ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4574

เย่เฉินพยักหน้า ในเวลานี้เครื่องบินได้เริ่มถูกรถลากออกจากโรงเก็บเครื่องบินโดยรถแทรกเตอร์อย่างช้าๆ

เย่เฉินมองผ่านหน้าต่าง ยังสามารถมองเห็นหลิวม่านฉงที่โบกมือให้ตัวเองอย่างไม่หยุด

เย่เฉินก็โบกมือให้เธอผ่านทางหน้าต่าง จากนั้นร่างของหลิวม่านฉงยิ่งอยู่ยิ่งเล็กลงไปเรื่อยๆ

หลังจากที่เครื่องบินถูกลากออกมา เครื่องยนต์สี่ตัวถูกสตาร์ทขึ้น ด้วยแรงขับเครื่องของเครื่องยนต์ ล้อก็ได้วิ่งไปบนในรันเวย์

ในเวลานี้ เกือบจะไม่มองไม่เห็นร่างของหลิวม่านฉงแล้ว แต่เย่เฉินกลับพบว่า แม้ว่าทุกคนจะขึ้นรถไปแล้ว เธอยังคงยืนอยู่ที่เดิม

เย่เฉินหันไปมองอยู่ครู่ใหญ่ แล้วจึงหันหน้ากลับมา

ไม่รู้เพราะอะไร เขานั้นมีความรู้สึกที่เห็นอกเห็นใจหลิวม่านฉงอย่างบอกไม่ถูก

เขารู้ว่าสาวสวยทรงเสน่ห์ผู้นี้ที่ถูกผู้คนนับไม่ถ้วนของบนเกาะฮ่องกงอิจฉา ได้สูญเสียความมีชีวิตชีวาไปตั้งแต่วันที่พ่อของเธอนอกใจแม่ของเธอ

ตั้งแต่นั้นมา นอกจากต้องเผชิญน้ำตาและความเศร้าโศกของแม่ทุกวัน เธอต้องยอมรับความจริงว่าแม่ของเธอป่วยหนักและสุขภาพของแม่เธอก็แย่ลงทุกวัน

หลังจากการตายของแม่เธอ แม้ว่าพ่อของเธอจะชดเชยเธอด้วยวัตถุเป็นจำนวนมาก เมื่อเทียบกับผลกระทบทางจิตใจที่เกิดจากการตายของแม่ การชดเชยแค่นี้มันไม่ช่วยให้จิตใจของเธอดีขึ้นเลย

ดังนั้น เขารู้ว่าหลิวม่านฉงหลายปีมานี้ไม่มีความสุขเลย ถึงขั้นที่คิดถึงแม่ของเธอมาโดยตลอด

เรื่องนี้ก็เป็นสิ่งที่เขารู้สึกสงสารหลิวม่านเฉิน

ในเวลานี้เฟ่ยเข่อซินเห็นท่าทางที่เศร้าเล็กน้อยของเย่เฉิน ในใจก็รู้สึกอ้างว้าง

เธอมักจะรู้สึกว่าเธอไม่ได้แย่ไปกว่าหลิวม่านฉง ในบางแง่มุมยังดีกว่าหลิวม่านฉงมาก แต่เธอไม่เข้าใจ ทำไมเย่เฉินรู้จักหลิวม่านฉงแค่ไม่กี่วัน ก็ให้ความสำคัญกับหลิวม่านฉงขนาดนี้ ถึงขนาดดูออกว่ามีความหวั่นไหวเล็กน้อย แต่เธอกลับไม่เคยเห็นท่าทางของเขา แสดงความรู้สึกแบบนี้กับเธอเลย

นอกจากถอนหายใจภายในใจแล้ว เธอก็ไม่ลืมที่จะเตือนเย่เฉิน “คุณเย่ ของขวัญที่คุณหลิวให้คุณ แกะออกมาดูได้แล้วมั้งคะ？”

“จริงด้วย！” เย่นเฉินเพิ่งจะนึกถึงเรื่องของขวัญ

ครั้นเขาก็หยิบกล่องมาวางบนตักอย่างระมัดระวัง แล้วค่อยๆแกะมัน

หลังจากเปิดออก เขาพบว่าด้านในของกล่อง บรรจุกล่องไม้ที่ทำขึ้นอย่างสวยงามประณีต ยังมีเครื่องหมายการค้าภาษาอังกฤษของ ปาเต็ก ฟิลิปป์ ถูกพิมพ์ไว้ด้านบนของกล่อง

เฟ่ยเข่อซินที่อยู่ด้านข้างมองไปแวบหนึ่ง พูดอย่างประหลาดใจ “ที่แท้ก็คือนาฬิกนี่เอง…….”

ขณะที่พูด เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “คุณหลิวช่างเป็นคนสังเกตจริงๆ ถ้าจะให้ฉันคิดของขวัญสักชิ้นให้คุณ ฉันอาจจะคิดไม่ออกจริงๆ เพราะคุณมีทุกอย่างแล้ว แต่ตอนนี้มาคิดๆดูแล้ว สิ่งที่คุณยังไม่มีก็คือนาฬิกา อย่างผู้ชายที่ประสบความสำเร็จ เวลาออกไปข้างนอกต้องใส่นาฬิกาที่บ่งบอกฐานะของตัวเอง

เย่เฉินยิ้มๆ ก่อนหน้านี้ที่ผมไม่ใส่นาฬิกา เป็นเพราะผมไม่ชอบใส่ ตอนนี้ไม่ว่าออกไปไหนก็พกโทรศัพท์ไปด้วย สามารถดูเวลาได้ทุกเมื่อและแม่นยำ ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใส่นาฬิกาเรือนใหญ่ในข้อมืออีกเลย

เฟ่ยเข่อซินยิ้มแล้วพูด “ก่อนหน้านี้ไม่ชอบ แต่นาฬิกาเรือนนี้คุณหลิวเป็นคนให้คุณ ไม่แน่อาจจะเพราะคนคนนี้ทำให้คุณชอบใส่นาฬิกาก็เป็นได้”

ขณะพูด เธอก็พูดคะยั้นคะยอ “คุณเย่รีบเปิดออกมาดูเถอะค่ะ ฉันพอมีความรู้เรื่องนาฬิกาบ้าง บางทีอาจจะให้ข้อคิดเห็นกับคุณได้บ้าง”

เย่เฉินพยักหน้า ก็ได้เปิดฝากล่องออก

สิ่งที่ดึงดูดสายตา คือนาฬิกาหน้าปัดทรงกลมขนาดใหญ่ที่มีอัญมณีสีน้ำเงินอยู่รอบๆเรือนนาฬิกา ตัดกับกรอบทองคำขาวยิ่งทำให้ดูหรูหราอย่างเห็นได้ชัด

เฟ่ยเข่อซินอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาในเวลานี้ "นาฬิการุ่น 5073P ของปาเต็ก ฟิลิปป์และเป็นรุ่นที่ประดับไพลิน คุณหลิวได้จัดรุ่นที่ดีที่สุดให้กับคุณเลย..."