แม้ว่าหลิวเจียฮุยจะเป็นมหาเศรษฐี แต่เขาก็ยังหวังว่าครอบครัวของเขาจะสามารถรักษาศักดิ์ศรีของตนไว้ได้ต่อหน้าหลิวเจียฮุย
ในเวลานี้ หลิวเจียฮุยได้ก้าวผ่านประตูไปแล้ว
ทันทีที่เขาเข้าไป ก็พูดเสียงดังนอกประตู:"ไอ้โจง คุณป้า ฉันมารับพวกคุณแล้ว!"
เฉินจ้างโจงเปิดประตูและพูดอย่างสุภาพ ไม่อ่อนน้อมถ่อมตนหรือหยิ่งผยอง:"คุณหลิวเดินทางมาด้วยตนเอง เหนื่อยหน่อยนะครับ"
หลิวเจียฮุยรีบยิ้มและพูดว่า "โอ้ ไม่เหนื่อย ไม่เหนื่อยเลย!"
พูดแล้วเดินเข้าไปที่ประตู มองดูหญิงชรา โค้งคำนับเล็กน้อยแล้วถามว่า:"คุณป้า เก็บของเสร็จหรือยังครับ?"
แม้ว่าหญิงชราจะประหม่าเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงสองเป้าหมายที่ลูกชายคนโตเพิ่งพูดไป จึงพูดว่า:"ขอบคุณความเป็นห่วงของคุณหลิวค่ะ เก็บของเรียบร้อยแล้วค่ะ"
หลิวเจียฮุยยิ้มพูดว่า:"มันเป็นเรื่องที่สมควรครับ"
พอพูดไปก็ชี้ไปข้างนอก แล้วพูดอีกว่า:"รถพร้อมแล้ว สัมภาระยิงพวกคุณมีเท่าไหร่ครับ? ถ้าเยอะมาก ผมจะให้คนมาช่วย!"
"ไม่ต้องๆ" หญิงชรายิ้มพูดว่า:"เมื่อคืนไอ้โจงเตือนแล้วว่า ให้ทุกคนควรเตรียมสัมภาระให้น้อยลง ดังนั้นโดยทั่วไปแล้ว หนึ่งคนต่อกระเป๋าหนึ่งใบ"
หลิวเจียฮุยพยักหน้ารัวๆ:"พกสัมภาระน้อยหน่อยก็ถูกแล้ว เมื่อวานฉันบอกลูกน้องไว้แล้ว ให้ไปที่ห้างสรรพสินค้าภายใต้ชื่อของฉันในชั่วข้ามคืน เปลี่ยนของใช้จำเป็นประจำวันในนั้นให้หมด และเตรียมคลังสินค้าจำนวนมาก พวกคุณทุกคน เพียงหิ้วกระเป๋าเข้ามาพักก็ได้แล้ว!"
เฟ่ยเข่อซินยิ้มพูดว่า:"ฉันเข้าใจกลยุทธ์ของการรวมความโปรดปรานกับอำนาจตั้งแต่ยังเด็ก แต่ฉันมักจะรู้สึกว่าหลิวเจียฮุยถูกคุณตบจนอยู่ดีแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องตบหัวแล้วลูกหลังเขาเลย ยิ่งไปกว่านั้น คุณไม่ได้ให้พุทราหวานง่ายๆ ขนาดนั้นหรอก ไม่ใช่ฉันใหญ่ ด้วยขนาดของตระกูลเฟย การรับรองหลิวเจียฮุยนั้น เทียบเท่ากับการที่คุณให้ต้นพุทราแก่เขาเลยนะ"
เย่เฉินตกใจเล็กน้อย แล้วยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ:"ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้อย่างละเอียดเลย แค่รู้สึกว่าเขาประพฤติตัวดี ให้รางวัลเขาหน่อยก็ดี"
เฟ่ยเข่อซินมองเย่เฉิน และยิ้มพูดว่า:"อันที่จริงคุณรู้อยู่แก่ใจ ที่คุณเมตตาเขา ถึงขั้นใจกว้างให้ของขวัญชิ้นใหญ่ ที่สำคัญก็เพราะเห็นแก่หน้าคุณม่านฉง ใช่ไหม?"
แรกๆ เย่เฉินยังรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกว่าอยู่ต่อหน้าเฟ่ยเข่อซิน ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไร ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าอย่างใจกว้างและยอมรับว่า:"มันมีสาเหตุจากด้านนี้จริงๆ ดังนั้นจึงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ที่ปิดบังบางอย่างกับหล่อนก่อนหน้านี้"
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม:"คุณม่านฉงชอบคุณมากจริงๆ รู้ว่าคุณแต่งงานแล้ว จึงรู้สึกเศร้ามาก เมื่อคืนร้องไห้ขนาดนั้นที่ตลาดถนนกินเล่น ไม่ใช่เพราะทำโทรศัพท์ตก แต่เพราะหลังจากได้ยินเรื่องที่คุณแต่งงานแล้ว จึงยอมรับไม่ได้ทันที"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...