หลิวม่านฉงกลัวเย่เฉินจะคิดมาก ก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุย “ท่าทางของคุณเฉิน ดูแล้วเหมือนจะดีกว่าเมื่อวานเยอะเลย”
“ใช่” เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างจริงจัง “เขาหาจิตสวรรค์ของเขาตัวเองเจอแล้ว”
ในขณะที่พูด เขาก็เห็นเฉินจ้างโจงพยุงแม่ลงจากรถด้วยตัวเอง “จึงรีบพูดขึ้น ไม่ ไม่เพียงแค่จิตสวรรค์ ยังมีจิตพิภพด้วย”
หลิวม่านฉงถามอย่างประหลาดใจ “คุณเย่ก็รู้เรื่องสามจิตเจ็ดวิญญาณด้วย?!”
เย่เฉินนิ่งไปครู่หนึ่ง อดไม่ได้ที่จะถามกลับ “คุณก็รู้?”
“แน่นอนสิคะ….” หลิวม่านฉงยิ้มๆ กล่าวอย่างจริงจัง “คุณเย่อย่าลืมสิคะ ฉันนั้นเรียนภาษาจีน อีกทั้งศึกษามานานหลายปี อันที่จริง ภาษาจีนเมื่อศึกษามาถึงตอนท้าย เรื่องที่ศึกษาก็จะเป็นพวกปรัชญาและประวัติศาสตร์แล้ว”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดขึ้น “การอ่านหนังสือนั้นดี สาระสำคัญของอารยธรรมห้าพันปีล้วนมีอยู่ในหนังสือแล้ว”
หลิวม่านฉงยิ้มแล้วพูด “คุณเย่แม้จะเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย แต่คิดว่าคุณน่าจะอ่านหนังสือมาไม่น้อยเลยใช่มั้ยคะ? แม้แต่เรื่องสามจิตเจ็ดวิญญาณที่ไม่เป็นที่นิยมของลัทธิเต๋าคุณยังรู้”
เย่เฉินหัวเราะเยาะตัวเอง “ผมไม่ได้อ่านหนังสือเยอะหรอก ยี่สิบปีที่ดิ้นรนอยู่ในสังคมระดับล่าง จะเอาเวลาและแรงกายที่ไหนไปอ่านหนังสือล่ะ เรื่องเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องที่คุณพ่อเล่าให้ผมฟังตอนเด็ก”
หลิวม่านฉงก็พูดอย่างจริงจัง “อันที่จริงจะอ่านหนังสือเมื่อไหร่มันก็ไม่สาย หากคุณเย่สามารถเจียดเวลาออกมาบ้าง ก็ลองวางแผนให้ตัวเองก่อน ลองอ่านเดือนละหนึ่งเล่ม จากนั้นก็เพิ่มเป็นเดือนละสองเล่ม จนถึงสัปดาห์ละหนึ่งเล่ม”
ขณะที่พูด หลิวม่านฉงก็ได้พูดต่ออีก “ถ้าหาคุณเย่ไม่รังเกียจล่ะก็ ฉันสามารถช่วยคุณเย่วางแผนในการอ่านหนังสือได้นะคะ”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถามเธอ “เมื่อถึงเวลาคุณคงไม่มาสุ่มตรวจ และให้ผมทำการบ้านหรอกนะ”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย กล่าวอย่างจริงจัง “ไม่มีปัญหาครับคุณครูหลิว”
หลิวม่านฉงได้ยินเย่เฉินเรียกตัวเองว่าคุณครู ก็หัวเราะพูด “คุณเป็นคนแรกที่เรียกฉันว่าคุณครู”
เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าว “งั้นผมก็คือลูกศิษย์เปิดสำนักของคุณแล้ว”
หลิวม่านฉงยิ้มพร้อมกับถามเขา “คุณคิดว่าฉันเหมาะกับการเป็นครูมั้ย? ความหมายของฉันคือ เป็นครูจริงๆน่ะ”
“เหมาะสิ” เย่เฉินพูดอย่างจริงจังมาก “การเป็นครูที่มีคุณวุฒิอย่างแท้จริง ข้อแรกต้องมีความรู้ความสามารถ ซึ่งสอดคล้องกับคุณอย่างครบถ้วน ข้อที่สองต้องเป็นแบบอย่างให้ผู้อื่น จุดนี้ผมก็เชื่อว่าคุณก็ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...