ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4530

อย่างเช่นเฟ่ยเข่อซิน ถ้าไม่ใช่ว่ามีเรื่องต้องการให้เธอช่วยเหลือ ตัวเองก็จะไม่ติดต่อกับเธอเองแน่

ส่วนหลิวม่านฉง เย่เฉินแค่หวังในใจว่าต่อไปเธอจะมีชีวิตที่ดีได้ หลังจากช่วยเธอรักษาแถบอาหารข้างถนนเส้นนี้ที่มีความหมายกับเธอมาก และให้เธอเก็บยาช่วยหัวใจที่สามารถช่วยชีวิตได้ในยามวิกฤติแล้ว จุดตัดของทั้งสองก็มาถึงจุดสิ้นสุดได้

กินข้าวเสร็จแล้ว ก็เห็นว่าสามทุ่มแล้ว เย่เฉินจึงพูดกับหลิวม่านฉง：“ดึกแล้ว วันนี้พวกเราพอแค่นี้ละกัน คุณม่านฉงก็รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”

หลิวม่านฉงพยักหน้า ถามเขากับเฟ่ยเข่อซิน：“คุณเย่กับคุณหนูเฟ่ยกลับโรงแรมอย่างไร？ให้ฉันขับรถไปส่งพวกคุณไหม？”

เฟ่ยเข่อซินหัวเราะ：“ฉันขับรถมา ฉันพาคุณเย่กลับไปเอง”

หลิวม่านฉงพยักหน้าเบาๆ พูดกับเย่เฉินอย่างไม่อยากจากว่า：“คุณเย่ พรุ่งนี้ฉันพักผ่อนที่บ้าน ถ้าคุณไปร่วมงานขึ้นบ้านใหม่ของลุงโจง ถึงตอนนั้นมาหาฉันได้นะ”

“โอเค”เย่เฉินตอบตกลง พูดว่า：“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ติดต่อไป”

จากนั้น ทั้งสามก็ออกไปจากโซนอาหารข้างถนนและมาที่ลานจอดรถ

เย่เฉินนั่งไปในโรลส์-รอยซ์ที่เฟ่ยเข่อซินขับมา ส่วนหลิวม่านฉงก็นั่งไปในเทสลาคันนั้นของเธอ

หลังจากบอกลา เฟ่ยเข่อซินก็ขับรถออกไปจากลานจอดรถ แต่หลิวม่านฉงยังไม่รีบไป แต่เธอเปิดโทรศัพท์ และพิมพ์ในช่องค้นหา ไปว่า：“จินหลิงมีมหาวิทยาลัยกี่แห่ง”

แป๊บเดียว การค้นหาก็ปรากฏรายชื่อมหาวิทยาลัยทั้งหมดในจินหลิงออกมา

หลิวม่านฉงมองดูเล็กน้อย มหาวิทยาลัยในนี้ที่มีความแข็งแกร่งและมีชื่อเสียงที่สุด ก็คือมหาวิทยาลัยจินหลิง

ดังนั้น เธอจึงเปิดเว็บไซต์ทางการของมหาวิทยาลัยจินหลิง หาหน้ารับสมัครคนที่มีความสามารถของมหาวิทยาลัยจินหลิงเจอบนเว็บไซต์ทางการ

ดังนั้น จากเงื่อนไขของเธอ เป็นไปตามคุณสมบัติของแผนการแนะนำเยาวชนผู้มีความสามารถยอดเยี่ยม

ดังนั้น หลิวม่านฉงจำอีเมลสมัครของแผนการแนะนำนี้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิด ตั้งใจว่ากลับบ้านไปก็จะกรอกข้อมูลการสมัครทันที ดูว่าตัวเองจะได้โควตานี้มาไหม

ถ้าได้ล่ะก็ งั้นพอตัวเองจบปริญญาเอกแล้ว ก็จะไปทำงานที่มหาวิทยาลัยจินหลิงได้โดยตรง

และเธอก็รู้จากที่พูดคุยกับเฟ่ยเข่อซินเมื่อครู่ว่า เมืองที่เย่เฉินใช้ชีวิตอยู่ในเขตบริหารพิเศษก็คือจินหลิง

ดังนั้น แบบนี้ ต่อไปตัวเองก็จะได้ใช้ชีวิตอยู่เมืองเดียวกับเย่เฉินแล้ว！

คิดถึงตรงนี้ จิตใจของเธอก็ปลอดโปร่งโล่งสบายขึ้นมาทันที อารมณ์ก็ดีขึ้นมากเช่นกัน！