ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4518

สรุปบท บทที่ 4518 ฉันไม่มีสิทธิ์โทษคุณ 2: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านสรุป บทที่ 4518 ฉันไม่มีสิทธิ์โทษคุณ 2 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บทที่ บทที่ 4518 ฉันไม่มีสิทธิ์โทษคุณ 2 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เมฆทอง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เย่เฉินยิ้มขึ้น เอ่ยว่า: “เดิมทีวันนี้ผมนัดคุณหลิวทานมื้อค่ำด้วยกันน่ะ”

หลิวม่านฉงนั่งลงตรงข้ามเย่เฉิน มองหน้าเย่เฉิน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นเงียบๆ : “ไม่เรียกว่าคุณม่านฉง เปลี่ยนเป็นเรื่องคุณหลิวแล้วงั้นเหรอ?”

เย่เฉินยิ้มอย่างทำตัวไม่ถูก: “พูดผิดน่ะครับๆ คุณม่านฉงต่างหาก”

หลิวม่านฉงคลายคิ้วทั้งสองลง วางกระเป๋าไว้ข้างๆ มองหน้าเย่เฉิน แล้วเอ่ยถามว่า: “ในเมื่อนัดกันแล้ว ทำไมต้องผิดนัดด้วย?”

เย่เฉินรีบเอ่ย: “นี่เราก็นั่งอยู่ตรงนี้กันแล้วนี่ครับ”

หลิวม่านฉงเอ่ย: “ที่คุณนั่งอยู่ตรงนี้ก็ไม่ใช่ว่ามาตามนัดฉันสักหน่อย มาตามนัดคุณเฟ่ยต่างหาก”

เฟ่ยเข่อซินเห็นว่าเย่เฉินไม่รู้จะตอบอย่างไร จึงรีบเอ่ยขึ้นมา: “โธ่ๆ จริงด้วย ฉันมีประชุมทางสายสั้นๆ น่ะ พวกคุณสองคนคุยกันไปก่อนนะ แล้วสั่งอะไรกินด้วยล่ะ เดี๋ยวฉันไปหาที่เงียบๆ โทรศัพท์แป๊บนะคะ”

สิ้นเสียง เธอก็ลุกขึ้น แล้วสาวเท้าเดินจากไป

เย่เฉินและหลิวม่านฉงคิดไม่ถึงกันทั้งคู่ ว่าเฟ่ยเข่อซินจะทำตรงไปตรงมาแบบนี้

ทว่าในเมื่อเฟ่ยเข่อซินไม่อยู่ต่อหน้าแล้ว เย่เฉินจึงมองหลิวม่านฉง แล้วพูดด้วยความจริงใจว่า: “คุณม่านฉง เรื่องวันนี้ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะครับ ที่ผิดนัดเย็นนี้ หลักๆ ก็เพราะไม่รู้จะสู้หน้าคุณยังไง”

หลิวม่านฉงเอ่ย: “เพราะงั้นตั้งแต่แรกคุณก็มาเพื่อสั่งสองพ่อของฉันเหรอ ถูกไหม?”

หลิวม่านฉงเม้มปาก ลังเลชั่วครู่ ค่อยเอ่ยว่า: “อันที่จริง...อันที่จริงคุณเคยบอกฉันว่าจะมาจัดการเรื่องความยุติธรรม...นี่ก็คือว่าเป็นการบอกล่วงหน้าแล้ว ฉันเองที่ไม่ฉลาดพอ เพราะงั้นฉันไม่โทษคุณหรอกค่ะ”

สิ้นเสียง หลิวม่านฉงก็ก้มหน้า พร้อมเอ่ยเสียงเบา: “อีกอย่างพูดกันตามความจริงแล้ว เรื่องของลุงโจง และเรื่องพ่อของคุณ พ่อของฉันเป็นฝ่ายผิดจริงๆ ...อีกอย่างไม่ว่าเรื่องในอดีตของเขาและลุงโจง รวมถึงแม่เลี้ยงของฉันจะเป็นยังไงกันแน่ เขาก็ไม่ควรคิดจะฆ่าคนอื่นเพราะเรื่องแบบนี้ การที่คุณสั่งสอนเขาแทนลุงโจง ฉันไม่มีสิทธิ์ไปโทษคุณหรอก...”

หลิวม่านฉงก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนดัน วินาทีที่เห็นเย่เฉิน ความเคืองใจและกล่าวโทษที่อยู่ในใจ ก็หายวับไปกับตา

และตอนที่เย่เฉินขอโทษเธอ ถึงกับมีความรู้สึกผิดเล็กน้อยด้วย

ที่รู้สึกผิดนั้นก็เพราะ ที่เย่เฉินมาตั้งไกลขนาดนี้ ก็เพื่อช่วยเหลือเฉินจ้างโจง ครั้นพ่อของตนต้องการจะฆ่าเฉินจ้างโจงเพราะรักในศักดิ์ศรีของตัวเอง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน