เย่เฉินยิ้มขึ้น เอ่ยว่า: “เดิมทีวันนี้ผมนัดคุณหลิวทานมื้อค่ำด้วยกันน่ะ”
หลิวม่านฉงนั่งลงตรงข้ามเย่เฉิน มองหน้าเย่เฉิน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นเงียบๆ : “ไม่เรียกว่าคุณม่านฉง เปลี่ยนเป็นเรื่องคุณหลิวแล้วงั้นเหรอ?”
เย่เฉินยิ้มอย่างทำตัวไม่ถูก: “พูดผิดน่ะครับๆ คุณม่านฉงต่างหาก”
หลิวม่านฉงคลายคิ้วทั้งสองลง วางกระเป๋าไว้ข้างๆ มองหน้าเย่เฉิน แล้วเอ่ยถามว่า: “ในเมื่อนัดกันแล้ว ทำไมต้องผิดนัดด้วย?”
เย่เฉินรีบเอ่ย: “นี่เราก็นั่งอยู่ตรงนี้กันแล้วนี่ครับ”
หลิวม่านฉงเอ่ย: “ที่คุณนั่งอยู่ตรงนี้ก็ไม่ใช่ว่ามาตามนัดฉันสักหน่อย มาตามนัดคุณเฟ่ยต่างหาก”
เฟ่ยเข่อซินเห็นว่าเย่เฉินไม่รู้จะตอบอย่างไร จึงรีบเอ่ยขึ้นมา: “โธ่ๆ จริงด้วย ฉันมีประชุมทางสายสั้นๆ น่ะ พวกคุณสองคนคุยกันไปก่อนนะ แล้วสั่งอะไรกินด้วยล่ะ เดี๋ยวฉันไปหาที่เงียบๆ โทรศัพท์แป๊บนะคะ”
สิ้นเสียง เธอก็ลุกขึ้น แล้วสาวเท้าเดินจากไป
เย่เฉินและหลิวม่านฉงคิดไม่ถึงกันทั้งคู่ ว่าเฟ่ยเข่อซินจะทำตรงไปตรงมาแบบนี้
ทว่าในเมื่อเฟ่ยเข่อซินไม่อยู่ต่อหน้าแล้ว เย่เฉินจึงมองหลิวม่านฉง แล้วพูดด้วยความจริงใจว่า: “คุณม่านฉง เรื่องวันนี้ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะครับ ที่ผิดนัดเย็นนี้ หลักๆ ก็เพราะไม่รู้จะสู้หน้าคุณยังไง”
หลิวม่านฉงเอ่ย: “เพราะงั้นตั้งแต่แรกคุณก็มาเพื่อสั่งสองพ่อของฉันเหรอ ถูกไหม?”
หลิวม่านฉงเม้มปาก ลังเลชั่วครู่ ค่อยเอ่ยว่า: “อันที่จริง...อันที่จริงคุณเคยบอกฉันว่าจะมาจัดการเรื่องความยุติธรรม...นี่ก็คือว่าเป็นการบอกล่วงหน้าแล้ว ฉันเองที่ไม่ฉลาดพอ เพราะงั้นฉันไม่โทษคุณหรอกค่ะ”
สิ้นเสียง หลิวม่านฉงก็ก้มหน้า พร้อมเอ่ยเสียงเบา: “อีกอย่างพูดกันตามความจริงแล้ว เรื่องของลุงโจง และเรื่องพ่อของคุณ พ่อของฉันเป็นฝ่ายผิดจริงๆ ...อีกอย่างไม่ว่าเรื่องในอดีตของเขาและลุงโจง รวมถึงแม่เลี้ยงของฉันจะเป็นยังไงกันแน่ เขาก็ไม่ควรคิดจะฆ่าคนอื่นเพราะเรื่องแบบนี้ การที่คุณสั่งสอนเขาแทนลุงโจง ฉันไม่มีสิทธิ์ไปโทษคุณหรอก...”
หลิวม่านฉงก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนดัน วินาทีที่เห็นเย่เฉิน ความเคืองใจและกล่าวโทษที่อยู่ในใจ ก็หายวับไปกับตา
และตอนที่เย่เฉินขอโทษเธอ ถึงกับมีความรู้สึกผิดเล็กน้อยด้วย
ที่รู้สึกผิดนั้นก็เพราะ ที่เย่เฉินมาตั้งไกลขนาดนี้ ก็เพื่อช่วยเหลือเฉินจ้างโจง ครั้นพ่อของตนต้องการจะฆ่าเฉินจ้างโจงเพราะรักในศักดิ์ศรีของตัวเอง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...