เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4511

เย่เฉินรีบเอ่ยขึ้น: “นายหญิงใหญ่อย่าเกรงใจเลยครับ ลุงโจงเป็นเพื่อนก่อนที่พ่อผมจะเสีย เรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมควรทำอยู่แล้ว”

สิ้นเสียง เย่เฉินก็ถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย: “ตอนนี้คุณรู้สึกว่าร่างกายเป็นยังไงบ้างครับ? มีความรู้สึกไม่สบายชัดเจนหรือเปล่า?”

นายหญิงใหญ่ตะลึงงันไปทันใด จากนั้นเอ่ยด้วยความประหลาดใจว่า: “เอ๊ะ พอได้ยินคุณพูดมาแบบนี้...เหมือนว่าฉันจะไม่มีตรงไหนไม่สบายเลยจริงๆ ...”

สิ้นเสียง นายหญิงใหญ่ก็ลองลุกขึ้นนั่ง รู้สึกว่าร่างกายเบาสบายมาก ก่อนหน้านี้เป็นเพราะโรคหลอดเลือดในสมอง ก็ราวกับตนเองเสียชีวิตไปแล้วครึ่งหนึ่ง ทว่าตอนนี้กลับไม่มีความรู้สึกร่องรอยของโรคหลอดเลือดในสมองเลยแม้แต่น้อย สภาพร่างกายก็ดีขึ้นอย่างน่าประหลาด

ลูกชายลูกสาวสองสามคนนั้นก็ตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก

ต้องเข้าใจก่อนว่า ตั้งแต่ที่นายหญิงใหญ่เป็นโรคหลอดเลือดในสมองจนถึงตอนนี้ สภาพร่างกายพูดได้ว่าย่ำแย่จนถึงขีดสุด ถึงขั้นว่าหมอก็ยังรู้สึกว่านายหญิงใหญ่ใกล้จะจากไปแล้ว ไม่เกินวันสองวันก็อาจจากโลกนี้ไปแล้ว

ทว่า พี่ใหญ่เฉินจ้างโจงป้อนยาอายุวัฒนะที่ไม่ทราบชื่อให้นายหญิงใหญ่ไป ผลที่ได้คือไม่เพียงแค่ไม่มีอาการของโรคหลอดเลือดในสมองแล้ว ทั้งเนื้อทั้งตัวสดชื่นขึ้นมาก ช่างน่าทึ่งจนพูดไม่ออกเสียจริง

เฉินจ้างโจงรีบมองไปยังเย่เฉิน แล้วถามว่า: “คุณชายเย่ แม่ของผมออกจากโรงพยาบาลได้แล้วใช่ไหม?”

เย่เฉินพยักหน้า: “โดยรวมแล้วไม่ต้องอยู่สังเกตอาการที่โรงพยาบาลต่อแล้ว”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน