ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4509
เฉินจ้างโจง เร่งเดินบึ่งไปยังห้องผู้ป่วยของแม่ตามการชี้แนะ
เมื่อมาถึงหน้าห้อง เขาก็หยุดฝีเท้า แล้วเคาะประตู
ด้านในมีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาทันที: “เชิญค่ะ”
เฉินจ้างโจงผลักเปิดประตูห้องผู้ป่วย ด้านในมีเตียงผู้ป่วยอยู่หนึ่งเตียงเท่านั้น นายหญิงใหญ่ใส่เครื่องช่วยหายใจ นอนบนเตียงด้วยสภาพอิดโรยสุดๆ และข้างๆ นายหญิงใหญ่ก็มีผู้ชายสามคนหญิงสองคน คนวัยกลางคนห้าคน และเด็กสิบกว่าขวบสองสามคน
เมื่อคนวัยกลางคนทั้งหาเห็นเฉินจ้างโจงตรงหน้าประตู แต่ละคนต่างก็อึ้งไปกับที่ราวกับโดยฟ้าผ่า ผู้หญิงที่อายุเยอะหน่อยในกลุ่มนั้นเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจขีดสุด: “พี่ใหญ่?! เป็นพี่ใหญ่จริงๆ เหรอ?!”
เฉินจ้างโจงมองหน้าเธอ พร้อมเอ่ยถามโดยปกปิดความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่: “เธอ...เธอคือเสี่ยวเหลียน?!”
ผู้หญิงคนนั้นเมื่อได้ยินเฉินจ้างโจงเรียกชื่อตน ก็น้ำตาไหลพรากออกมาทันที รีบวิ่งเข้ามากอดเฉินจ้างโจงทันที พูดพลางร้องไห้ไป: “พี่ใหญ่ พี่กลับมาได้ยังไง คนที่แซ่หลิวอยากฆ่าพี่มาโดยตลอด พี่กลับมาเวลานี้ ถ้าเขารู้เข้าจะต้องไม่ปล่อยพี่ไว้แน่ๆ ...”
ชายหญิงอีกคนก็เดินเข้ามาพร้อมกัน พร้อมกอดเฉินจ้างโจงเอาไว้แน่น ร่ำไห้และถามคำถามเดียวกัน
ชายหญิงคู่นี้ ก็คือน้องชายและน้องสาวของเฉินจ้างโจง
ปีนั้น เฉินจ้างโจงหนีไปกับฟางเจียซิน น้องชายน้องสาวที่อายุมากสุดยังเรียนหนังสืออยู่ ที่เล็กที่สุดก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะ
เพียงเวลาชั่วพริบตาเดียว ยี่สิบปีก็ผ่านไปแล้ว น้องชายที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลยในปีนั้น ตอนนี้อายุสี่สิบกว่าปีแล้ว และน้องสาวคนเล็กที่ยังเรียนหนังสืออยู่ในตอนนั้น ได้แต่งงานเรียบร้อยแล้ว
และนอกเหนือจากน้องชายน้องสาวของเขาแล้ว ผู้ชายอีกสองคนก็คือสามีของน้องสาวทั้งสองคน ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอเช่นกัน
เฉินจ้างโจงได้ยินดังนี้ จึงรีบบึ่งไปยังเตียงผู้ป่วย กุมมือของนายหญิงใหญ่เอาไว้ ร้องไห้พร้อมพูดว่า: “แม่ครับ ผมเอง ไอ้โจงไง...ผมกลับมาเยี่ยมแม่แล้ว แม่ลืมตามองผมได้ไหมครับแม่!”
นายหญิงใหญ่ตอนนี้ไม่มีความสามารถในการรับรู้ใดๆ แล้ว พลังชีวิตแทบจะอ่อนแรงมากๆ
เฉินจ้างโจงแยกยากมารดามายี่สิบปี บัดนี้ในที่สุดก็ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง แต่ไม่เคยคิดเลยว่า แม่จะใกล้จากไปแล้ว แม้กระทั่งมองหน้าเขาสักนิดก็ยากมาก
นึกย้อนกลับไป ยี่สิบปีมานี้ ตนยังไม่ได้แสดงความกตัญญูต่อมารดาก่อนจากไปเลย เฉินจ้างโจงก็รู้สึกย่ำแย่ขีดสุด เขากุมมือมารดาร่ำไห้ราวกับเด็กน้อย
น้องชายน้องสาวเห็นเขาแบบนี้ ก็ร้องไห้อยู่รอบเตียงมารดาตามๆ กัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...