ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4512
เธอหยุดชะงักไป ค่อยเอ่ยว่า: “พี่ใหญ่...อันที่จริง...อันที่จริงหลายปีมานี้ทางบ้านเราต้องขอบคุณการดูแลจากคุณฟางมากๆ ถึงทำให้เราเดินมาถึงวันนี้ได้...เพราะงั้นเรื่องในปีนั้น พี่อย่าไปเกลียดเธอนักเลยนะ...”
สีหน้าของเฉินจ้างโจงมีหลากหลาย และอดไม่ได้ที่ถามอีกว่า: “ตั้งหลายปีมานี้ พวกเธอทำไมไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังเลย?”
น้องสาวคนเล็กลังเลชั่วครู่ เอ่ยว่า: “คุณฟางไม่ให้เราบอกพี่ค่ะ...เธอบอกว่าเธอทำร้ายพี่สาหัสมากแล้ว ไม่อยากให้พี่ต้องมารังควานใจเพราะว่าเธอหลังจากที่จากพี่ไปอีก”
เวลานี้ ภายในใจของเฉินจ้างโจงสับสนปนเปกันไปหมด
แม้ว่าเขาจะปล่อยวางเรื่องที่ฟางเจียซินไปจากตนตั้งนานแล้ว ทว่าเมื่อได้ยินว่าฝ่ายนั้นไม่ลืมพ่อคนในครอบครัวตนมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจขึ้นมา
บางครั้ง หากอีกฝ่ายตัดความสัมพันธ์ได้เด็ดขาดพอ ฝ่ายที่เป็นฝ่ายเจ็บกลับจะสามารถเดินออกมาได้เร็วขึ้น
ทว่า กลัวก็แต่สถานการณ์ที่ตัดกันไม่ขาดไม่ชัดเจนนี่แหละ อยู่ๆ ก็รู้ว่าในใจของฝ่ายนั้นอย่างน้อยๆ ก็คงมีตนอยู่บ้าง ความรู้สึกแบบนั้นกลับทำให้คนจมปลักเข้าไปในนั้นได้ง่าย...
ณ เวลาเดียวกันนี้
ทั้งตระกูลหลิวก็ได้โดยสารรถกลับมายังคฤหาสน์หรูถนนชือซุน
ระหว่างทางที่กลับ หลิวเจียฮุยและฟางเจียซินนั่งอยู่บนรถคันเดียวกัน ส่วนหลิวม่านฉงก็ขับรถเทสลาของตัวเอง
หลิวเจียฮุยมองออกว่าลูกสาวของตนไม่ค่อยมีสติอยู่กับตัว กลัวจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เลยบอกให้เธอมานั่งรถคันเดียวกันกลับไป ทว่าหลิวม่านฉงปฏิเสธ
หลิวม่านฉงหงุดหงิดใจ อยากจะอยู่เงียบๆ คนเดียว ทว่าคิดไม่ถึงเลยว่า ระหว่างทางที่ขับรถกลับนั้น ในหัวจะคิดถึงแต่เย่เฉินเท่านั้น
ทั้งสามคนเดินเข้าคฤหาสน์ หลิวเจียฮุยให้สองคนพาตัวเองไปนั่งบนโซฟา
ชั่วขณะที่นั่งลง หลิวเจียฮุยถอนหายใจอย่างโล่งอกราวกับยกภูเขาออกจากอก เอ่ยตัดพ้อว่า: “ฉันหลิวเจียฮุยมีชีวิตอยู่มาได้ห้าสิบกว่าปี วันนี้เป็นวันที่น่ากลัวที่สุด...”
ฟางเจียซินที่อยู่ข้างๆ สะอื้นเสียงพร้อมน้ำตาเอ่ยว่า: “ขอโทษนะคะเจียฮุย ต้องโทษฉันแท้ๆ ...”
“ผมไม่โทษคุณหรอก” หลิวเจียฮุยโบกมือ ตัดพ้อว่า: “ผมกำเริบเสิบสานมาตั้งนานเองต่างหาก มักคิดว่าเป็นแค่เฉินจ้างโจงคนธรรมดา เป็นแค่หนอนสวะคนหนึ่งเมื่ออยู่ข้างหน้าผม ขอแค่เขาโผล่หน้าออกมา ผมก็สามารถตบเขาตายได้ทันที...แต่คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าเย่ฉางอิงคนมีอำนาจคนนั้น จะยังมีลูกชายอยู่อีก...”
ฟางเจียซินเอ่ย: “เย่ฉางอิงคนนั้น ฉันเคยได้ยินเฉินจ้างโจงพูดให้ฟังเมื่อก่อน ถ้าฉันจำไม่ผิด เหมือนว่าเขาจะเป็นลูกเขยของตระกูลอานที่สหรัฐอเมริกา”
“ใช่...” หลิวเจียฮุยเอ่ยอย่างหวาดผวา: “เย่ฉางอิงตอนนั้น มีชื่อเสียงมากในแวดวงคนจีน แต่คนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดก็คือเมียของเขาอานเฉิงซี...นั่นคือแสงสว่างของคนจีนเลยนะ...ใครที่พูดถึงเธอก็จะต้องยกนิ้วโป้งให้โดยควบคุมไม่ได้เลยละ...”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...