คำพูดของเฟ่ยเข่อซิน ทำให้ภายในใจของหลิวม่านฉงตกใจอย่างมาก
เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า เฟ่ยเข่อซินที่เป็นคนคัดท้ายเรือของทั้งตระกูลเฟ่ย ในด้านความรู้สึกแล้ว จะรักผู้ชายที่มีภรรยาแล้วอย่างไม่สะทกสะท้านได้แบบนี้
และก็ จากคำพูดของเธอ ก็ยังฟังออกถึงความรู้สึกต่ำต้อยได้อย่างง่ายดาย
จู่ๆ เธอก็ชื่นชมความไม่สะทกสะท้านของเฟ่ยเข่อซินนี้ เธอรู้สึกว่า ตัวเองเทียบกับเฟ่ยเข่อซินแล้ว ห่างกันอย่างมากจริงๆ
แต่ว่า ในใจเธอก็ยังสงสัย จึงถามเธอว่า:“คุณหนูเฟ่ย ในเมื่อเย่เฉินแต่งงานแล้ว แต่คุณยังรักเขาขนาดนี้ ไม่เป็นห่วงว่าอนาคตจะไม่เกิดอะไรขึ้นเลยงั้นหรือคะ?”
เฟ่ยเข่อซินยิ้ม พูดนิ่งๆ ไปว่า:“เรื่องความรักห้ามกันไม่ได้หรอก ก็เหมือนของบางสิ่ง คุณควบคุมตัวเองไม่ไปกินได้ แต่คุณควบคุมความอยากกินของตัวเองไม่ได้”
พูดไป เฟ่ยเข่อซินก็จ้องเธอ พูดอย่างล้อเล่นว่า:“ใช่สิ คุณก็รู้ว่าเขาเคยแต่งงานแล้ว หรือว่าตั้งแต่นี้ไปคุณสามารถไม่รู้สึกดีๆ กับเขาได้อีกแล้ว?ถ้าคุณทำได้ ก็ได้โปรดสอนฉันด้วย”
หลิวม่านฉงฟังก็ตกตะลึง ก้มหน้าลงทันที พูดอย่างหงุดหงิดว่า:“ฉันทำไม่ได้……”
“ใช่ไง”เฟ่ยเข่อซินยักไหล่:“ในเมื่อทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ตัวเองลำบากใจ ชอบเขา ก็ชอบอย่างกล้าหาญ อยากเจอเขา ก็พยายามสร้างโอกาส ถ้าไม่ชอบเข้าไปยุ่งกับชีวิตแต่งงานของคนอื่น งั้นก็อย่าให้เขารู้ว่าคุณชอบเขาตลอดไป”
พูดถึงตรงนี้ เฟ่ยเข่อซินเปลี่ยนเรื่องคุย พูดด้วยสายตากระปรี้กระเปร่าเล็กน้อย:“ถ้ารู้สึกว่าความรู้สึกสำคัญต่อตัวเอง มากกว่าศีลธรรม งั้นก็ต้องพยายามเพื่อความสุขของตัวเอง ถึงจะแทรกแซงชีวิตแต่งงานของคนอื่น ฉันคิดว่าก็ไม่ใช่ความผิดที่รุนแรงอะไร ทุกคนมาที่โลกใบนี้แค่ชีวิตเดียว งาน โอกาส ความมั่งคั่ง ล้วนได้มาจากความสามารถ แล้วทำไมถึงมีความสุขไม่ได้ล่ะ?”
“ฉัน……”เผชิญหน้ากับคำถามอันเฉียบคมของเฟ่ยเข่อซิน หลิวม่านฉงก็ยิ่งพูดไม่ออก
ด้านหนึ่ง เธอคิดว่าเฟ่ยเข่อซินพูดมีเหตุผล แต่อีกด้าน เธอก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงแม่ นึกถึงสิ่งต่างๆ ที่ตอนนั้นพ่อทำกับฟางเจียซิน
เฟ่ยเข่อซินเห็นเธอนิ้งไป จึงพูดต่อว่า:“ม่านฉง ฉันบอกคุณให้ ถ้าฉันเจอปัญหาแบบนี้ ฉันจะทำอย่างไร”
เฟ่ยเข่อซินเงียบไป แล้วก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า:“อย่างแรก รักคนอื่นไม่น่ากลัว ที่สำคัญที่สุดก็คือคำพูดและการกระทำต้องตรงไปตรงมา!ดังนั้น ฉันจะสารภาพกับแฟนฉันอย่างไม่ลังเลเลย สารภาพว่าฉันชอบคนอื่นแล้ว นี่ไม่ใช่แค่เคารพเขา แต่ยังเคารพตัวเองด้วย”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...