เธอรู้ ตัวเองในใจของเย่เฉิน ไม่อาจสำคัญไปกว่ากู้ชิวอี๋ และอิโตะ นานาโกะได้
แต่เธอไม่เข้าใจ ทำไมตัวเองที่อยู่ในใจของเย่เฉิน ถึงยังไม่สำคัญเท่าหลิวม่านฉง
เธอถามตัวเองในใจว่า:“ทำไม……ทั้งๆ ที่เย่เฉินเพิ่งรู้จักกับหลิวม่านฉงไม่กี่วัน ทำไมเย่เฉินดีกับเธอขนาดนี้……”
คิดถึงตรงนี้ เธอก็เงยหน้าขึ้นมองหลิวม่านฉง
ต้องยอมรับว่า หลิวม่านฉงสวยงามจริงๆ ผู้หญิงที่ปกติจะดูเยือกเย็น สวยมาก หลังจากร้องไห้แต่ก็ยังดูสวยอยู่ พอเห็นก็ยิ่งรู้สึกเวทนา
แต่เฟ่ยเข่อซินคิดว่า ตัวเองก็ไม่แย่ไปกว่าหลิวม่านฉง
เวลานี้เองหลิวม่านฉงเห็นเฟ่ยเข่อซินมองตัวเองจนเหม่อลอย ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า:“คุณหนูเฟ่ย……คุณคงไม่โกรธฉันใช่ไหมคะ?”
เฟ่ยเข่อซินรีบส่ายหน้า:“ไม่……ไม่เลย ……”
พูดไป เธอก็ยื่นมือชี้กล่องไม้เล็กๆ ในมือหลิวม่านฉง กำชับไปว่า:“คุณหลิวเก็บยานี้ไว้ดีกว่า ของสิ่งนี้มีค่ามาก พยายามอย่าให้คนอื่นรู้”
“ค่ะ……”หลิวม่านฉงพยักหน้า เก็บกล่องไม้อันเล็กติดตัวอย่างดี ทันใดนั้นก็คิดอะไรได้ จึงรีบถามเฟ่ยเข่อซินไปว่า:“ใช่สิคุณหนูเฟ่ย ทำไมคุณรู้จักเรื่องของเย่เฉินเยอะขนาดนี้?รู้สึกเหมือนว่าคุณจะรู้จักเขามากเลย”
เฟ่ยเข่อซินยิ้มอย่างตำหนิตัวเอง พูดว่า:“เมื่อก่อนตอนอยู่ที่จินหลิง ฉันสืบสถานการณ์ของเขาอย่างเงียบๆ และด้วยเหตุผลบางอย่างของฉันเอง หลายๆ เรื่องก็ได้เบาะแสชัดเจน”
หลิวม่านฉงอดไม่ได้ที่จะชื่นชม:“คุณหนูเฟ่ยฉลาดจริงๆ……ถ้าเป็นฉัน คิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลย ……”
“ฉลาด……”เฟ่ยเข่อซินหัวเราะ ส่ายหน้าพูดว่า:“ฉลาดก็ไม่มีประโยชน์อะไร”
พูดไป สีหน้าของเธอก็หยุดนิ่งทันที เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
เวลานี้เอง เฟ่ยเข่อซินเห็นเย่เฉินเดินเข้ามาจากถนนตรงข้าม
ดังนั้น เธอจึงรีบพูดเสียงเบากับหลิวม่านฉง:“คุณหลิว คุณเย่กลับมาแล้ว เนื้อหาที่พวกเราเพิ่งคุยไปเมื่อกี๊ อย่าให้เขารู้เด็ดขาด”
หลิวม่านฉงรีบพยักหน้า:“คุณหนูเฟ่ยอย่ากังวล ฉันเข้าใจ……”
แป๊บเดียว เย่เฉินก็ถือเคสโทรศัพท์ที่ซื้อมาใหม่เดินกลับเข้ามา
เขาไม่สนที่จะนั่งลง เอาเคสโทรศัพท์วางตรงหน้าหลิวม่านฉง แล้วพูดว่า:“คุณม่านฉง ลองดูเคสโทรศัพท์นี้ว่าเป็นไง ผมตั้งใจซื้อแบบไม่โปร่งใส แบบนี้ก็จะมองรอยแตกด้านหลังโทรศัพท์ไม่ออก”
หลิวม่านฉงที่ผ่านการสั่งสอนของเฟ่ยเข่อซิน และรู้มูลค่าของยาช่วยหัวใจเม็ดนั้นแล้ว ความน้อยเนื้อต่ำใจก่อนหน้านี้ถูกล้างออกหมด ที่แทนที่มานั้น เป็นความตื้นตันใจที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ เห็นว่าเย่เฉินตั้งใจไปซื้อเคสโทรศัพท์กลับมาให้ตัวเอง ข้างในใจก็รู้สึกละอายใจเล็กน้อย ดังนั้นจึงรีบพยักหน้าพูดไปว่า:“ขอบคุณค่ะคุณเย่……”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...