หลิวม่านฉงพูดอย่างเคอะเขิน “คุณเย่คะ……ฉันนั่งคันไหนก็ได้……”
เฟ่ยเข่อซินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ในเมื่อคันไหนก็ได้ งั้นก็มานั่งคันนี้ละกัน ฉันไปนั่งคันเดียวกับอาจารย์หยวน!”
พูดจบ พลันหันหลังเดินไป พลางโบกมือ พลางนั่งเข้าไปในรถโรลส์รอยซ์ที่อยู่ท้ายขบวน
เย่เฉินเห็นแบบนี้แล้ว ก็จับขอบประตูรถด้วยมือข้างเดียว พูดกับหลิวม่านฉง “คุณม่านฉง เชิญขึ้นรถเถอะ”
หลิวม่านฉงพยักหน้าเล็กน้อย ทักทายคุณพ่อหลิวเจียฮุยแล้ว ก็ก้มตัวเข้าไปนั่งในรถ
เย่เฉินก็ตามติดขึ้นไปบนรถ เมื่อเห็นหลิวม่านฉงในเวลานี้ยังคงหายใจหอบเล็กน้อย เดาว่าเมื่อกี้เธอคงวิ่งมาตลอดทาง น่าจะเหนื่อยมากทีเดียว จึงเอ่ยขึ้น “ในเมื่อไฟล์ของเพื่อนล่าช้า โทรบอกผมก็ได้แล้ว ไม่เห็นต้องเป็นต้องรีบร้อนขนาดนี้”
หลิวม่านฉงส่ายหัวพูด “จะให้คนตั้งมากมายมารอฉันคนเดียวได้ไง เธอก็สายไม่มาก ฉันแค่วิ่งให้เร็วหน่อยก็ทันเวลาแล้ว”
เย่เฉินเป็นผู้ชายตรงๆ มองดูกล่องที่อยู่ในมือ แล้วพูดขึ้น “อันที่จริงก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเลือกของขวัญให้ผมเป็นพิเศษ จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้ขาดเหลืออะไรเลย”
หลิวม่านฉงพูดอย่างจริงจัง “คุณให้ยาที่มีค่าขนาดนั้นกับฉัน ฉันยังไม่ได้ตอบแทนคุณเลย……..”
เย่เฉินถามอย่างสงสัย “ใครบอกคุณว่ายานั้นมีค่ามาก? คุณหนูเฟ่ยเหรอ?”
“ใช่ค่ะ……..หลิวม่านฉงเหมือนเด็กน้อยที่ทำผิด พูดด้วยส้ำเสียงที่เบาและประหม่าเล็กน้อย “ก็ครั้งที่คุณซื้อเคสโทรศัพท์ให้ฉัน ฉันไม่ทันระวังตัวเลยเอายาที่คุณให้ให้คุณหนูเฟ่ยดู…….”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะพูดในใจ เฟ่ยเข่อซินเห็นเม็ดยาช่วยหัวใจที่ตัวเองให้หลิวม่านฉง ไม่รู้ว่าในใจเธอนั้นจะรู้สึกอย่างไร
ตอนนั้น พ่อของเธอที่อยู่ระหว่างความเป็นความตาย ตัวเขาก็เคยให้เธอไปแล้วครึ่งเม็ด
ไม่ใช่ว่าเย่เฉินขี้เหนียว เพราะตอนนั้นเขาไม่ค่อยชอบเฟ่ยเข่อซินมากนัก อย่างไรเสียผู้หญิงคนนี้ก็ใช้ตัวตนปลอมในการเข้าหาเขาและเซียวชูหรันภรรยาของเขา ถึงขึ้นแอบสืบประวัติของเขาอย่างลับๆ จุดนี้ทำให้เย่เฉินไม่พอใจ หากไม่ใช่ว่าตอนนั้นเฟ่ยเจี้ยนจงที่ถูกลูกชายแย่งอำนาจ จึงสูญเสียทุกอย่างภายในพริบตาเดียว แม้แต่ครึ่งเม็ดเขาก็คงไม่ให้
อย่างไรก็ตาม เฟ่ยเข่อซินในตอนนี้ ก็ไม่ใช่เฟ่ยเข่อซินในตอนนั้นแล้ว เธอได้ปฏิญาณตนว่าจะจงรักภักดีกับตัวเองนานแล้ว และเรื่องหลายอย่างในช่วงนี้ เฟ่ยเข่อซินก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างมาก แสดงออกมาอย่างหาที่ติไม่ได้ ตัวเองก็ต้องปฏิบัติกับเธอและหลิวม่านฉง อย่างไม่ควรลำเอียง
เมื่อคิดถึงตรงนี้ อยู่ๆเย่เฉินก็รู้สึก ตัวเองควรที่จะใช้โอกาสที่เฟ่ยเข่อซินมาช่วยเขาทำงานบนเกาะฮ่องกงในครั้งนี้ ให้รางวัลที่เธอนั้นฝ่ายฝันอยากได้มาโดยตลอด

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...