ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4511
เย่เฉินรีบเอ่ยขึ้น: “นายหญิงใหญ่อย่าเกรงใจเลยครับ ลุงโจงเป็นเพื่อนก่อนที่พ่อผมจะเสีย เรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมควรทำอยู่แล้ว”
สิ้นเสียง เย่เฉินก็ถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย: “ตอนนี้คุณรู้สึกว่าร่างกายเป็นยังไงบ้างครับ? มีความรู้สึกไม่สบายชัดเจนหรือเปล่า?”
นายหญิงใหญ่ตะลึงงันไปทันใด จากนั้นเอ่ยด้วยความประหลาดใจว่า: “เอ๊ะ พอได้ยินคุณพูดมาแบบนี้...เหมือนว่าฉันจะไม่มีตรงไหนไม่สบายเลยจริงๆ ...”
สิ้นเสียง นายหญิงใหญ่ก็ลองลุกขึ้นนั่ง รู้สึกว่าร่างกายเบาสบายมาก ก่อนหน้านี้เป็นเพราะโรคหลอดเลือดในสมอง ก็ราวกับตนเองเสียชีวิตไปแล้วครึ่งหนึ่ง ทว่าตอนนี้กลับไม่มีความรู้สึกร่องรอยของโรคหลอดเลือดในสมองเลยแม้แต่น้อย สภาพร่างกายก็ดีขึ้นอย่างน่าประหลาด
ลูกชายลูกสาวสองสามคนนั้นก็ตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก
ต้องเข้าใจก่อนว่า ตั้งแต่ที่นายหญิงใหญ่เป็นโรคหลอดเลือดในสมองจนถึงตอนนี้ สภาพร่างกายพูดได้ว่าย่ำแย่จนถึงขีดสุด ถึงขั้นว่าหมอก็ยังรู้สึกว่านายหญิงใหญ่ใกล้จะจากไปแล้ว ไม่เกินวันสองวันก็อาจจากโลกนี้ไปแล้ว
ทว่า พี่ใหญ่เฉินจ้างโจงป้อนยาอายุวัฒนะที่ไม่ทราบชื่อให้นายหญิงใหญ่ไป ผลที่ได้คือไม่เพียงแค่ไม่มีอาการของโรคหลอดเลือดในสมองแล้ว ทั้งเนื้อทั้งตัวสดชื่นขึ้นมาก ช่างน่าทึ่งจนพูดไม่ออกเสียจริง
เฉินจ้างโจงรีบมองไปยังเย่เฉิน แล้วถามว่า: “คุณชายเย่ แม่ของผมออกจากโรงพยาบาลได้แล้วใช่ไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า: “โดยรวมแล้วไม่ต้องอยู่สังเกตอาการที่โรงพยาบาลต่อแล้ว”
“อย่าว่าแต่สุสานเลย ตอนนั้นแม้แต่อัฐิพวกเราก็ซื้อไม่ไหว โชคดีที่ตอนนั้นป่าช้าซาหลิ่งกำลังจะพัฒนา เลยสร้างสุสานใหม่ขึ้นมาและคุณฟางก็มาช่วยเหลือด้วย พวกเราถึงสามารถซื้อสุสานตามมาตรฐานให้คุณพ่อได้ เมื่อเทียบกับผู้ตายที่ได้บูชาแค่ในอัฐิแล้ว การที่คุณพ่อได้ถูกฝังจริงๆ คนในครอบครัวก็สบายใจ แบบนี้ถือว่าหาได้ยาก...”
น้องสาวคนเล็กของเฉินจ้างโจงพูดพลางสะอื้นขึ้นมา: “ต้องโทษพวกเราลูกๆ ที่ไม่มีความสามารถ...ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ต้องให้คุณฟางมาช่วย และเป็นเพราะเรื่องนี้หลิวเจียฮุยเลยด่าเธอไปยกใหญ่...”
เฉินจ้างโจงเม้มปาก เอ่ยถามต่อว่า: “เจียซิน...อ้อไม่สิ คุณนายหลิวมาบ่อยๆ เหรอ?”
น้องสาวคนเล็กของเฉินจ้างโจง อธิบาย: “ตอนแรกๆ มาบ่อยค่ะ ตอนที่หลิวเจียฮุยเพิ่งแต่งงานกับเธอเอาอกเอาใจเธอมาก เรื่องอะไรก็ตามใจเธอทุกอย่าง เพราะงั้นเธอเลยมาเยี่ยมคุณพ่อบ่อยๆ หลังจากที่คุณพ่อเสีย เธอก็ไม่กล้ามาอย่างโจ่งแจ้งแล้ว เลยมาน้อยครั้งลง เมื่อหลายวันก่อนตอนที่คุณแม่เข้าโรงพยาบาล เธอก็ยังตั้งใจมาที่นี่ด้วย แล้วก็ให้เงินด้วยค่ะ แต่พวกเราไม่ได้รับไว้...”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...