ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4520

สรุปบท บทที่ 4520 ราวกับฟ้าผ่า 2: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอน บทที่ 4520 ราวกับฟ้าผ่า 2 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 4520 ราวกับฟ้าผ่า 2 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

“สี่ปี” เย่เฉินเอ่ย: “ตั้งแต่อายุสิบแปด ทำจนถึงยี่สิบสองปี”

หลิวม่านฉงตะลึงจนขีดสุด เธอรู้ว่าปีนี้เย่เฉินอายุยี่สิบแปดปี เพราะงั้นเลยอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง แล้วถามว่า: “เมื่อหกปีก่อนคุณยังทำงานที่ไซต์ก่อสร้างงั้นเหรอ?”

“ถูกต้อง” เย่เฉินอธิบายต่อว่า: “เมื่อหกปีก่อน ไซต์ที่ผมอยู่ได้รับงานก่อสร้างใหม่มา แล้วบังเอิญที่ไซต์ก่อสร้างได้รับการชื่นชมผลงานจากเถ้าแก่ฝั่งลูกค้า เขาดันทุรังจะให้ผมไปเรียนที่มหาวิทยาลัยให้ได้เป็นเวลาหนึ่งปีครั้ง จากนั้นก็ต้องการให้หลานสาวที่รักของเขาที่สุดแต่งงานกับผม...”

หลิวม่านฉงมองเย่เฉินอย่างอึ้งๆ พูดไม่ออก จึงถามว่า: “คุณไม่ได้ล้อเล่นกับฉันใช่ไหม? ทำไมเถ้าแก่คนนั้นถึงต้องดีกับคุณขนาดนี้ด้วย แถมยังต้องการให้หลานสาวของตัวเองแต่งงานกับคุณด้วย?”

เย่เฉินยิ้มเบาๆ เอ่ยว่า: “พูดไปก็บังเอิญมาก บรรพบุรุษของเขาเป็นคนใช้ของตระกูลเย่มาโดยตลอด เพราะงั้นก็เลยจำตัวตนของผมได้ แม้ตอนนั้นผมจะไม่มีอะไรเลย แต่เขาก็ยังอยากให้บ้านที่เป็นบ้านจริงๆ กับผม”

หลิวม่านฉง มองรอยยิ้มที่เข้าอกเข้าใจของเย่เฉิน รู้สึกว่าหัวใจของตนเต้นระรัวขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก จากนั้นจึงเอ่ยถามเย่เฉินด้วยความกระส่ายกระสับ: “คุณ...คุณคงยังไม่รับปากหรอกใช่ไหม?”

“ใช่แล้ว ผมรับปากแล้ว” เย่เฉินเอ่ยอย่างไม่รู้สึกอะไร: “ผมในตอนนั้น ไม่มีอะไรเลย และผมก็ใช้ชีวิตลำบากมาพอแล้ว อยากจะมีบ้านเป็นของตัวเองเหมือนกัน”

ชั่ววินาทีนี้ หลิวม่านฉงรู้สึกเหมือนฟ้าผ่า!

เธอกักเก็บความเจ็บปวดในใจของตัวเองไว้ ถามเย่เฉินว่า: “เพราะงั้นคุณเคยแต่งงานแล้ว ใช่ไหมคะ?”

“ใช่ครับ” เย่เฉินเอ่ยอย่างราบเรียบ: “ตอนนั้นเขาให้ผมไปเรียนมหาลัย อันที่จริงก็คือให้ผมไปเรียนเป็นเพื่อนภรรยาผมจนจบ เมื่อภรรยาผมเรียนจบแล้ว พวกเราก็จัดงานแต่งงานกัน”

หลิวม่านฉงรู้สึกเพียงกรอบตาร้อนก่ำขึ้นมา สายตาก็เลือนรางขึ้นมา

เธอไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ ว่าเย่เฉินจะแต่งงานแล้ว

เธอในเวลานี้ ไม่มีเวลาสนใจความเสียหายของโทรศัพท์เลยด้วยซ้ำ ความน้อยใจและความเศร้าโศกในใจ ทำให้เดิมทีที่กักเก็บไว้ลำบากมากอยู่แล้ว แทบจะอดน้ำตาไหลนองออกมาอีกครั้ง

เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าหลิวม่านฉงก้มลงไปเก็บโทรศัพท์แล้วจะร้องไห้ จึงรีบถามว่า: “คุณม่านฉง ทำไมร้องไห้ล่ะ? เกิดอะไรขึ้น?”

หลิวม่านฉงใช้ดวงตาอันเลือนรางของตัวเองมองหน้าเขา เธอควบคุมน้ำตาไว้ไม่อยู่ จึงปล่อยโฮออกมาเสียเลย จากนั้นก็สะอื้นพูดว่า: “โทร...โทรศัพท์ของฉันหล่นพังน่ะค่ะ...”

เย่เฉินไม่ถือว่าเป็นคนฉลาดเรื่องความรัก

อย่ามองว่าเขาแต่งงานกับเซียวชูหรันมาสี่ปีแล้ว แต่เขาไม่เคยคบใครเป็นแฟนจริงๆ มาก่อนเลยสักครั้ง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน