ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4559
เวลานี้ ไอ้หมิงรีบเข้าไป และพูดกับเย่เฉินว่า:"คุณเย่ ขบวนรถมาถึงหน้าประตูแล้ว และกำลังจะเข้ามาแล้ว!"
เย่เฉินพยักหน้า และถามเขาว่า:"เก็บของวีอี้เหว่ยไว้แล้วยัง?"
ไอ้หมิงรีบพยักหน้าและพูดว่า:"ตามคำสั่งของคุณ เก็บไว้หมดแล้วครับ"
"ดี"เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"พิธีขึ้นบ้านใหม่ในวันนี้ คุณเฟ่ยจะเป็นเจ้าภาพ "
จากนั้น เขาก็มองไปที่เฟ่ยเข่อซินและพูดว่า:"คุณเฟ่ย ขอฝากทุกอย่างด้วย"
เฟ่ยเข่อซินถามอย่างประหลาดใจ:"คุณเย่ คุณไม่เข้าไปเหรอคะ?"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"ข้างนอกมีนักข่าวมากมาย ฉันไม่ปรากฏตัวดีกว่า เพื่อไม่ให้ใครจำได้"
สำหรับเย่เฉิน สิ่งที่เขากังวลก็คือถ้าใบหน้าของเขาออกในสื่อทีวี เขาจะถูกมองออกโดยครอบครัวคุณยายจำได้แน่นอน
ช่วงก่อน กู้ชิวอี๋นำยาช่วยหัวใจ ไปตระกูลอานในฐานะคู่หมั้นของตน ซึ่งได้สร้างความหวังให้ตระกูลอานที่จะตามหาตนอีกระดับหนึ่ง
แต่ว่า เย่เฉินยังไม่อยากจะรู้จักกับพวกเขาในตอนนี้ ในกรณีที่เป็นจุดสนใจทั้งเกาะฮ่องกง การไม่เข้าร่วมถือเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุด
เฟ่ยเข่อซินก็เข้าใจการตัดสินใจในเจตนาแต่แรกของเย่เฉิน จึงพยักหน้าเล็กน้อย:"ได้ค่ะคุณเย่ ถ้าเป็นเช่นนั้น โปรดวางใจและปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของฉัน ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอย่างแน่นอน!"
เมื่อเย่เฉินเดินไปที่ระเบียงบนชั้นสามของคฤหาสน์เพียงลำพัง ขบวนรถของหลิวเจียฮุยกับครอบครัวของเฉินจ้างโจง ได้ทยอยเข้าไปในลานกว้างของคฤหาสน์ทีละคัน
เย่เฉินยืนอยู่ขอบระเบียง สูดหายใจอย่างโลภเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะนึกถึงพ่อแม่ของเขา
มีหลายๆ ช่วง เย่เฉินเป็นคนเข้มแข็ง ไม่ค่อยหลั่งน้ำตาและไม่เคยกลัว ไม่ว่าชีวิตจะยากเย็นเพียงใด เขาก็ยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้ด้วยรอยยิ้ม
มีเพียงเวลาที่เขาคิดถึงพ่อแม่เท่านั้น ความอ่อนไหวที่เปราะบางในหัวใจของเขาจะถูกเปิดเผยออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
นิสัยของเขาเป็นเหมือนเม่นที่มีเกราะหนามแข็งแรง แต่พ่อแม่ของเขาเหมือนดั่งหน้าท้องที่บอบบางของเขา
เขาเห็นเฉินจ้างโจงในชุดสูทที่กำลังลงจากรถ เฉินจ้างโจงสวมชุดเดียวกันกับที่เขาพามาตอนหนีไปยังสหรัฐอเมริกา หลายปีผ่านไป ชุดสูทก็ยังพอดีตัว และถึงแม้ผมของเขาจะขาวแล้ว แต่ดูมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ
ในสมองของเย่เฉิน จู่ๆเขาก็นึกถึงสิ่งที่พ่อพูดกับเขาเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...