เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4572

หลิวม่านฉงพูดอย่างเคอะเขิน “คุณเย่คะ……ฉันนั่งคันไหนก็ได้……”

เฟ่ยเข่อซินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ในเมื่อคันไหนก็ได้ งั้นก็มานั่งคันนี้ละกัน ฉันไปนั่งคันเดียวกับอาจารย์หยวน！”

พูดจบ พลันหันหลังเดินไป พลางโบกมือ พลางนั่งเข้าไปในรถโรลส์รอยซ์ที่อยู่ท้ายขบวน

เย่เฉินเห็นแบบนี้แล้ว ก็จับขอบประตูรถด้วยมือข้างเดียว พูดกับหลิวม่านฉง “คุณม่านฉง เชิญขึ้นรถเถอะ”

หลิวม่านฉงพยักหน้าเล็กน้อย ทักทายคุณพ่อหลิวเจียฮุยแล้ว ก็ก้มตัวเข้าไปนั่งในรถ

เย่เฉินก็ตามติดขึ้นไปบนรถ เมื่อเห็นหลิวม่านฉงในเวลานี้ยังคงหายใจหอบเล็กน้อย เดาว่าเมื่อกี้เธอคงวิ่งมาตลอดทาง น่าจะเหนื่อยมากทีเดียว จึงเอ่ยขึ้น “ในเมื่อไฟล์ของเพื่อนล่าช้า โทรบอกผมก็ได้แล้ว ไม่เห็นต้องเป็นต้องรีบร้อนขนาดนี้”

หลิวม่านฉงส่ายหัวพูด “จะให้คนตั้งมากมายมารอฉันคนเดียวได้ไง เธอก็สายไม่มาก ฉันแค่วิ่งให้เร็วหน่อยก็ทันเวลาแล้ว”

เย่เฉินเป็นผู้ชายตรงๆ มองดูกล่องที่อยู่ในมือ แล้วพูดขึ้น “อันที่จริงก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเลือกของขวัญให้ผมเป็นพิเศษ จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้ขาดเหลืออะไรเลย”

หลิวม่านฉงพูดอย่างจริงจัง “คุณให้ยาที่มีค่าขนาดนั้นกับฉัน ฉันยังไม่ได้ตอบแทนคุณเลย……..”

เย่เฉินถามอย่างสงสัย “ใครบอกคุณว่ายานั้นมีค่ามาก? คุณหนูเฟ่ยเหรอ?”

“ใช่ค่ะ……..หลิวม่านฉงเหมือนเด็กน้อยที่ทำผิด พูดด้วยส้ำเสียงที่เบาและประหม่าเล็กน้อย “ก็ครั้งที่คุณซื้อเคสโทรศัพท์ให้ฉัน ฉันไม่ทันระวังตัวเลยเอายาที่คุณให้ให้คุณหนูเฟ่ยดู…….”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน