เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4510

เย่เฉินเห็นดังนี้ จึงควักยาช่วยหัวใจออกมาแล้วตั้งใจเดินเข้าไปยื่นให้เฉินจ้างโจง แล้วเอ่ยว่า: “ลุงโจงยาอายุวัฒนะเม็ดนี้น่าจะสามารถรักษาแม่ของลุงได้ ลุงเอาไปป้อนให้ท่านเถอะ"

เฉินจ้างโจงมองดูยาอายุวัฒนะ อยู่ๆ ก็ราวกับนึกอะไรขึ้นได้ จึงยื่นมือไปลูบกระเป๋ากางเกงตนเองตามสัญชาตญาณ ล้วงเอากล่องไม้ขนาดเล็กออกมา แล้วเอ่ยอย่างจริงจังว่า: “คุณชายเย่ ยาอายุวัฒนะที่คุณเคยให้ผม ผมพกมันติดตัวตลอด เม็ดนี้สามารถรักษาแม่ของผมให้หายดีได้ไหม?”

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยว่า: “ได้ ก่อนหน้านี้ตาของผมก็ป่วยหนักเกินเยียวยา ก็มียาอายุวัฒนะตัวนี้แหละที่ช่วยให้เขามีชีวิตรอดกลับมาได้”

เฉินจ้างโจงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยอย่างดีใจขึ้นมา: “ถ้างั้นก็เยี่ยมไปเลย ขอบคุณครับคุณชายเย่ เดี๋ยวผมจะให้แม่ผมกินยานี้!”

สิ้นเสียงก็เปิดกล่องไม้ แล้วหยิบยาช่วยหัวใจจากข้างในออกมา

เย่เฉินก็ไม่ได้พยายามต่อ เก็บยาอายุวัฒนะของตนกลับคืนอย่างเงียบๆ

เฉินจ้างโจงรีบนำหน้ากากออกซิเจนของแม่ออก แล้วหันไปพูดกับน้องชายว่า: “ไอ้จู่ นายช่วยฉันประคองคุณแม่ขึ้นมาหน่อย”

น้องชายรีบทำตาม เข้าไปประคองร่างส่วนบนของนายหญิงใหญ่ขึ้นมาเบาๆ

เฉินจ้างโจงป้อนยาอายุวัฒนะที่เย่เฉินเคยให้ตนเข้าปากนายหญิงใหญ่ จากนั้นก็จ้องนายหญิงใหญ่ตาไม่กะพริบ รอคอยให้ปาฏิหาริย์บังเกิด

ยาช่วยหัวใจไม่เคยทำให้ผิดหวัง

ผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที ใบหน้าสีเหลืองซีดของนายหญิงใหญ่ก็เริ่มมีเลือดฝาด ลมหายใจที่แผ่วเบาโรยราก็เริ่มมีแรงขึ้นมา จากนั้นนายหญิงใหญ่ก็ขยับเปลือกตาเล็กน้อย แล้วก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน