ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4512

เธอหยุดชะงักไป ค่อยเอ่ยว่า: “พี่ใหญ่...อันที่จริง...อันที่จริงหลายปีมานี้ทางบ้านเราต้องขอบคุณการดูแลจากคุณฟางมากๆ ถึงทำให้เราเดินมาถึงวันนี้ได้...เพราะงั้นเรื่องในปีนั้น พี่อย่าไปเกลียดเธอนักเลยนะ...”

สีหน้าของเฉินจ้างโจงมีหลากหลาย และอดไม่ได้ที่ถามอีกว่า: “ตั้งหลายปีมานี้ พวกเธอทำไมไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังเลย?”

น้องสาวคนเล็กลังเลชั่วครู่ เอ่ยว่า: “คุณฟางไม่ให้เราบอกพี่ค่ะ...เธอบอกว่าเธอทำร้ายพี่สาหัสมากแล้ว ไม่อยากให้พี่ต้องมารังควานใจเพราะว่าเธอหลังจากที่จากพี่ไปอีก”

เวลานี้ ภายในใจของเฉินจ้างโจงสับสนปนเปกันไปหมด

แม้ว่าเขาจะปล่อยวางเรื่องที่ฟางเจียซินไปจากตนตั้งนานแล้ว ทว่าเมื่อได้ยินว่าฝ่ายนั้นไม่ลืมพ่อคนในครอบครัวตนมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจขึ้นมา

บางครั้ง หากอีกฝ่ายตัดความสัมพันธ์ได้เด็ดขาดพอ ฝ่ายที่เป็นฝ่ายเจ็บกลับจะสามารถเดินออกมาได้เร็วขึ้น

ทว่า กลัวก็แต่สถานการณ์ที่ตัดกันไม่ขาดไม่ชัดเจนนี่แหละ อยู่ๆ ก็รู้ว่าในใจของฝ่ายนั้นอย่างน้อยๆ ก็คงมีตนอยู่บ้าง ความรู้สึกแบบนั้นกลับทำให้คนจมปลักเข้าไปในนั้นได้ง่าย...

ณ เวลาเดียวกันนี้

ทั้งตระกูลหลิวก็ได้โดยสารรถกลับมายังคฤหาสน์หรูถนนชือซุน

ระหว่างทางที่กลับ หลิวเจียฮุยและฟางเจียซินนั่งอยู่บนรถคันเดียวกัน ส่วนหลิวม่านฉงก็ขับรถเทสลาของตัวเอง

หลิวเจียฮุยมองออกว่าลูกสาวของตนไม่ค่อยมีสติอยู่กับตัว กลัวจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เลยบอกให้เธอมานั่งรถคันเดียวกันกลับไป ทว่าหลิวม่านฉงปฏิเสธ

หลิวม่านฉงหงุดหงิดใจ อยากจะอยู่เงียบๆ คนเดียว ทว่าคิดไม่ถึงเลยว่า ระหว่างทางที่ขับรถกลับนั้น ในหัวจะคิดถึงแต่เย่เฉินเท่านั้น