เย่เฉินเห็นอารมณ์เธอสงบขึ้นเยอะ ก็ถือว่าโล่งอกเสียที ยิ้ม แล้วพูดกำชับไปว่า:“ถ้าไม่อยากเปลี่ยนโทรศัพท์ล่ะก็ งั้นทางที่ดีก็ต้องใส่เคสโทรศัพท์ไว้ตลอด ไม่อย่างนั้นจะเป็นรอยได้”
“ฉันรู้แล้วคุณเย่……”หลิวม่านฉงพยักหน้าไปมา ขณะเดียวกันก็รีบแกะเคสโทรศัพท์ออก แล้วสวมให้โทรศัพท์ตัวเองที่แตก
เคสโทรศัพท์ใส่ได้พอดี พกพาสะดวกมาก ด้านหลังยังมีลายการ์ตูน เป็นลายการ์ตูนหมาน้อยที่แสนจะน่ารักตัวหนึ่ง
ดูเหมือนหลิวม่านฉงจะชอบเคสโทรศัพท์นี้เป็นพิเศษ ถือไว้ในมือโดยอดไม่ได้ที่จะเล่นซ้ำไปมา ทันใดนั้นอารมณ์ก็ดีขึ้นเยอะ
เฟ่ยเข่อซินที่อยู่ด้านข้างเห็นหลิวม่านฉงยิ้มแบบเด็กๆ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะยิ่งรู้สึกอิจฉาขึ้นมา
แต่ว่า พอคิดว่าตัวเองไม่ใช่คนนิสัยที่อ่อนหวานขนาดนั้น เธอก็อดคิดในใจไม่ได้ว่า:“ชีวิตนี้เธอน่าจะเป็นอย่างหลิวม่านฉงไม่ได้ ที่ทำให้เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะอยากปกป้อง ในเมื่อเป็นแบบนี้ สู้ให้ตัวเองกลายเป็นแข็งแกร่งมากขึ้นดีกว่า ใช้อีกวิธีกับเขา ……”
เย่เฉินซื้อเคสโทรศัพท์กลับมา เรื่องราวของโทรศัพท์ก็ถือว่าผ่านไป แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ เย่เฉินก็ยังไม่เข้าใจ หลิวม่านฉงร้องไห้หนักแต่ก็ยังดูสวยงาม นั่นเป็นเพราะอะไร
และตอนนี้ พ่อค้าแม่ค้าแผงลอยข้างถนน ก็แสดงให้เห็นถึงคุณภาพของการต้อนรับอย่างอบอุ่นสุดๆ วางของอร่อยจำนวนมากบนโต๊ะของทั้งสามคนเต็ม
ดังนั้น หลังจากทั้งสามคนต่างพากันทิ้งเรื่องเมื่อกี๊โดยไม่จำเป็นต้องพูดออกมา ก็กินไป คุยไป
กินไปครึ่งหนึ่ง หลิวม่านฉงเงยหน้ามองเย่เฉิน ถามเขาว่า:“คุณเย่ คุณจะกลับไปเมื่อไหร่?”
เย่เฉินตอบไปงั้นๆ ว่า:“คืนพรุ่งนี้แหละ ไม่รู้ว่าพ่อคุณแก้ปัญหาคฤหาสน์หลังข้างๆ หรือยัง ถ้าแก้ไขแล้ว พรุ่งนี้หลังจากครอบครัวลุงโจงขึ้นบ้านใหม่ ผมก็กลับไปได้แล้ว”
“ใช่”เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าพูดว่า:“ฉันนั่งเครื่องบินกลับไปกับคุณเย่ ระหว่างทางก็จะได้พูดคุยด้วย”
หลิวม่านฉงพยักหน้าเล็กน้อย ปัญหาที่ครุ่นคิดเมื่อกี๊ได้ทำการตัดสินใจในเวลานี้แล้ว ดังนั้นเธอจึงยิ้ม พูดเสียงเบาว่า:“งั้นขอให้พวกคุณเดินทางปลอดภัย ต่อไปถ้าหากมีเวลามาเกาะฮ่องกาง จะต้องติดต่อฉันทันทีเลยนะ”
เย่เฉินกับเฟ่ยเข่อซินตอบตกลง แต่ในใจเย่เฉินรู้ดี ถ้าอนาคตตัวเองไม่มีเรื่องอะไร ก็น่าจะไม่มาเกาะฮ่องกางอีก
ที่จริงแล้วในใจเย่เฉินรู้สึกดีเล็กน้อย กับผู้หญิงที่ประสบการณ์ในชีวิตค่อนข้างจะเป็นแบบเดียวกับตัวเองอย่างหลิวม่านฉง
ก็แค่ จิตใต้สำนึกของเย่เฉินเองรู้ดีว่า ที่ตัวเองล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นตอนนี้ไม่ได้ติดค้างเพียงคนเดียว กู้ชิวอี๋ ซ่งหวั่นถิง และอิโตะ นานาโกะ ผู้หญิงเหล่านี้ต่างเคยแสดงความรู้สึกอันแท้จริงกับตัวเองอย่างชัดเจนแล้ว ดังนั้นตอนที่เขาเผชิญหน้ากับผู้หญิงคนอื่นๆ จำต้องรักษาระยะห่าง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...