ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4514

สรุปบท บทที่ 4514 ความอ่อนโยนแสนอบอุ่น 3: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปตอน บทที่ 4514 ความอ่อนโยนแสนอบอุ่น 3 – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 4514 ความอ่อนโยนแสนอบอุ่น 3 ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

นั่นคือความอ่อนโยนที่สามารถทำให้ผู้ที่ล้มเหลวได้รับความอ่อนโยนแสนอบอุ่นสักเล็กน้อย

ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจ พยักหน้า แล้วเอ่ยว่า: “ถ้าใจของเธอปล่อยวางจากเขาได้แล้วจริงๆ ถ้างั้นต่อจากนี้ไปเราก็มาใช้ชีวิตด้วยกันดีๆ เรื่องอดีตก็ให้มันจบลงตั้งแต่ตอนนี้”

ฟางเจียซินได้ยินประโยคนี้ ก็รู้สึกซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหลนอง

หลายปีมานี้ เธอเองก็รู้ว่าหลิวเจียฮุยมีความรู้สึกยังไงกับตน

แม้ว่าเธอจะไม่สบายใจ ทว่าอย่างน้อยก็รู้ตัวเอง รู้ว่าทำไมหลิวเจียฮุยถึงได้เคลือบแคลงเธออยู่ในใจ

หลายปีผ่านไปแล้ว เธออยากจะหาโอกาสที่จะทลายกำแพงนี้มาโดยตลอด แต่ก็ไม่สามารถย้อนกลับไปได้

ครั้นใครจะไปคิด วันนี้หลังจากที่หลิวเจียฮุยประสบทุกข์แล้วนั้น ความเคลือบแคลงที่เขามีต่อตนจะหายไปทันที ทำให้เธอรู้สึกดีใจอย่างสุดซึ้ง

หลิวม่านฉงที่อยู่ข้างๆ ก็เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นมาในใจเพราะเหตุนี้เช่นกัน

เมื่อก่อนเธอไม่พอใจในตัวฟางเจียซินมาก ทว่าตอนนี้ อยู่ๆ เธอก็รู้สึกเห็นใจผู้หญิงคนนี้

อีกทั้ง เมื่อเห็นว่าเธอกับพ่อได้ทำลายกำแพงได้หมดจดแล้ว หลิวม่านฉงก็ยังผุดความรู้สึกปลาบปลื้มอยู่ในใจ

ทว่า เธอเองก็ไม่อยากอยู่ดูทั้งสองคนสารภาพรักกันตรงนี้ จึงลุกขึ้นแล้วเอ่ยว่า: “หนูขอกลับไปพักผ่อนในห้องก่อนนะคะ”

สิ้นเสียง หลิวเจียฮุยก็เอ่ยขึ้นอีก: “ถ้าเขาไม่มาหาลูก แล้วลูกก็ไม่ไปหาเขา หรือว่าเขามาหาลูกแล้วลูกยังชักสีหน้าใส่ แบบนี้ต่อให้จะมีพรหมลิขิต มีโอกาส ก็จะต้องหายไปหมดเพราะลูกแน่!”

หลิวม่านฉงถูกคำพูดนี้ของหลิวเจียฮุยแทงใจเข้าให้ ทว่าก็ยังดื้อรั้นแก้ตัวไป: “พ่อคะ หนูไม่ได้คิดกับเย่เฉินด้านนี้สักหน่อย อีกอย่างเรื่องหนูกับเขาเป็นไปไม่ได้หรอก หนูจะไปคบกับคนที่ให้พ่อตัวเองคุกเข่าได้ยังไง?”

หลิวเจียฮุยเอ่ยด้วยสีหน้าฉุนเฉียว: “ปัดโธ่เอ๊ย! ถ้าลูกได้คบกับเขาจริงๆ ให้พ่อคุกเข่าต่อหน้าเขาหน่อยจะเป็นอะไรไป? ต่อให้ต้องคำนับเขาก็ไม่มีปัญหา!”

สิ้นเสียง หลิวเจียฮุยก็เอ่ยอีก: “อีกอย่างนะ พวกเราต้องว่ากันตามเนื้อผ้า หาวิธีที่เหมาะสมกับความเป็นจริง การที่พ่อคุกเข่าให้เย่เฉินก็เพราะพ่อทำผิดต่อเขา ต้องการร้องขอให้เขาให้อภัย นี่มันเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ พูดตามตรงเลยก็คือพ่อหาเรื่องใส่ตัวเอง แต่ถ้าลูกสามารถพัฒนาความสัมพันธ์กับเย่เฉินได้ เขาจะให้พ่อคุกเข่าต่อหน้าทั้งๆ ที่ไม่มีเรื่องอะไรหรือไง?”

หลิวม่านฉงขมวดคิ้ว เอ่ยว่า: “ที่พ่อพูดแบบนี้ ก็เพราะว่าพ่อเห็นในศักยภาพของเย่เฉินล้วนๆ เลย"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน