ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4509

สรุปบท บทที่ 4509 ทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล 2: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปตอน บทที่ 4509 ทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล 2 – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 4509 ทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล 2 ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

เฉินจ้างโจง เร่งเดินบึ่งไปยังห้องผู้ป่วยของแม่ตามการชี้แนะ

เมื่อมาถึงหน้าห้อง เขาก็หยุดฝีเท้า แล้วเคาะประตู

ด้านในมีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาทันที: “เชิญค่ะ”

เฉินจ้างโจงผลักเปิดประตูห้องผู้ป่วย ด้านในมีเตียงผู้ป่วยอยู่หนึ่งเตียงเท่านั้น นายหญิงใหญ่ใส่เครื่องช่วยหายใจ นอนบนเตียงด้วยสภาพอิดโรยสุดๆ และข้างๆ นายหญิงใหญ่ก็มีผู้ชายสามคนหญิงสองคน คนวัยกลางคนห้าคน และเด็กสิบกว่าขวบสองสามคน

เมื่อคนวัยกลางคนทั้งหาเห็นเฉินจ้างโจงตรงหน้าประตู แต่ละคนต่างก็อึ้งไปกับที่ราวกับโดยฟ้าผ่า ผู้หญิงที่อายุเยอะหน่อยในกลุ่มนั้นเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจขีดสุด: “พี่ใหญ่?! เป็นพี่ใหญ่จริงๆ เหรอ?!”

เฉินจ้างโจงมองหน้าเธอ พร้อมเอ่ยถามโดยปกปิดความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่: “เธอ...เธอคือเสี่ยวเหลียน?!”

ผู้หญิงคนนั้นเมื่อได้ยินเฉินจ้างโจงเรียกชื่อตน ก็น้ำตาไหลพรากออกมาทันที รีบวิ่งเข้ามากอดเฉินจ้างโจงทันที พูดพลางร้องไห้ไป: “พี่ใหญ่ พี่กลับมาได้ยังไง คนที่แซ่หลิวอยากฆ่าพี่มาโดยตลอด พี่กลับมาเวลานี้ ถ้าเขารู้เข้าจะต้องไม่ปล่อยพี่ไว้แน่ๆ ...”

ชายหญิงอีกคนก็เดินเข้ามาพร้อมกัน พร้อมกอดเฉินจ้างโจงเอาไว้แน่น ร่ำไห้และถามคำถามเดียวกัน

ชายหญิงคู่นี้ ก็คือน้องชายและน้องสาวของเฉินจ้างโจง

ปีนั้น เฉินจ้างโจงหนีไปกับฟางเจียซิน น้องชายน้องสาวที่อายุมากสุดยังเรียนหนังสืออยู่ ที่เล็กที่สุดก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

เพียงเวลาชั่วพริบตาเดียว ยี่สิบปีก็ผ่านไปแล้ว น้องชายที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลยในปีนั้น ตอนนี้อายุสี่สิบกว่าปีแล้ว และน้องสาวคนเล็กที่ยังเรียนหนังสืออยู่ในตอนนั้น ได้แต่งงานเรียบร้อยแล้ว

และนอกเหนือจากน้องชายน้องสาวของเขาแล้ว ผู้ชายอีกสองคนก็คือสามีของน้องสาวทั้งสองคน ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอเช่นกัน

เฉินจ้างโจงได้ยินดังนี้ จึงรีบบึ่งไปยังเตียงผู้ป่วย กุมมือของนายหญิงใหญ่เอาไว้ ร้องไห้พร้อมพูดว่า: “แม่ครับ ผมเอง ไอ้โจงไง...ผมกลับมาเยี่ยมแม่แล้ว แม่ลืมตามองผมได้ไหมครับแม่!”

นายหญิงใหญ่ตอนนี้ไม่มีความสามารถในการรับรู้ใดๆ แล้ว พลังชีวิตแทบจะอ่อนแรงมากๆ

เฉินจ้างโจงแยกยากมารดามายี่สิบปี บัดนี้ในที่สุดก็ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง แต่ไม่เคยคิดเลยว่า แม่จะใกล้จากไปแล้ว แม้กระทั่งมองหน้าเขาสักนิดก็ยากมาก

นึกย้อนกลับไป ยี่สิบปีมานี้ ตนยังไม่ได้แสดงความกตัญญูต่อมารดาก่อนจากไปเลย เฉินจ้างโจงก็รู้สึกย่ำแย่ขีดสุด เขากุมมือมารดาร่ำไห้ราวกับเด็กน้อย

น้องชายน้องสาวเห็นเขาแบบนี้ ก็ร้องไห้อยู่รอบเตียงมารดาตามๆ กัน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน