตรงมาแบบนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา

คิดได้ดังนี้ เขาจึงเอ่ยขึ้นมาโดยไม่คิดอะไรมาก: “คุณหนู ได้ยินมาว่าเพื่อนสนิทต่างเพศของคุณเย่มีเยอะมาก ทั้งกู้ชิวอี๋ดาราชื่อดัง ซูจือหยูจากตระกูลซูแล้วก็ยังมีคุณอิโตะ นานาโกะจากตระกูลอิโตะอีก พวกเขาเหล่านี้ก็เหมือนกับคุณ เป็นผู้สืบทอดตระกูลยิ่งใหญ่”

“ใช่ค่ะ” เฟ่ยเข่อซินเอ่ยตัดพ้อ: “ที่คุณว่ามาเป็นแค่ส่วนเล็กๆ เท่านั้น มีคู่แข่งเยอะเลยแหละ! อีกอย่างนะแต่ละคนก็สุดยอดกันทั้งนั้น เหมือนว่านอกจากที่ฉันจะฉลาดแล้วก็ไม่มีข้อดีอื่นแล้ว...”

สิ้นเสียง เธอก็หันหน้าไปมองหยวนจื่อซู พร้อมเอ่ยถามว่า: “อาจารย์ซู คุณว่ามีวิธีพิชิตด้วยกลเม็ดอันแยบยลอะไรอยู่ไหม?”

“แค่กๆ ...” หยวนจื่อซูกระแอมสองครั้งอย่างทำตัวไม่ถูก เขาเอ่ยว่า: “คุณหนู พูดจากใจเลยนะ คุณเย่เป็นคนโดดเด่นไม่เหมือนใคร ไม่ใช่คนที่คนอย่างผมจะมองออกได้ทะลุเลย ถ้าพูดถึงเรื่องความฉลาด คุณฉลาดกว่าผมเยอะเลย ถ้าคุณคิดกลเม็ดอันแยบยลอะไรไม่ออกจริงๆ ผมก็ยิ่งคิดไม่ออกใหญ่เลย”

เฟ่ยเข่อซินเอ่ยอย่างจนปัญญา: “ถ้าเป็นเรื่องที่ว่าจะปฏิเสธผู้ชายที่ตามจีบฉันยังไงล่ะก็ ประสบการณ์ของฉันแน่นหนาแน่นอนอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นเรื่องจีบผู้ชายยังไงเนี่ย ฉันไม่มีประสบการณ์นี้แม้แต่น้อย...”

สิ้นเสียง เธอก็ถอนหายใจ ส่ายหน้า แล้วเอ่ยว่า: “ช่างมันเถอะ ทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ค่อยเป็นค่อยไปก็แล้วกัน...”

พูดถึงตรงนี้ เฟ่ยเข่อซินก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำเสียงเบา: “ฉันเห็นว่าก่อนจะไปคุณเย่เหมือนจะจำใจอยู่มากเลย ฉันว่าตอนนี้ช่วยคุณเย่ปรับความเข้าใจกับคุณหลิวก่อนจะดีกว่า”