ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4555

เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ:"แปลกจัง ทำไมคุณถึงมียาแก้พิษโดยเฉพาะ? หรือว่า คุณเป็นคนเลี้ยงยุงพวกนี้? !"

เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว วีอี้เหว่ยก็ไม่กล้าปิดบัง และพูดออกมาอย่างเชื่อฟังว่า:"ใช่…...ผมเลี้ยงเอง...... แต่…...แต่ผมก็ไม่รู้......ไม่รู้ว่าทำไม…...จู่ๆ พวกมันถึง......ตัวใหญ่ขึ้นมากขนาดนี้......คุณเย่…...ผมกำลังจะตายแล้ว......ผมกราบล่ะ…...โปรดช่วยผมด้วยเถอะคุณเย่….."

เมื่อเห็นว่าวีอี้เหว่ยใกล้จะตายแล้ว เย่เฉินก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้:"บอกว่าคุณมีภัยพิบัตินองเลือด คุณก็ไม่ยอม และตอนนี้มันกลายเป็นแบบนี้แล้ว ยังจะขอให้ฉันช่วยคุณจบเรื่องอีก คุณไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ?"

วีอี้เหว่ยกำลังจะตาย และขอร้องอ้อนวอน:"คุณเย่…...ผม…...ผมรู้สึกผิดแล้ว......ตอนนี้ผม......ตอนนี้ผมแค่อยากจะรักษาชีวิตหมาๆ นี้ไว้…...เพื่อที่จะได้ให้ครอบครัวของผม......มีรุ่นหลัง......"

เย่เฉินพูดนิ่ง ๆ :"ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ให้คุณตายหรอก อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะวันนี้เป็นพิธีขึ้นบ้านใหม่ของลุงโจง ถ้าคุณตายที่นี่ มันคงจะไม่มงคลมากจริงๆ"

พูดจบ ก็ก้าวไปข้างหน้า หยิบผงยาจากกระเป๋าของวีอี้เหว่ย และถามว่า:"นี่คือยาแก้พิษใช่ไหม?"

"ใช่……"วีอี้เหว่ยพยักหน้ารัวๆ

เย่เฉินบีบปากเขาออก และเทผงยาทั้งซองลงไป

วีอี้เหว่ยกล่าวอย่างซาบซึ้ง:"บุญคุณช่วยชีวิตของคุณเย่…...ผมจะไม่มีวันลืมเลย......"

เย่เฉินเยาะเย้ยและพูดว่า:"อย่าเพิ่งขอบคุณเร็วเกินไป เมื่อกี้ยุงเหล่านี้โตขึ้นหลายเท่าแล้ว และพิษในร่างกายของพวกมันต้องเพิ่มขึ้นหลายครั้ง ฉันคิดว่ายาแก้พิษของคุณ อาจจะไม่เพียงพอ"

สีหน้าของวีอี้เหว่ยนิ่งไปสักพัก เย่เฉินพูดถูก ยุงเลือดยักษ์มากกว่า 20 ตัว ตอนนี้คงจะมีพิษอย่างน้อยสิบเท่า