แม้ว่าหลิวเจียฮุยจะเป็นมหาเศรษฐี แต่เขาก็ยังหวังว่าครอบครัวของเขาจะสามารถรักษาศักดิ์ศรีของตนไว้ได้ต่อหน้าหลิวเจียฮุย
ในเวลานี้ หลิวเจียฮุยได้ก้าวผ่านประตูไปแล้ว
ทันทีที่เขาเข้าไป ก็พูดเสียงดังนอกประตู:"ไอ้โจง คุณป้า ฉันมารับพวกคุณแล้ว!"
เฉินจ้างโจงเปิดประตูและพูดอย่างสุภาพ ไม่อ่อนน้อมถ่อมตนหรือหยิ่งผยอง:"คุณหลิวเดินทางมาด้วยตนเอง เหนื่อยหน่อยนะครับ"
หลิวเจียฮุยรีบยิ้มและพูดว่า "โอ้ ไม่เหนื่อย ไม่เหนื่อยเลย!"
พูดแล้วเดินเข้าไปที่ประตู มองดูหญิงชรา โค้งคำนับเล็กน้อยแล้วถามว่า:"คุณป้า เก็บของเสร็จหรือยังครับ?"
แม้ว่าหญิงชราจะประหม่าเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงสองเป้าหมายที่ลูกชายคนโตเพิ่งพูดไป จึงพูดว่า:"ขอบคุณความเป็นห่วงของคุณหลิวค่ะ เก็บของเรียบร้อยแล้วค่ะ"
หลิวเจียฮุยยิ้มพูดว่า:"มันเป็นเรื่องที่สมควรครับ"
พอพูดไปก็ชี้ไปข้างนอก แล้วพูดอีกว่า:"รถพร้อมแล้ว สัมภาระยิงพวกคุณมีเท่าไหร่ครับ? ถ้าเยอะมาก ผมจะให้คนมาช่วย!"
"ไม่ต้องๆ" หญิงชรายิ้มพูดว่า:"เมื่อคืนไอ้โจงเตือนแล้วว่า ให้ทุกคนควรเตรียมสัมภาระให้น้อยลง ดังนั้นโดยทั่วไปแล้ว หนึ่งคนต่อกระเป๋าหนึ่งใบ"
หลิวเจียฮุยพยักหน้ารัวๆ:"พกสัมภาระน้อยหน่อยก็ถูกแล้ว เมื่อวานฉันบอกลูกน้องไว้แล้ว ให้ไปที่ห้างสรรพสินค้าภายใต้ชื่อของฉันในชั่วข้ามคืน เปลี่ยนของใช้จำเป็นประจำวันในนั้นให้หมด และเตรียมคลังสินค้าจำนวนมาก พวกคุณทุกคน เพียงหิ้วกระเป๋าเข้ามาพักก็ได้แล้ว!"
เฟ่ยเข่อซินยิ้มพูดว่า:"ฉันเข้าใจกลยุทธ์ของการรวมความโปรดปรานกับอำนาจตั้งแต่ยังเด็ก แต่ฉันมักจะรู้สึกว่าหลิวเจียฮุยถูกคุณตบจนอยู่ดีแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องตบหัวแล้วลูกหลังเขาเลย ยิ่งไปกว่านั้น คุณไม่ได้ให้พุทราหวานง่ายๆ ขนาดนั้นหรอก ไม่ใช่ฉันใหญ่ ด้วยขนาดของตระกูลเฟย การรับรองหลิวเจียฮุยนั้น เทียบเท่ากับการที่คุณให้ต้นพุทราแก่เขาเลยนะ"
เย่เฉินตกใจเล็กน้อย แล้วยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ:"ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้อย่างละเอียดเลย แค่รู้สึกว่าเขาประพฤติตัวดี ให้รางวัลเขาหน่อยก็ดี"
เฟ่ยเข่อซินมองเย่เฉิน และยิ้มพูดว่า:"อันที่จริงคุณรู้อยู่แก่ใจ ที่คุณเมตตาเขา ถึงขั้นใจกว้างให้ของขวัญชิ้นใหญ่ ที่สำคัญก็เพราะเห็นแก่หน้าคุณม่านฉง ใช่ไหม?"
แรกๆ เย่เฉินยังรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกว่าอยู่ต่อหน้าเฟ่ยเข่อซิน ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไร ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าอย่างใจกว้างและยอมรับว่า:"มันมีสาเหตุจากด้านนี้จริงๆ ดังนั้นจึงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ที่ปิดบังบางอย่างกับหล่อนก่อนหน้านี้"
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม:"คุณม่านฉงชอบคุณมากจริงๆ รู้ว่าคุณแต่งงานแล้ว จึงรู้สึกเศร้ามาก เมื่อคืนร้องไห้ขนาดนั้นที่ตลาดถนนกินเล่น ไม่ใช่เพราะทำโทรศัพท์ตก แต่เพราะหลังจากได้ยินเรื่องที่คุณแต่งงานแล้ว จึงยอมรับไม่ได้ทันที"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...