ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4552

"ขอบคุณครับ"เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย รับแก้วชามาจิบหนึ่งคำ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ชานี้ไม่เลว น่าจะเป็นชาดำที่ดีที่สุดในตลาด ดูเหมือนว่าครั้งนี้หลิวเจียฮุยจะดูใส่ใจไม่น้อย"

เฟ่ยเข่อซินพยักหน้า และยิ้มพูดว่า:"ยังไงซะ คุณเย่ก็เป็นคนสั่ง คุณหลิว จึงไม่กล้าละเลยแน่นอน"

ในเวลาเดียวกัน

จู่ๆ วีอี้เหว่ยในลานบ้านก็รู้สึกแย่เล็กน้อย

ยุงเลือดที่ลอกคราบหลังจากดื่มเลือดของเขาแล้ว เชื่อมโยงกับจิตสำนึกของเขา นั่นคือเหตุผลที่ยุงเลือดเหล่านั้นสามารถเชื่อฟังคำสั่งของเขาได้

แต่ตอนนี้ เขารู้สึกว่าการติดต่อระหว่างเขากับยุงเลือดเหล่านั้นได้หายไปแล้ว และเขาไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของพวกมันอีกแล้ว

แม้ว่ายุงเลือดจะดูไม่เด่น แต่ก็มีราคาแพงมาก

มันผลิตในประเทศไทย และได้รับการฝึกฝนมาจากหมอผีไทยด้วยน้ำมันจากศพมนุษย์ เนื่องจากความยากในการฝึกฝน และให้ผลผลิตต่ำมาก ราคาจึงสูงมาก

วีอี้เหว่ยก็ใช้เงินเป็นจำนวนมาก เพื่อซื้อจากประเทศไทยหนึ่งชุด

และประเด็นสำคัญคือ เมื่อหมอไทยขายยุงเลือดชนิดนี้ จะใช้วิธีการพิเศษในการกรองยุงเลือดตัวผู้ ดังนั้นยุงที่วีอี้เหว่ยซื้อเป็นยุงตัวเมียทั้งหมด และยุงตัวเมียดูดเลือดไม่เป็น จึงไม่สามารถแพร่พันธุ์ได้ ดังนั้นสำหรับวีอี้เหว่ย ยุงเลือดทุกตัวมีค่ามาก

และเมื่อกี้วีอี้เหว่ยปล่อยยุงเลือดมากกว่า 20 ตัวในรวดเดียว มันคิดเป็นครึ่งหนึ่งของยุงในเลือดทั้งหมดของเขา

วีอี้เหว่ยเก็บความประหลาดใจและความงงไว้ในใจ มองเย่เฉินอย่างขมวดคิ้ว และพูดอย่างเย็นชาว่า:"ฉันคิดว่ามันน่าสมเพชสำหรับคนอย่างคุณ ที่กำลังจะได้มีหายนะนองเลือดนะ และฉันก็ไม่อยากเห็นคนตายแล้วไม่ช่วยจริงๆ "

วีอี้เหว่ยพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า:"งั้นเอาแบบนี้ คุณก้มหัวให้ฉัน แล้วขอโทษ เรื่องเมื่อกี้ฉันจะไม่เอาเรื่อง และจะให้เครื่องรางวิเศษ ไปทำลายภัยพิบัติของคุณ "

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างจริงจัง:"อาจารย์วี ฉันขอบอกตามตรงเลยว่า คนอย่างฉันก็ใช้เทคนิคฮวงจุ้ยได้เล็กน้อย ฉันเห็นว่าคุณมีท่าทีประหม่า อกสั่นขวัญหายไปหมด ขอบตาดำ ริมฝีปากซีด ที่สำคัญคือคิ้วซ้ายขมวดแน่น คิ้วขวากระตุก มองแวบแรกก็ฉุนเฉียวหงุดหงิด และคนอย่างคุณต่างหากที่จะมีหายนะนองเลือด!"

วีอี้เหว่ยเยาะเย้ย:"พ่อหนุ่ม คุณพูดขี้โม้เกินไปแล้วนะ!"

เย่เฉินพูดอย่างดีใจ:"ฉันไม่ได้พูดโม้นะ หน้าตาตอนนี้ของคุณ เมื่อกี้ฉันได้ช่วยคุณคิดในใจแล้ว สิ่งที่น่ากังวลที่สุดในตอนนี้คือ งู หนอน หนู และมด!"