เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4554

ยุงเลือดนั้นถูกปราณทิพย์ของเย่เฉินล้อมไว้ และไม่ปล่อยกลิ่นเลือดใดๆ ซึ่งทำให้วีอี้เหว่ยไม่สามารถสังเกตเห็นได้

ตอนที่ยุงเลือดบินไปที่หัวของวีอี้เหว่ย เย่เฉินจึงเตือนอย่างหวังดี: "อาจารย์วี ระวังยุงตัวใหญ่!"

วีอี้เหว่ยหันหลังกลับโดยไม่รู้ตัว และยุงเลือดขนาดใหญ่มากกว่า 20 ตัวได้บินไปข้างหน้าเขาจากที่สูงแล้ว

ปฏิกิริยาแรกของวีอี้เหว่ยแปลกใจ และเขาคิดกับตัวเองว่า:"เชี่ย นี่มันยุงเลือดของกูไม่ใช่เหรอ?"

และปฏิกิริยาที่สองของเขาก็กลายเป็นความหวาดกลัว และโพล่งออกมา:"เชี่ย! ยุงเลือดพวกนี้โตขนาดนี้ได้ยังไง!"

ก่อนที่ปฏิกิริยาครั้งที่สามของเขาจะแสดงออก ก็มีความเจ็บปวดที่ใบหน้า คอ แขนและขาของเขา

ปากของยุงเลือดเหล่านี้ เปลี่ยนจากความหนาของเส้นผมเป็นเข็มฉีดยาที่หนา ยาว และแข็งมาก

การกัดที่บ้าคลั่งแบบนี้ มันยิ่งกว่าถูกตัวต่อต่อยเสียอีก

ยิ่งไปกว่านั้น ร่างกายของยุงเลือดเหล่านี้ก็มีขนาดใหญ่ขึ้น และพิษในร่างกายของพวกมันก็เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ ซึ่งทำให้วีอี้เหว่ยเจ็บปวดอย่างมากทันที และล้มลงกับพื้นร้องโอดโอย

ใบหน้าของเฟ่ยเข่อซินซีดด้วยความตกใจ ตั้งแต่เกิดมา เธอไม่เคยเห็นยุงตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลย นอกจากนี้ เด็กผู้หญิงยังอ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้มากมาแต่เกิด เธอจึงหลบเข้าในอ้อมแขนของเย่เฉินโดยไม่รู้ตัว เอามือปิดหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะกลัวว่ายุงตัวใหญ่ที่น่ากลัวจะมากัด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน