หลังจากใช้เวลาเดินทางไปสิบนาที ขบวนรถก็ได้มาถึงโรงจอดเครื่องบินส่วนตัวของเฟ่ยเข่อซิน
ในตอนแรกเย่เฉินคิดว่า เครื่องบินส่วนตัวของเฟ่ยเข่อซิน น่าจะเป็นเครื่องบินธุรกิจที่หรูหราเช่น Gulfstream G650 แต่เขาคิดไม่ถึงมันจะเป็นเครื่องบินโบอิ้ง 747 ขนาดใหญ่ที่จอดอยู่ในโรงเก็บเครื่องบิน
เครื่องบินลำนี้ ก็คือAir Force Oneซึ่งเหมือนกับยานพาหนะของประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา มันเป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่งและอำนาจ
ในเวลานี้ ลูกเรือได้เสร็จสิ้นการตรวจสอบก่อนเครื่องขึ้นทั้งหมด รวมทั้งกัปตันและผู้ดูแลด้านบริการนับสิบคน พวกเขากำลังยืนต้อนรับอยู่ล่างบันไดที่ใช้เดินขึ้นไปบนเครื่องบิน
ขบวนรถทยอยกันหยุดลง ผู้คนก็ลงจากรถทีละคน เย่เฉินเหลือบมองหลิวม่านฉงที่อยู่ด้านข้าง เห็นเธอเม้มปากไม่ยอมพูด “คุณม่านฉง ลงจากรถเถอะ” "
หลิวม่านฉงเงยหน้าขึ้น มองเย่เฉินด้วยนัยน์ตาสีเข้ม พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “คุณเย่ ไม่ทราบว่าคุณจะมาที่เกาะฮ่องกงอีกเมื่อไหร่คะ?”
เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าว “ต้องดูอีกที หากมีโอกาส ต้องมาอย่างแน่นอน”
หลิวม่านฉงพยักหน้าเบาๆ “คุณเย่โปรดดูแลตัวเองด้วย มาเกาะฮ่องกงเมื่อไหร่ ยังลืมแจ้งฉันล่วงหน้า”
“ได้เลยครับ” เย่เฉินตอบอย่างยินดีในทันที ในขณะที่ตอบนั้น ในใจก็รู้สึกเศร้าอยู่บ้าง
ตัวเองช่วงนี้เพราะไปอยู่เป็นเพื่อนเซียวชูหรันภรรยาที่เรียนอยู่ในสหรัฐสหรัฐอเมริกา ดังนั้นจึงดูเหมือนว่าง แต่เมื่อพ้นระยะเวลานี้ไป ตัวเองคงยุ่งจนหัวหมุนเป็นแน่ เมื่อถึงเวลานั้น ไม่มีเวลาและโอกาสมาที่ฮ่องกงอย่างแน่นอน
เพียงแต่ว่า ในเวลานี้เย่นั้นไม่รู้เลย หลิวม่านฉงที่อยู่ข้างกาย ได้เตรียมตัวที่จะไปทำงานในจีนแล้ว
อย่างไรก็ตาม หลิวม่านฉงก็ไม่คิดจะบอกเย่เฉินในเวลานี้
หลิวม่านฉงที่แววตาเต็มไปด้วยความเสียดาย กล่าวอย่างอ่อนโยน “ไม่หรอกค่ะ คุณเย่เกรงใจไปแล้ว”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย หลังจากบอกลาคนทั้งหลายอีกครั้ง เขาก็ขึ้นเครื่องบินพร้อมกับเฟ่ยเข่อซิน ภายใต้สายตาคนที่มาส่ง
เครื่องบินโบอิ้ง 747 นี้มีการออกแบบห้องโดยสารสองชั้น ครึ่งหน้าของลำตัวเครื่องบินแบ่งออกเป็นชั้นบนและชั้นล่าง แม้ว่าพื้นที่ของชั้นบนจะเล็กกว่า แต่ก็สามารถวางที่นั่งชั้นธุรกิจสามถึงสี่สิบที่นั่งแบบสบายๆ
และเครื่องบินลำนี้ของเฟ่ยเข่อซิน ชั้นบนนั้นสงวนไว้สำหรับผู้ติดตาม ในขณะที่ห้องโดยสารด้านล่างที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่กว่าได้รับการออกแบบด้วยห้องประชุม ห้องรับแขก ร้านอาหาร บาร์ และห้องพักหรูหราสองห้องพร้อมห้องน้ำในตัวอีกต่างหาก
หลังจากขึ้นเครื่องบินแล้วเฟ่ยเข่อซินก็พาเย่เฉินไปที่ห้องรับแขกที่ชั้นหนึ่งก่อน แล้วพูดกับเย่เฉิน "คุณเย่ เรานั่งที่นี่สักครู่ เครื่องบินจะเริ่มบินในไม่ช้า และหลังจากเครื่องบินนิ่งแล้ว เจ้าหน้าที่ก็จะเตรียมอาหารเย็นให้เรา หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว หากรู้สึกเหนื่อย ก็สามารถไปนอนพักผ่อนที่ห้องก่อน ระยะเวลาบินประมาณ 12 ชั่วโมง นอกตื่นก็ถึงแล้ว"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...