ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4556
วีอี้เหว่ยมองเย่เฉินอย่างสยองขวัญ แล้วโพล่งออกมาว่า:"คุณเป็นคนทำเหรอ? !"
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ใช่ ยุงของคุณตัวเล็กเกินไปจริงๆ ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันอายที่จะเอาพวกมันออกมา ฉันจึงหวังดี ช่วยคุณดึงต้นกล้ากล้ากระตุ้นการเติบโตให้ เป็นไง ผลลัพธ์ยังพอใจไหม?"
วีอี้เหว่ยถามด้วยความตื่นตระหนก:"เป็นไปได้ยังไง…...คุณ…...คุณเป็นใครกันแน่…..."
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"บอกตามตรงนะ ฉันเป็นคนเรียกฟ้าผ่าเพื่อฆ่าวีจิ้งไห่พ่อของคุณ"
คำพูดของเย่เฉินไม่เพียงทำให้วีอี้เหว่ยเสียขวัญ แถมยังทำให้เฟ่ยเข่อซินตกใจอย่างมาก
วีอี้เหว่ยมองไปที่เย่เฉินด้วยความตื่นตระหนก และถามอย่างเหลือเชื่อ:"ผม......พ่อของผม…...เขาตายแล้วจริงๆเหรอ?"
เย่เฉินพยักหน้า:"เขาชอบเลี้ยงสัตว์แมลงพวกนี้ที่ไม่สามารถเปิดเผยได้เหมือนคุณ และอาจารย์ลุงของคุณ ซวนเฟิงเหนียน ชอบเก็บหนอนแมลงพวกที่ชอบกินสมองของมนุษย์ ดังนั้นฉันก็แค่ช่วยพลเมือง กำจัดทั้งสองให้ลงนรก"
"อะไรนะ? ! อาจารย์ซวนก็……"
ในตอนนี้ วีอี้เหว่ยดูสิ้นหวังอย่างมาก
เขาไม่สงสัยคำพูดของเย่เฉินอีกแล้ว เพราะสัญชาตญาณของเขาบอกว่า เย่เฉินไม่ได้ล้อเล่นเด็ดขาด
แต่ว่า เขาไม่มีเวลาที่จะไปเกลียดเย่เฉินแล้ว ได้แต่อ้อนวอนด้วยน้ำตานองหน้า:"คุณเย่……หากคุณ…...สามารถไว้ชีวิตผมได้……ผม……จากนี้ไปผมจะ……ไม่ทำความผิดอีกต่อไป……"
ตอนนี้วีอี้เหว่ยยังอยากขอความเมตตา แต่จู่ๆ ก็ปวดหัวอย่างรุนแรง แม้แต่สติของเขาก็เริ่มมัวหมอง
เมื่อเย่เฉินเห็นสภาพที่ทรมานของเขา รู้ว่าสารพิษยุงเลือดได้เข้าถึงสมองแล้ว จึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรเรียกรถพยาบาล
ถนนชือซุนเป็นย่านที่อยู่อาศัยที่หรูหราที่สุด มีโรงพยาบาลทั่วไปที่แข็งแกร่งมาก อยู่ตีนเขาของถนนชือซุน
ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าของของถนนชือซุน ได้ให้การสนับสนุนกับโรงพยาบาลแห่งนี้มาก ดังนั้นทางโรงพยาบาลได้จัดรถฉุกเฉินสองคันให้แก่ทางถนนชือซุนโดยเฉพาะ หากมีเหตุฉุกเฉินที่ถนนชือซุน พวกเขาสามารถขับรถไปถึงหน้าประตูในไม่กี่นาที
ดังนั้น หลังจากเย่เฉินโทรฉุกเฉิน ผ่านไปแค่หกหรือเจ็ดนาที รถพยาบาลก็ขับตรงไปที่ลานกว้างของคฤหาสน์แพทย์ฉุกเฉินและพยาบาลหลายคนถือเปล ใช้เวลาเร็วที่สุดวิ่งเข้าไปในวิลล่า
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...