ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4553

"งู หนอน หนู มด ? ! "

วีอี้เหว่ยขมวดคิ้ว รู้สึกประหม่าเล็กน้อยในใจ

สิ่งที่เขากลัวที่สุดคือสิ่งที่เย่เฉินพูด จริงๆ แล้วมีความหมายอื่นอยู่บาง

"หรือว่า ยุงเลือดของฉันจะจบในมือเขาจริงๆ ?!"

"แต่…...ไม่สมควรเลย…... ถ้ายุงเลือดของฉันตายในมือของมันจริงๆ อย่างน้อยฉันก็สัมผัสได้ ยิ่งไปกว่านั้น กระเพาะของยุงเป็นเลือดก็เต็มไปด้วยน้ำเลือดที่เน่าเสียและเป็นพิษสูง ถ้าฆ่าตายไปหนึ่งตัวจริงๆ กลิ่นเลือดจะยิ่งหนักขึ้น แต่ที่นี่ไม่มีกลิ่นเลือดเลย ราวกับว่าเลือดยุงไม่เคยมา……"

เมื่อคิดแบบนี้ วีอี้เหว่ยแอบปลอบตัวเองในใจ:"แม้ว่าจะต้องมีส่วนผิดพลาดไปบ้างแน่ๆ แต่ก็ไม่น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับไอ้แซ่เย่นี้!"

ดังนั้นเขาร้องฮึ มองไปที่เย่เฉินแล้วถามว่า:"ทำไม? คุณบอกว่าฉันมีหายนะนองเลือด ก็คือจะให้ฉันระวังงู หนอน หนู และมดงั้นหรือ?"

"ใช่"เย่เฉินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"อย่าดูถูกสิ่งเหล่านี้ หากได้พบตัวละครที่สุดยอดจริงๆ เกรงว่าจะเป็นอันตรายถึงชีวิต"

วีอี้เหว่ยพูดอย่างดูถูก:"คุณนี่ชอบใช้ประโยชน์จากช่องโหว่จริงๆ เลยนะ อากาศบนเกาะฮ่องกงทั้งร้อนและชื้นอยู่แล้ว และมียุงเยอะมาก และไม่สามารถป้องกันได้ คุณบอกว่าฉันจะมีภัยพิบัตินองเลือด หรือว่าฉันถูกยุงกัดก็นับด้วยเหรอ?"

ขณะที่พูด เขาก็มองไปทางเฟ่ยเข่อซินที่อยู่ข้างๆ และถามว่า:"คุณเฟ่ย คุณช่วยพูดอย่างยุติธรรมหน่อย เกาะฮ่องกงมียุงเยอะขนาดนี้ ถ้าถูกยุงดูดเลือดก็ถือว่าเป็นหายนะนองเลือด จะมีคนบนเกาะฮ่องกงสักกี่คนที่สามารถหลบหนีได้?"

เฟ่ยเข่อซินพูดว่า:"ฉันเชื่อว่าสิ่งที่คุณเย่พูดนั้น ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นแน่นอน"