ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4556

วีอี้เหว่ยมองเย่เฉินอย่างสยองขวัญ แล้วโพล่งออกมาว่า:"คุณเป็นคนทำเหรอ? !"

เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ใช่ ยุงของคุณตัวเล็กเกินไปจริงๆ ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันอายที่จะเอาพวกมันออกมา ฉันจึงหวังดี ช่วยคุณดึงต้นกล้ากล้ากระตุ้นการเติบโตให้ เป็นไง ผลลัพธ์ยังพอใจไหม?"

วีอี้เหว่ยถามด้วยความตื่นตระหนก:"เป็นไปได้ยังไง…...คุณ…...คุณเป็นใครกันแน่…..."

เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"บอกตามตรงนะ ฉันเป็นคนเรียกฟ้าผ่าเพื่อฆ่าวีจิ้งไห่พ่อของคุณ"

คำพูดของเย่เฉินไม่เพียงทำให้วีอี้เหว่ยเสียขวัญ แถมยังทำให้เฟ่ยเข่อซินตกใจอย่างมาก

วีอี้เหว่ยมองไปที่เย่เฉินด้วยความตื่นตระหนก และถามอย่างเหลือเชื่อ:"ผม......พ่อของผม…...เขาตายแล้วจริงๆเหรอ?"

เย่เฉินพยักหน้า:"เขาชอบเลี้ยงสัตว์แมลงพวกนี้ที่ไม่สามารถเปิดเผยได้เหมือนคุณ และอาจารย์ลุงของคุณ ซวนเฟิงเหนียน ชอบเก็บหนอนแมลงพวกที่ชอบกินสมองของมนุษย์ ดังนั้นฉันก็แค่ช่วยพลเมือง กำจัดทั้งสองให้ลงนรก"

"อะไรนะ? ! อาจารย์ซวนก็……"

ในตอนนี้ วีอี้เหว่ยดูสิ้นหวังอย่างมาก

เขาไม่สงสัยคำพูดของเย่เฉินอีกแล้ว เพราะสัญชาตญาณของเขาบอกว่า เย่เฉินไม่ได้ล้อเล่นเด็ดขาด

แต่ว่า เขาไม่มีเวลาที่จะไปเกลียดเย่เฉินแล้ว ได้แต่อ้อนวอนด้วยน้ำตานองหน้า:"คุณเย่……หากคุณ…...สามารถไว้ชีวิตผมได้……ผม……จากนี้ไปผมจะ……ไม่ทำความผิดอีกต่อไป……"

ตอนนี้วีอี้เหว่ยยังอยากขอความเมตตา แต่จู่ๆ ก็ปวดหัวอย่างรุนแรง แม้แต่สติของเขาก็เริ่มมัวหมอง

เมื่อเย่เฉินเห็นสภาพที่ทรมานของเขา รู้ว่าสารพิษยุงเลือดได้เข้าถึงสมองแล้ว จึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรเรียกรถพยาบาล

ถนนชือซุนเป็นย่านที่อยู่อาศัยที่หรูหราที่สุด มีโรงพยาบาลทั่วไปที่แข็งแกร่งมาก อยู่ตีนเขาของถนนชือซุน

ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าของของถนนชือซุน ได้ให้การสนับสนุนกับโรงพยาบาลแห่งนี้มาก ดังนั้นทางโรงพยาบาลได้จัดรถฉุกเฉินสองคันให้แก่ทางถนนชือซุนโดยเฉพาะ หากมีเหตุฉุกเฉินที่ถนนชือซุน พวกเขาสามารถขับรถไปถึงหน้าประตูในไม่กี่นาที

ดังนั้น หลังจากเย่เฉินโทรฉุกเฉิน ผ่านไปแค่หกหรือเจ็ดนาที รถพยาบาลก็ขับตรงไปที่ลานกว้างของคฤหาสน์แพทย์ฉุกเฉินและพยาบาลหลายคนถือเปล ใช้เวลาเร็วที่สุดวิ่งเข้าไปในวิลล่า