ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4513
สิ้นเสียง หลิวเจียฮุยก็เอ่ยขึ้นอีก: “เมื่อก่อนผมคิดว่าพวกเขาพ่อแม่ลูกตายไปหมดแล้ว เพราะไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าลูกชายทั้งสองของพวกเขายังมีชีวิตอยู่ คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้ลูกชายของเขาก็เป็นคนที่มีอนาคตไกลคนหนึ่ง...อย่าเพิ่งพูดถึงตระกูลอานผู้ยิ่งใหญ่ก่อน แค่สำนักว่านหลงก็ทำให้คนที่ได้ฟังต้องหวาดกลัวได้แล้ว...”
เขาหยุดชะหงักไปชั่วครู่ หลิวเจียฮุยตัดพ้อว่า: “เฉินจ้างโจงมีผู้พึ่งพิงที่ใหญ่โตแบบนี้ ครั้งนี้ฉันแพ้แบบราบคาบเลย”
ฟางเจียซินที่อยู่ข้างๆ รีบเอ่ยว่า: “เจียฮุย อีกสองสามวันคุณจะต้องไปเย่นจิง ให้ฉันไปเป็นเพื่อนดีไหม”
หลิวเจียฮุยมองหน้าเธอ เอ่ยอย่างจริงจัง: “ไปเย่นจิงลำบากมากเลยนะ เย่เฉินให้ผมไปสำนึกผิดต่อหน้าสุสานของพ่อเขา ห้ามไปไหนสามเดือน ถึงตอนนั้นเกรงว่าต้องนอนกลางดินกินกลางทราย ก็ไม่รู้ว่าจะต้องลำบากแค่ไหน”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ!” ฟางเจียซินเอ่ยต่อโดยไม่คิดอะไรมาก: “ในเมื่อเป็นสามีภรรยากัน ก็จะต้องฝ่าฟันความยากลำบากไปด้วยกัน”
หลิวเจียฮุยยิ้มเยาะตัวเอง อยู่ๆ เอ่ยว่า: “อันที่จริง ถ้าในใจคุณยังมีเฉินจ้างโจงอยู่ ก็พิจารณากลับไปหาสานสัมพันธ์กับเขาต่อได้นะ ตอนนี้เขามีที่พึ่งพิงอย่างเย่เฉิน ประจวบกับความสามารถของเขาไม่ธรรมดา อนาคตจะต้องไกลแน่ๆ ”
ฟางเจียซินรีบส่ายหน้า เอ่ยว่า: “เจียฮุย ตอนกลับจากอเมริกาฉันบอกคุณแล้วนี่ ว่าฉันกับเขาจบกันแล้ว ทั้งชาตินี้ไม่มีทางกลับไปอีกแล้ว ผ่านมาตั้งนานหลายปี ฉันรู้สึกผิดกับเขาซะมากกว่า เพราะถึงยังไงฉันก็เป็นคนที่ทำให้เขาต้องไปเร่ร่อนอยู่ข้างนอกหลายปี เพราะงั้นฉันเลยแอบไปดูแลคนในครอบครัวเขาแบบลับๆ ก็เพื่อให้ตัวเองสบายใจขึ้นมาหน่อย...”
สิ้นเสียง ฟางเจียซินก็มองหลิวเจียฮุยด้วยดวงตาที่เอ่อน้ำตา จากนั้นเอ่ยด้วยความจริงใจ: “เจียฮุย จากเรื่องวันนี้ เขาสามารถกลับมาเกาะฮ่องกางได้อย่างปลอดภัย ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับคนในครอบครัว ก็ถือว่าฉันสามารถคลายปมในใจฉันออกได้แล้ว นับแต่นี้ไป ฉันแค่อยากใช้ชีวิตกับคุณ เหมือนกับคำสาบานที่เราพูดตอนแต่งงานไง ไม่ว่ายากจนหรือเจ็บป่วย...”
ผู้ชายเจ้าชู้จีบหญิงไปเรื่อยอย่างหลิวเจียฮุย อยู่ๆ ภายในใจก็รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เมื่อก่อน ตอนที่เขาอยู่กับผู้หญิง ก็มักจะวางตัวอย่างสูงส่ง เขาคิดว่าผู้หญิงเหล่านี้เป็นคนที่เขาอุปถัมภ์เท่านั้น มีแค่โชคลาภเท่านั้นถึงจะได้รับการสนใจจากเขา
ฟางเจียซิน แม้จะถือศักดิ์เป็นคุณนายหลิว ทว่าเธอไม่เคยมีโอกาสควบคุมทรัพย์สินมรดกของเขาเลย ต่อให้แต่งงานแล้ว ก็เป็นเพียงนกคีรีบูนที่ถูกเลี้ยงดูเท่านั้น
ครั้นในเวลานี้ อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าลึกๆ ในใจตน เหมือนว่าจะประทับใจกับคำพูดเมื่อครู่ของฟางเจียซินเข้าแล้ว
ความหยิ่งผยองทำตามใจตนเองมาทั้งชีวิตของตน หายวับไปนับตั้งแต่ที่เธอคุกเข่าร้องขอชีวิตให้เขาต่อหน้าเย่เฉิน
เขาในตอนนี้ ราวกับเป็นทหารที่แพ้สงคราม ไร้ซึ่งความหยิ่งผยองในแต่เดิมที และกลับเป็นเพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ยอมทิ้งคนไปไหน ทำให้ส่วนลึกในใจเขาเกิดความอ่อนโยนขึ้นมาเล็กน้อย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...