เดิมทีเฟ่ยเข่อซินไม่อยากพูดมากกับวีอี้เหว่ย แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะตามตื้อและพูดไม่หยุด ดังนั้นจึงคิดที่จะรับนามบัตร และหาข้ออ้างไปกับเย่เฉินอย่างรวดเร็ว
แต่ว่า เย่เฉินพูดกับวีอี้เหว่ยในเวลานี้ว่า:"ขออภัยครับ คุณวี ผมเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ยโดยเฉพาะของคุณเฟ่ย ดังนั้นคุณเฟ่ยคงไม่ต้องการบริการระดับมืออาชีพของคุณ"
วีอี้เหว่ยไม่ได้คิดเลยว่า เย่เฉินจะเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ยของเฟ่ยเข่อซิน
เดิมทีเขาอยากใช้โอกาสนี้เพื่อเข้าใกล้คนอย่างเฟ่ยเข่อซิน และพยายามเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ยของเธอ แต่เขาไม่นึกเลยว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เฟ่ยเข่อซินจะมีอาชีพเดียวกันกับเขาจริงๆ แล้วยังจับเรือใหญ่อย่างเฟ่ยเข่อซินก่อน
วีอี้เหว่ยที่หดหู่ในใจ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและถามว่า:"คุณครับ ไม่ทราบว่าอาจารย์ของคุณคือใคร และนิกายไหน?"
ซวนซวนฮวงจุ้ยเห็นความสำคัญเกี่ยวกับการสืบทอดมากที่สุด โดยทั่วไป ฮวงจุ้ยมี 6 นิกาย และคนในสาขานี้ต้องมีความสัมพันธ์ศิษย์ครูจากหกนิกายนี้
ดังนั้นเฉพาะผู้ที่มีศิษย์ครูที่ชัดเจนเท่านั้น จึงจะสามารถแสดงความแข็งแกร่งในด้านฮวงจุ้ยได้ หากไม่มีศิษย์ครูที่ชัดเจน พวกเขาจะไม่ถูกยอมรับในด้านนี้เลย
เหมือนนักบินที่อยากขับเครื่องบิน เขาต้องเรียนในโรงเรียนการบินมืออาชีพ และได้รับใบอนุญาตนักบิน ถ้าเขาไม่มีปริญญาและใบอนุญาต จะไม่มีใครอยากนั่งในเครื่องบินที่เขาขับ ไม่ว่าทักษะการขับขี่จะแข็งแกร่งเพียงใด
เป็นเพราะเหตุนี้เอง ที่เมื่อคนในวงการฮวงจุ้ยมาเจอกัน ก็ต้องถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์กับครูก่อน
ในเวลานี้ เย่เฉินเหล่มองวีอี้เหว่ย และถามด้วยความสนใจอย่างมาก:"คุณวีเป็นคนสำนักเสวียนจี? ไม่ทราบว่าเป็นอะไรกับวีจิ้งไห่ครับ?"
วีอี้เหว่ยพูดอย่างเย่อหยิ่งทันที:"วีจิ้งไห่เป็นพ่อของฉัน! เขามีชื่อเสียงทั้งในและต่างประเทศ ในด้านซวนซวนฮวงจุ้ย และเขาเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่ง! คนใหญ่โตนับไม่ถ้วนบนเกาะฮ่องกงเป็นแฟนครับของเขาทั้งหมด!"
"โอ้..... เป็นเช่นนี้นี่เอง......"เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:"ไม่ทราบว่าตอนนี้อาจารย์วีอยู่ที่ไหนเหรอครับ?"
วีอี้เหว่ยกำมือป้องมือในระยะไกลทันที และพูดว่า:"พ่อของผมออกจากเกาะฮ่องกงเมื่อปีที่แล้ว และออกไปหาสถานที่พิเศษเพื่อพักผ่อนและฝึกฝน"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...