แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยมีความขัดแย้งใดๆ กับเซียวชูหรัน และก็ไม่เคยโกรธจนทะเลาะกัน ความรู้สึกนั้นเรียบง่ายและค่อยๆ เพิ่มขึ้น
หากไม่มีประสบการณ์ความรู้สึกที่ขึ้นลงพลิกผัน ย่อมไม่มีประสบการณ์ความรักที่รุนแรง
แต่ว่า คนที่ช่ำชองความรัก ใครบ้างที่ไม่ได้ต่อสู้ท่ามกลางความยากลำบากมานับไม่ถ้วน สำหรับคนเจ้าชู้ที่มีประสบการณ์เยอะนั้น แค่มอง ก็มองออกทันทีว่าอีกฝ่ายลุ่มหลงหรือไม่ แต่สำหรับมือใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์อะไรแบบเย่เฉินแล้ว ถึงแม้อีกฝ่ายจะร้องไห้ออกมาต่อหน้าตัวเอง เขาก็ไม่เข้าใจใจความสำคัญในนั้น
ดังนั้น พอเขาเห็นหลิวม่านฉงที่ร้องไห้แต่ก็ยังดูสวยงาม ก็รีบพูดว่า:“นี่ ก็แค่โทรศัพท์ตกพังไม่ใช่หรือ?ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเอาให้คุณเครื่องหนึ่งก็ได้แล้ว ทำไมต้องร้องไห้ด้วยล่ะ……”
อารมณ์ของหลิวม่านฉงเหมือนพังทลายลง พูดพร้อมกับร้องไห้ไปว่า:“แต่ว่า……แต่ถ้าคุณให้ฉันอีกเครื่อง ก็ไม่ใช่เครื่องนี้แล้วสิ ฉันชอบเครื่องนี้นี่!”
เย่เฉินรีบพูด:“ผมรู้ว่าคุณรักเครื่องนี้……แต่คุณไม่ต้องห่วง โทรศัพท์พังก็ซ่อมได้ เปลี่ยนฝาหลังก็ได้แล้ว”
พูดไป เย่เฉินก็มองเวลา แล้วพูดว่า:“โอ๊ย ตอนนี้น่าจะสายไปแล้ว งั้นแบบนี้ดีกว่า พรุ่งนี้เช้าก็เอาไปซ่อมที่ร้าน ถ้าพวกเขามีอุปกรณ์ ก็ซ่อมเสร็จตั้งแต่ช่วงเช้า แต่ถ้าไม่มีอุปกรณ์ก็ไม่เป็นไร ผมจะซื้อมาอีกเครื่อง แล้วแกะมาเป็นอุปกรณ์ให้คุณ แบบนี้โอเคไหม?”
หลิวม่านฉงควบคุมอารมณ์ที่เสียใจของตัวเองไม่อยู่ แต่ก็ไม่กล้าพูดความคิดในใจทั้งหมดออกมา ดังนั้นจึงได้แต่ร้องไห้อย่างน้อยใจไปว่า:“ฉันแค่ต้องการเครื่องนี้……โทรศัพท์เครื่องนี้แบบเดิมเลย……ถ้าเปลี่ยนฝาหลังแล้วก็ไม่ใช่เครื่องนี้แล้ว……”
เย่เฉินหมดหนทาง ทำได้เพียงโน้มน้าว:“งั้นแบบนี้ไหม ผมจะซื้อเคสโทรศัพท์ให้คุณ คุณปิดฝาหลังโทรศัพท์ไว้ ยังไงซะเครื่องนี้ก็แค่ฝาหลังกระจกแตก โทรศัพท์ไม่ได้พัง ใส่เคสโทรศัพท์ก็จะได้ไม่เป็นรอย และก็ใช้ได้เลยด้วย”
ตอนนี้หลิวม่านฉงร้องไห้จนพูดไม่ออกแล้ว เย่เฉินถอนหายใจ พูดว่า:“เฮ้อ คุณม่านฉงทำโทรศัพท์ตก พอตกก็ร้องไห้แบบนี้ เกลี้ยกล่อมก็ไม่ได้”
เฟ่ยเข่อซินมองเย่เฉิน ถามอย่างไม่เชื่อ:“เพราะโทรศัพท์ตก?คุณแน่ใจหรือคุณเย่……ไม่ใช่ว่าคุณพูดอะไรผิดแล้วคุณหลิวโกรธหรือ?”
เย่เฉินพูดอย่างหนักแน่น:“ผมแน่ใจ!เป็นเพราะทำโทรศัพท์ตก”
พูดไป เย่เฉินก็รีบพูด:“เมื่อกี๊โทรศัพท์ของคุณม่านฉงตกลงบนพื้น ฝาหลังแตก ความหมายของผมคือไปซื้ออันใหม่ แต่เธอบอกว่าจะเอาอันนี้เท่านั้น ผมบอกว่าไปเปลี่ยนฝาหลัง เธอก็บอกว่าอยากได้อันเดิม ผมบอกว่าซื้อเคสโทรศัพท์มาใส่ เธอก็ยังไม่ยอม ผมก็ไม่รู้ว่าจะเกลี้ยกล่อมเธออย่างไรแล้ว……”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...