สิ้นเสียง หลิวเจียฮุยก็เอ่ยขึ้นอีก: “เมื่อก่อนผมคิดว่าพวกเขาพ่อแม่ลูกตายไปหมดแล้ว เพราะไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าลูกชายทั้งสองของพวกเขายังมีชีวิตอยู่ คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้ลูกชายของเขาก็เป็นคนที่มีอนาคตไกลคนหนึ่ง...อย่าเพิ่งพูดถึงตระกูลอานผู้ยิ่งใหญ่ก่อน แค่สำนักว่านหลงก็ทำให้คนที่ได้ฟังต้องหวาดกลัวได้แล้ว...”
เขาหยุดชะหงักไปชั่วครู่ หลิวเจียฮุยตัดพ้อว่า: “เฉินจ้างโจงมีผู้พึ่งพิงที่ใหญ่โตแบบนี้ ครั้งนี้ฉันแพ้แบบราบคาบเลย”
ฟางเจียซินที่อยู่ข้างๆ รีบเอ่ยว่า: “เจียฮุย อีกสองสามวันคุณจะต้องไปเย่นจิง ให้ฉันไปเป็นเพื่อนดีไหม”
หลิวเจียฮุยมองหน้าเธอ เอ่ยอย่างจริงจัง: “ไปเย่นจิงลำบากมากเลยนะ เย่เฉินให้ผมไปสำนึกผิดต่อหน้าสุสานของพ่อเขา ห้ามไปไหนสามเดือน ถึงตอนนั้นเกรงว่าต้องนอนกลางดินกินกลางทราย ก็ไม่รู้ว่าจะต้องลำบากแค่ไหน”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ!” ฟางเจียซินเอ่ยต่อโดยไม่คิดอะไรมาก: “ในเมื่อเป็นสามีภรรยากัน ก็จะต้องฝ่าฟันความยากลำบากไปด้วยกัน”
หลิวเจียฮุยยิ้มเยาะตัวเอง อยู่ๆ เอ่ยว่า: “อันที่จริง ถ้าในใจคุณยังมีเฉินจ้างโจงอยู่ ก็พิจารณากลับไปหาสานสัมพันธ์กับเขาต่อได้นะ ตอนนี้เขามีที่พึ่งพิงอย่างเย่เฉิน ประจวบกับความสามารถของเขาไม่ธรรมดา อนาคตจะต้องไกลแน่ๆ ”
ฟางเจียซินรีบส่ายหน้า เอ่ยว่า: “เจียฮุย ตอนกลับจากอเมริกาฉันบอกคุณแล้วนี่ ว่าฉันกับเขาจบกันแล้ว ทั้งชาตินี้ไม่มีทางกลับไปอีกแล้ว ผ่านมาตั้งนานหลายปี ฉันรู้สึกผิดกับเขาซะมากกว่า เพราะถึงยังไงฉันก็เป็นคนที่ทำให้เขาต้องไปเร่ร่อนอยู่ข้างนอกหลายปี เพราะงั้นฉันเลยแอบไปดูแลคนในครอบครัวเขาแบบลับๆ ก็เพื่อให้ตัวเองสบายใจขึ้นมาหน่อย...”
สิ้นเสียง ฟางเจียซินก็มองหลิวเจียฮุยด้วยดวงตาที่เอ่อน้ำตา จากนั้นเอ่ยด้วยความจริงใจ: “เจียฮุย จากเรื่องวันนี้ เขาสามารถกลับมาเกาะฮ่องกางได้อย่างปลอดภัย ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับคนในครอบครัว ก็ถือว่าฉันสามารถคลายปมในใจฉันออกได้แล้ว นับแต่นี้ไป ฉันแค่อยากใช้ชีวิตกับคุณ เหมือนกับคำสาบานที่เราพูดตอนแต่งงานไง ไม่ว่ายากจนหรือเจ็บป่วย...”
ผู้ชายเจ้าชู้จีบหญิงไปเรื่อยอย่างหลิวเจียฮุย อยู่ๆ ภายในใจก็รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เมื่อก่อน ตอนที่เขาอยู่กับผู้หญิง ก็มักจะวางตัวอย่างสูงส่ง เขาคิดว่าผู้หญิงเหล่านี้เป็นคนที่เขาอุปถัมภ์เท่านั้น มีแค่โชคลาภเท่านั้นถึงจะได้รับการสนใจจากเขา
ฟางเจียซิน แม้จะถือศักดิ์เป็นคุณนายหลิว ทว่าเธอไม่เคยมีโอกาสควบคุมทรัพย์สินมรดกของเขาเลย ต่อให้แต่งงานแล้ว ก็เป็นเพียงนกคีรีบูนที่ถูกเลี้ยงดูเท่านั้น
ครั้นในเวลานี้ อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าลึกๆ ในใจตน เหมือนว่าจะประทับใจกับคำพูดเมื่อครู่ของฟางเจียซินเข้าแล้ว
ความหยิ่งผยองทำตามใจตนเองมาทั้งชีวิตของตน หายวับไปนับตั้งแต่ที่เธอคุกเข่าร้องขอชีวิตให้เขาต่อหน้าเย่เฉิน
เขาในตอนนี้ ราวกับเป็นทหารที่แพ้สงคราม ไร้ซึ่งความหยิ่งผยองในแต่เดิมที และกลับเป็นเพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ยอมทิ้งคนไปไหน ทำให้ส่วนลึกในใจเขาเกิดความอ่อนโยนขึ้นมาเล็กน้อย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...