ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4529

เย่เฉินเห็นอารมณ์เธอสงบขึ้นเยอะ ก็ถือว่าโล่งอกเสียที ยิ้ม แล้วพูดกำชับไปว่า：“ถ้าไม่อยากเปลี่ยนโทรศัพท์ล่ะก็ งั้นทางที่ดีก็ต้องใส่เคสโทรศัพท์ไว้ตลอด ไม่อย่างนั้นจะเป็นรอยได้”

“ฉันรู้แล้วคุณเย่……”หลิวม่านฉงพยักหน้าไปมา ขณะเดียวกันก็รีบแกะเคสโทรศัพท์ออก แล้วสวมให้โทรศัพท์ตัวเองที่แตก

เคสโทรศัพท์ใส่ได้พอดี พกพาสะดวกมาก ด้านหลังยังมีลายการ์ตูน เป็นลายการ์ตูนหมาน้อยที่แสนจะน่ารักตัวหนึ่ง

ดูเหมือนหลิวม่านฉงจะชอบเคสโทรศัพท์นี้เป็นพิเศษ ถือไว้ในมือโดยอดไม่ได้ที่จะเล่นซ้ำไปมา ทันใดนั้นอารมณ์ก็ดีขึ้นเยอะ

เฟ่ยเข่อซินที่อยู่ด้านข้างเห็นหลิวม่านฉงยิ้มแบบเด็กๆ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะยิ่งรู้สึกอิจฉาขึ้นมา

แต่ว่า พอคิดว่าตัวเองไม่ใช่คนนิสัยที่อ่อนหวานขนาดนั้น เธอก็อดคิดในใจไม่ได้ว่า：“ชีวิตนี้เธอน่าจะเป็นอย่างหลิวม่านฉงไม่ได้ ที่ทำให้เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะอยากปกป้อง ในเมื่อเป็นแบบนี้ สู้ให้ตัวเองกลายเป็นแข็งแกร่งมากขึ้นดีกว่า ใช้อีกวิธีกับเขา ……”

เย่เฉินซื้อเคสโทรศัพท์กลับมา เรื่องราวของโทรศัพท์ก็ถือว่าผ่านไป แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ เย่เฉินก็ยังไม่เข้าใจ หลิวม่านฉงร้องไห้หนักแต่ก็ยังดูสวยงาม นั่นเป็นเพราะอะไร

และตอนนี้ พ่อค้าแม่ค้าแผงลอยข้างถนน ก็แสดงให้เห็นถึงคุณภาพของการต้อนรับอย่างอบอุ่นสุดๆ วางของอร่อยจำนวนมากบนโต๊ะของทั้งสามคนเต็ม

ดังนั้น หลังจากทั้งสามคนต่างพากันทิ้งเรื่องเมื่อกี๊โดยไม่จำเป็นต้องพูดออกมา ก็กินไป คุยไป

กินไปครึ่งหนึ่ง หลิวม่านฉงเงยหน้ามองเย่เฉิน ถามเขาว่า：“คุณเย่ คุณจะกลับไปเมื่อไหร่？”

เย่เฉินตอบไปงั้นๆ ว่า：“คืนพรุ่งนี้แหละ ไม่รู้ว่าพ่อคุณแก้ปัญหาคฤหาสน์หลังข้างๆ หรือยัง ถ้าแก้ไขแล้ว พรุ่งนี้หลังจากครอบครัวลุงโจงขึ้นบ้านใหม่ ผมก็กลับไปได้แล้ว”