ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4556
วีอี้เหว่ยมองเย่เฉินอย่างสยองขวัญ แล้วโพล่งออกมาว่า:"คุณเป็นคนทำเหรอ? !"
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ใช่ ยุงของคุณตัวเล็กเกินไปจริงๆ ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันอายที่จะเอาพวกมันออกมา ฉันจึงหวังดี ช่วยคุณดึงต้นกล้ากล้ากระตุ้นการเติบโตให้ เป็นไง ผลลัพธ์ยังพอใจไหม?"
วีอี้เหว่ยถามด้วยความตื่นตระหนก:"เป็นไปได้ยังไง…...คุณ…...คุณเป็นใครกันแน่…..."
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"บอกตามตรงนะ ฉันเป็นคนเรียกฟ้าผ่าเพื่อฆ่าวีจิ้งไห่พ่อของคุณ"
คำพูดของเย่เฉินไม่เพียงทำให้วีอี้เหว่ยเสียขวัญ แถมยังทำให้เฟ่ยเข่อซินตกใจอย่างมาก
วีอี้เหว่ยมองไปที่เย่เฉินด้วยความตื่นตระหนก และถามอย่างเหลือเชื่อ:"ผม......พ่อของผม…...เขาตายแล้วจริงๆเหรอ?"
เย่เฉินพยักหน้า:"เขาชอบเลี้ยงสัตว์แมลงพวกนี้ที่ไม่สามารถเปิดเผยได้เหมือนคุณ และอาจารย์ลุงของคุณ ซวนเฟิงเหนียน ชอบเก็บหนอนแมลงพวกที่ชอบกินสมองของมนุษย์ ดังนั้นฉันก็แค่ช่วยพลเมือง กำจัดทั้งสองให้ลงนรก"
"อะไรนะ? ! อาจารย์ซวนก็……"
ในตอนนี้ วีอี้เหว่ยดูสิ้นหวังอย่างมาก
เขาไม่สงสัยคำพูดของเย่เฉินอีกแล้ว เพราะสัญชาตญาณของเขาบอกว่า เย่เฉินไม่ได้ล้อเล่นเด็ดขาด
แต่ว่า เขาไม่มีเวลาที่จะไปเกลียดเย่เฉินแล้ว ได้แต่อ้อนวอนด้วยน้ำตานองหน้า:"คุณเย่……หากคุณ…...สามารถไว้ชีวิตผมได้……ผม……จากนี้ไปผมจะ……ไม่ทำความผิดอีกต่อไป……"
ตอนนี้วีอี้เหว่ยยังอยากขอความเมตตา แต่จู่ๆ ก็ปวดหัวอย่างรุนแรง แม้แต่สติของเขาก็เริ่มมัวหมอง
เมื่อเย่เฉินเห็นสภาพที่ทรมานของเขา รู้ว่าสารพิษยุงเลือดได้เข้าถึงสมองแล้ว จึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรเรียกรถพยาบาล
ถนนชือซุนเป็นย่านที่อยู่อาศัยที่หรูหราที่สุด มีโรงพยาบาลทั่วไปที่แข็งแกร่งมาก อยู่ตีนเขาของถนนชือซุน
ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าของของถนนชือซุน ได้ให้การสนับสนุนกับโรงพยาบาลแห่งนี้มาก ดังนั้นทางโรงพยาบาลได้จัดรถฉุกเฉินสองคันให้แก่ทางถนนชือซุนโดยเฉพาะ หากมีเหตุฉุกเฉินที่ถนนชือซุน พวกเขาสามารถขับรถไปถึงหน้าประตูในไม่กี่นาที
ดังนั้น หลังจากเย่เฉินโทรฉุกเฉิน ผ่านไปแค่หกหรือเจ็ดนาที รถพยาบาลก็ขับตรงไปที่ลานกว้างของคฤหาสน์แพทย์ฉุกเฉินและพยาบาลหลายคนถือเปล ใช้เวลาเร็วที่สุดวิ่งเข้าไปในวิลล่า
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...