สิ้นเสียง หลิวเจียฮุยก็เอ่ยขึ้นอีก: “เมื่อก่อนผมคิดว่าพวกเขาพ่อแม่ลูกตายไปหมดแล้ว เพราะไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าลูกชายทั้งสองของพวกเขายังมีชีวิตอยู่ คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้ลูกชายของเขาก็เป็นคนที่มีอนาคตไกลคนหนึ่ง...อย่าเพิ่งพูดถึงตระกูลอานผู้ยิ่งใหญ่ก่อน แค่สำนักว่านหลงก็ทำให้คนที่ได้ฟังต้องหวาดกลัวได้แล้ว...”
เขาหยุดชะหงักไปชั่วครู่ หลิวเจียฮุยตัดพ้อว่า: “เฉินจ้างโจงมีผู้พึ่งพิงที่ใหญ่โตแบบนี้ ครั้งนี้ฉันแพ้แบบราบคาบเลย”
ฟางเจียซินที่อยู่ข้างๆ รีบเอ่ยว่า: “เจียฮุย อีกสองสามวันคุณจะต้องไปเย่นจิง ให้ฉันไปเป็นเพื่อนดีไหม”
หลิวเจียฮุยมองหน้าเธอ เอ่ยอย่างจริงจัง: “ไปเย่นจิงลำบากมากเลยนะ เย่เฉินให้ผมไปสำนึกผิดต่อหน้าสุสานของพ่อเขา ห้ามไปไหนสามเดือน ถึงตอนนั้นเกรงว่าต้องนอนกลางดินกินกลางทราย ก็ไม่รู้ว่าจะต้องลำบากแค่ไหน”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ!” ฟางเจียซินเอ่ยต่อโดยไม่คิดอะไรมาก: “ในเมื่อเป็นสามีภรรยากัน ก็จะต้องฝ่าฟันความยากลำบากไปด้วยกัน”
หลิวเจียฮุยยิ้มเยาะตัวเอง อยู่ๆ เอ่ยว่า: “อันที่จริง ถ้าในใจคุณยังมีเฉินจ้างโจงอยู่ ก็พิจารณากลับไปหาสานสัมพันธ์กับเขาต่อได้นะ ตอนนี้เขามีที่พึ่งพิงอย่างเย่เฉิน ประจวบกับความสามารถของเขาไม่ธรรมดา อนาคตจะต้องไกลแน่ๆ ”
ฟางเจียซินรีบส่ายหน้า เอ่ยว่า: “เจียฮุย ตอนกลับจากอเมริกาฉันบอกคุณแล้วนี่ ว่าฉันกับเขาจบกันแล้ว ทั้งชาตินี้ไม่มีทางกลับไปอีกแล้ว ผ่านมาตั้งนานหลายปี ฉันรู้สึกผิดกับเขาซะมากกว่า เพราะถึงยังไงฉันก็เป็นคนที่ทำให้เขาต้องไปเร่ร่อนอยู่ข้างนอกหลายปี เพราะงั้นฉันเลยแอบไปดูแลคนในครอบครัวเขาแบบลับๆ ก็เพื่อให้ตัวเองสบายใจขึ้นมาหน่อย...”
สิ้นเสียง ฟางเจียซินก็มองหลิวเจียฮุยด้วยดวงตาที่เอ่อน้ำตา จากนั้นเอ่ยด้วยความจริงใจ: “เจียฮุย จากเรื่องวันนี้ เขาสามารถกลับมาเกาะฮ่องกางได้อย่างปลอดภัย ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับคนในครอบครัว ก็ถือว่าฉันสามารถคลายปมในใจฉันออกได้แล้ว นับแต่นี้ไป ฉันแค่อยากใช้ชีวิตกับคุณ เหมือนกับคำสาบานที่เราพูดตอนแต่งงานไง ไม่ว่ายากจนหรือเจ็บป่วย...”
ผู้ชายเจ้าชู้จีบหญิงไปเรื่อยอย่างหลิวเจียฮุย อยู่ๆ ภายในใจก็รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เมื่อก่อน ตอนที่เขาอยู่กับผู้หญิง ก็มักจะวางตัวอย่างสูงส่ง เขาคิดว่าผู้หญิงเหล่านี้เป็นคนที่เขาอุปถัมภ์เท่านั้น มีแค่โชคลาภเท่านั้นถึงจะได้รับการสนใจจากเขา
ฟางเจียซิน แม้จะถือศักดิ์เป็นคุณนายหลิว ทว่าเธอไม่เคยมีโอกาสควบคุมทรัพย์สินมรดกของเขาเลย ต่อให้แต่งงานแล้ว ก็เป็นเพียงนกคีรีบูนที่ถูกเลี้ยงดูเท่านั้น
ครั้นในเวลานี้ อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าลึกๆ ในใจตน เหมือนว่าจะประทับใจกับคำพูดเมื่อครู่ของฟางเจียซินเข้าแล้ว
ความหยิ่งผยองทำตามใจตนเองมาทั้งชีวิตของตน หายวับไปนับตั้งแต่ที่เธอคุกเข่าร้องขอชีวิตให้เขาต่อหน้าเย่เฉิน
เขาในตอนนี้ ราวกับเป็นทหารที่แพ้สงคราม ไร้ซึ่งความหยิ่งผยองในแต่เดิมที และกลับเป็นเพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ยอมทิ้งคนไปไหน ทำให้ส่วนลึกในใจเขาเกิดความอ่อนโยนขึ้นมาเล็กน้อย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...