หลิวม่านฉงกลัวเย่เฉินจะคิดมาก ก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุย “ท่าทางของคุณเฉิน ดูแล้วเหมือนจะดีกว่าเมื่อวานเยอะเลย”
“ใช่” เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างจริงจัง “เขาหาจิตสวรรค์ของเขาตัวเองเจอแล้ว”
ในขณะที่พูด เขาก็เห็นเฉินจ้างโจงพยุงแม่ลงจากรถด้วยตัวเอง “จึงรีบพูดขึ้น ไม่ ไม่เพียงแค่จิตสวรรค์ ยังมีจิตพิภพด้วย”
หลิวม่านฉงถามอย่างประหลาดใจ “คุณเย่ก็รู้เรื่องสามจิตเจ็ดวิญญาณด้วย?!”
เย่เฉินนิ่งไปครู่หนึ่ง อดไม่ได้ที่จะถามกลับ “คุณก็รู้?”
“แน่นอนสิคะ….” หลิวม่านฉงยิ้มๆ กล่าวอย่างจริงจัง “คุณเย่อย่าลืมสิคะ ฉันนั้นเรียนภาษาจีน อีกทั้งศึกษามานานหลายปี อันที่จริง ภาษาจีนเมื่อศึกษามาถึงตอนท้าย เรื่องที่ศึกษาก็จะเป็นพวกปรัชญาและประวัติศาสตร์แล้ว”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดขึ้น “การอ่านหนังสือนั้นดี สาระสำคัญของอารยธรรมห้าพันปีล้วนมีอยู่ในหนังสือแล้ว”
หลิวม่านฉงยิ้มแล้วพูด “คุณเย่แม้จะเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย แต่คิดว่าคุณน่าจะอ่านหนังสือมาไม่น้อยเลยใช่มั้ยคะ? แม้แต่เรื่องสามจิตเจ็ดวิญญาณที่ไม่เป็นที่นิยมของลัทธิเต๋าคุณยังรู้”
เย่เฉินหัวเราะเยาะตัวเอง “ผมไม่ได้อ่านหนังสือเยอะหรอก ยี่สิบปีที่ดิ้นรนอยู่ในสังคมระดับล่าง จะเอาเวลาและแรงกายที่ไหนไปอ่านหนังสือล่ะ เรื่องเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องที่คุณพ่อเล่าให้ผมฟังตอนเด็ก”
หลิวม่านฉงก็พูดอย่างจริงจัง “อันที่จริงจะอ่านหนังสือเมื่อไหร่มันก็ไม่สาย หากคุณเย่สามารถเจียดเวลาออกมาบ้าง ก็ลองวางแผนให้ตัวเองก่อน ลองอ่านเดือนละหนึ่งเล่ม จากนั้นก็เพิ่มเป็นเดือนละสองเล่ม จนถึงสัปดาห์ละหนึ่งเล่ม”
ขณะที่พูด หลิวม่านฉงก็ได้พูดต่ออีก “ถ้าหาคุณเย่ไม่รังเกียจล่ะก็ ฉันสามารถช่วยคุณเย่วางแผนในการอ่านหนังสือได้นะคะ”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถามเธอ “เมื่อถึงเวลาคุณคงไม่มาสุ่มตรวจ และให้ผมทำการบ้านหรอกนะ”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย กล่าวอย่างจริงจัง “ไม่มีปัญหาครับคุณครูหลิว”
หลิวม่านฉงได้ยินเย่เฉินเรียกตัวเองว่าคุณครู ก็หัวเราะพูด “คุณเป็นคนแรกที่เรียกฉันว่าคุณครู”
เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าว “งั้นผมก็คือลูกศิษย์เปิดสำนักของคุณแล้ว”
หลิวม่านฉงยิ้มพร้อมกับถามเขา “คุณคิดว่าฉันเหมาะกับการเป็นครูมั้ย? ความหมายของฉันคือ เป็นครูจริงๆน่ะ”
“เหมาะสิ” เย่เฉินพูดอย่างจริงจังมาก “การเป็นครูที่มีคุณวุฒิอย่างแท้จริง ข้อแรกต้องมีความรู้ความสามารถ ซึ่งสอดคล้องกับคุณอย่างครบถ้วน ข้อที่สองต้องเป็นแบบอย่างให้ผู้อื่น จุดนี้ผมก็เชื่อว่าคุณก็ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...