แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยมีความขัดแย้งใดๆ กับเซียวชูหรัน และก็ไม่เคยโกรธจนทะเลาะกัน ความรู้สึกนั้นเรียบง่ายและค่อยๆ เพิ่มขึ้น
หากไม่มีประสบการณ์ความรู้สึกที่ขึ้นลงพลิกผัน ย่อมไม่มีประสบการณ์ความรักที่รุนแรง
แต่ว่า คนที่ช่ำชองความรัก ใครบ้างที่ไม่ได้ต่อสู้ท่ามกลางความยากลำบากมานับไม่ถ้วน สำหรับคนเจ้าชู้ที่มีประสบการณ์เยอะนั้น แค่มอง ก็มองออกทันทีว่าอีกฝ่ายลุ่มหลงหรือไม่ แต่สำหรับมือใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์อะไรแบบเย่เฉินแล้ว ถึงแม้อีกฝ่ายจะร้องไห้ออกมาต่อหน้าตัวเอง เขาก็ไม่เข้าใจใจความสำคัญในนั้น
ดังนั้น พอเขาเห็นหลิวม่านฉงที่ร้องไห้แต่ก็ยังดูสวยงาม ก็รีบพูดว่า:“นี่ ก็แค่โทรศัพท์ตกพังไม่ใช่หรือ?ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเอาให้คุณเครื่องหนึ่งก็ได้แล้ว ทำไมต้องร้องไห้ด้วยล่ะ……”
อารมณ์ของหลิวม่านฉงเหมือนพังทลายลง พูดพร้อมกับร้องไห้ไปว่า:“แต่ว่า……แต่ถ้าคุณให้ฉันอีกเครื่อง ก็ไม่ใช่เครื่องนี้แล้วสิ ฉันชอบเครื่องนี้นี่!”
เย่เฉินรีบพูด:“ผมรู้ว่าคุณรักเครื่องนี้……แต่คุณไม่ต้องห่วง โทรศัพท์พังก็ซ่อมได้ เปลี่ยนฝาหลังก็ได้แล้ว”
พูดไป เย่เฉินก็มองเวลา แล้วพูดว่า:“โอ๊ย ตอนนี้น่าจะสายไปแล้ว งั้นแบบนี้ดีกว่า พรุ่งนี้เช้าก็เอาไปซ่อมที่ร้าน ถ้าพวกเขามีอุปกรณ์ ก็ซ่อมเสร็จตั้งแต่ช่วงเช้า แต่ถ้าไม่มีอุปกรณ์ก็ไม่เป็นไร ผมจะซื้อมาอีกเครื่อง แล้วแกะมาเป็นอุปกรณ์ให้คุณ แบบนี้โอเคไหม?”
หลิวม่านฉงควบคุมอารมณ์ที่เสียใจของตัวเองไม่อยู่ แต่ก็ไม่กล้าพูดความคิดในใจทั้งหมดออกมา ดังนั้นจึงได้แต่ร้องไห้อย่างน้อยใจไปว่า:“ฉันแค่ต้องการเครื่องนี้……โทรศัพท์เครื่องนี้แบบเดิมเลย……ถ้าเปลี่ยนฝาหลังแล้วก็ไม่ใช่เครื่องนี้แล้ว……”
เย่เฉินหมดหนทาง ทำได้เพียงโน้มน้าว:“งั้นแบบนี้ไหม ผมจะซื้อเคสโทรศัพท์ให้คุณ คุณปิดฝาหลังโทรศัพท์ไว้ ยังไงซะเครื่องนี้ก็แค่ฝาหลังกระจกแตก โทรศัพท์ไม่ได้พัง ใส่เคสโทรศัพท์ก็จะได้ไม่เป็นรอย และก็ใช้ได้เลยด้วย”
ตอนนี้หลิวม่านฉงร้องไห้จนพูดไม่ออกแล้ว เย่เฉินถอนหายใจ พูดว่า:“เฮ้อ คุณม่านฉงทำโทรศัพท์ตก พอตกก็ร้องไห้แบบนี้ เกลี้ยกล่อมก็ไม่ได้”
เฟ่ยเข่อซินมองเย่เฉิน ถามอย่างไม่เชื่อ:“เพราะโทรศัพท์ตก?คุณแน่ใจหรือคุณเย่……ไม่ใช่ว่าคุณพูดอะไรผิดแล้วคุณหลิวโกรธหรือ?”
เย่เฉินพูดอย่างหนักแน่น:“ผมแน่ใจ!เป็นเพราะทำโทรศัพท์ตก”
พูดไป เย่เฉินก็รีบพูด:“เมื่อกี๊โทรศัพท์ของคุณม่านฉงตกลงบนพื้น ฝาหลังแตก ความหมายของผมคือไปซื้ออันใหม่ แต่เธอบอกว่าจะเอาอันนี้เท่านั้น ผมบอกว่าไปเปลี่ยนฝาหลัง เธอก็บอกว่าอยากได้อันเดิม ผมบอกว่าซื้อเคสโทรศัพท์มาใส่ เธอก็ยังไม่ยอม ผมก็ไม่รู้ว่าจะเกลี้ยกล่อมเธออย่างไรแล้ว……”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...