ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4509

เฉินจ้างโจง เร่งเดินบึ่งไปยังห้องผู้ป่วยของแม่ตามการชี้แนะ

เมื่อมาถึงหน้าห้อง เขาก็หยุดฝีเท้า แล้วเคาะประตู

ด้านในมีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาทันที: “เชิญค่ะ”

เฉินจ้างโจงผลักเปิดประตูห้องผู้ป่วย ด้านในมีเตียงผู้ป่วยอยู่หนึ่งเตียงเท่านั้น นายหญิงใหญ่ใส่เครื่องช่วยหายใจ นอนบนเตียงด้วยสภาพอิดโรยสุดๆ และข้างๆ นายหญิงใหญ่ก็มีผู้ชายสามคนหญิงสองคน คนวัยกลางคนห้าคน และเด็กสิบกว่าขวบสองสามคน

เมื่อคนวัยกลางคนทั้งหาเห็นเฉินจ้างโจงตรงหน้าประตู แต่ละคนต่างก็อึ้งไปกับที่ราวกับโดยฟ้าผ่า ผู้หญิงที่อายุเยอะหน่อยในกลุ่มนั้นเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจขีดสุด: “พี่ใหญ่?! เป็นพี่ใหญ่จริงๆ เหรอ?!”

เฉินจ้างโจงมองหน้าเธอ พร้อมเอ่ยถามโดยปกปิดความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่: “เธอ...เธอคือเสี่ยวเหลียน?!”

ผู้หญิงคนนั้นเมื่อได้ยินเฉินจ้างโจงเรียกชื่อตน ก็น้ำตาไหลพรากออกมาทันที รีบวิ่งเข้ามากอดเฉินจ้างโจงทันที พูดพลางร้องไห้ไป: “พี่ใหญ่ พี่กลับมาได้ยังไง คนที่แซ่หลิวอยากฆ่าพี่มาโดยตลอด พี่กลับมาเวลานี้ ถ้าเขารู้เข้าจะต้องไม่ปล่อยพี่ไว้แน่ๆ ...”

ชายหญิงอีกคนก็เดินเข้ามาพร้อมกัน พร้อมกอดเฉินจ้างโจงเอาไว้แน่น ร่ำไห้และถามคำถามเดียวกัน

ชายหญิงคู่นี้ ก็คือน้องชายและน้องสาวของเฉินจ้างโจง

ปีนั้น เฉินจ้างโจงหนีไปกับฟางเจียซิน น้องชายน้องสาวที่อายุมากสุดยังเรียนหนังสืออยู่ ที่เล็กที่สุดก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

เพียงเวลาชั่วพริบตาเดียว ยี่สิบปีก็ผ่านไปแล้ว น้องชายที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลยในปีนั้น ตอนนี้อายุสี่สิบกว่าปีแล้ว และน้องสาวคนเล็กที่ยังเรียนหนังสืออยู่ในตอนนั้น ได้แต่งงานเรียบร้อยแล้ว

และนอกเหนือจากน้องชายน้องสาวของเขาแล้ว ผู้ชายอีกสองคนก็คือสามีของน้องสาวทั้งสองคน ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอเช่นกัน