ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4510
เย่เฉินเห็นดังนี้ จึงควักยาช่วยหัวใจออกมาแล้วตั้งใจเดินเข้าไปยื่นให้เฉินจ้างโจง แล้วเอ่ยว่า: “ลุงโจงยาอายุวัฒนะเม็ดนี้น่าจะสามารถรักษาแม่ของลุงได้ ลุงเอาไปป้อนให้ท่านเถอะ"
เฉินจ้างโจงมองดูยาอายุวัฒนะ อยู่ๆ ก็ราวกับนึกอะไรขึ้นได้ จึงยื่นมือไปลูบกระเป๋ากางเกงตนเองตามสัญชาตญาณ ล้วงเอากล่องไม้ขนาดเล็กออกมา แล้วเอ่ยอย่างจริงจังว่า: “คุณชายเย่ ยาอายุวัฒนะที่คุณเคยให้ผม ผมพกมันติดตัวตลอด เม็ดนี้สามารถรักษาแม่ของผมให้หายดีได้ไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยว่า: “ได้ ก่อนหน้านี้ตาของผมก็ป่วยหนักเกินเยียวยา ก็มียาอายุวัฒนะตัวนี้แหละที่ช่วยให้เขามีชีวิตรอดกลับมาได้”
เฉินจ้างโจงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยอย่างดีใจขึ้นมา: “ถ้างั้นก็เยี่ยมไปเลย ขอบคุณครับคุณชายเย่ เดี๋ยวผมจะให้แม่ผมกินยานี้!”
สิ้นเสียงก็เปิดกล่องไม้ แล้วหยิบยาช่วยหัวใจจากข้างในออกมา
เย่เฉินก็ไม่ได้พยายามต่อ เก็บยาอายุวัฒนะของตนกลับคืนอย่างเงียบๆ
เฉินจ้างโจงรีบนำหน้ากากออกซิเจนของแม่ออก แล้วหันไปพูดกับน้องชายว่า: “ไอ้จู่ นายช่วยฉันประคองคุณแม่ขึ้นมาหน่อย”
น้องชายรีบทำตาม เข้าไปประคองร่างส่วนบนของนายหญิงใหญ่ขึ้นมาเบาๆ
เฉินจ้างโจงป้อนยาอายุวัฒนะที่เย่เฉินเคยให้ตนเข้าปากนายหญิงใหญ่ จากนั้นก็จ้องนายหญิงใหญ่ตาไม่กะพริบ รอคอยให้ปาฏิหาริย์บังเกิด
ยาช่วยหัวใจไม่เคยทำให้ผิดหวัง
ผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที ใบหน้าสีเหลืองซีดของนายหญิงใหญ่ก็เริ่มมีเลือดฝาด ลมหายใจที่แผ่วเบาโรยราก็เริ่มมีแรงขึ้นมา จากนั้นนายหญิงใหญ่ก็ขยับเปลือกตาเล็กน้อย แล้วก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ
เฉินจ้างโจงรีบเอ่ยว่า: “แม่ครับ ไม่ต้องห่วงนะ ผมกับคุณหลิวเราปรับความเข้าใจกันแล้ว ไม่มีใครจะมาเอาชีวิตผมไปได้!”
“เป็นไปได้ยังไง?” นายหญิงใหญ่ไม่อยากจะเชื่อ เอ่ยว่า: “ครั้งที่แล้วเจียซินมาเยี่ยมฉัน ยังตั้งใจให้ฉันกำชับแกอีกว่าห้ามกลับเกาะฮ่องกางเป็นอันขาด บอกว่าคนที่แซ่หลิวไม่ยอมปล่อยแกไปทั้งที่ผ่านไปนานหลายปีแล้ว เพราะแกไปทำให้เขาขายขี้หน้าต่อทั้งเกาะฮ่องกาง เขาเลยเกลียดแกเข้ากระดูก จะคืนดีกับแกได้ยังไง?”
เฉินจ้างโจงกลับหลังหัน ชี้ไปยังเย่เฉิน แล้วพูดกับนายหญิงใหญ่: “แม่ครับ ต้องขอบคุณคุณชายเย่แท้ๆ ที่ช่วยผมให้ผมคลี่คลายเรื่องนี้ได้ หลิวเจียฮุยเองก็เห็นแก่หน้าเขาเลยคืนดีกันกับผมครับ”
สิ้นเสียง เฉินจ้างโจงก็พูดขึ้นอีก: “จริงสิครับแม่ ที่แม่ฟื้นขึ้นมาได้ ก็ต้องขอบคุณยาอายุวัฒนะของคุณชายเย่เหมือนกัน”
นายหญิงใหญ่มองไปยังเย่เฉิน เมื่อเห็นเย่เฉินที่กำลังหนุ่มยังแน่น ก็ประหลาดใจมาก ทว่าก็ยังคงเอ่ยอย่างเคารพนบนอบว่า: “คุณชายเย่ ฉันขอเป็นตัวแทนของครอบครัวขอบพระคุณในบุญคุณและความดีงามของคุณ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...