เย่เฉินพยักหน้า ในเวลานี้เครื่องบินได้เริ่มถูกรถลากออกจากโรงเก็บเครื่องบินโดยรถแทรกเตอร์อย่างช้าๆ
เย่เฉินมองผ่านหน้าต่าง ยังสามารถมองเห็นหลิวม่านฉงที่โบกมือให้ตัวเองอย่างไม่หยุด
เย่เฉินก็โบกมือให้เธอผ่านทางหน้าต่าง จากนั้นร่างของหลิวม่านฉงยิ่งอยู่ยิ่งเล็กลงไปเรื่อยๆ
หลังจากที่เครื่องบินถูกลากออกมา เครื่องยนต์สี่ตัวถูกสตาร์ทขึ้น ด้วยแรงขับเครื่องของเครื่องยนต์ ล้อก็ได้วิ่งไปบนในรันเวย์
ในเวลานี้ เกือบจะไม่มองไม่เห็นร่างของหลิวม่านฉงแล้ว แต่เย่เฉินกลับพบว่า แม้ว่าทุกคนจะขึ้นรถไปแล้ว เธอยังคงยืนอยู่ที่เดิม
เย่เฉินหันไปมองอยู่ครู่ใหญ่ แล้วจึงหันหน้ากลับมา
ไม่รู้เพราะอะไร เขานั้นมีความรู้สึกที่เห็นอกเห็นใจหลิวม่านฉงอย่างบอกไม่ถูก
เขารู้ว่าสาวสวยทรงเสน่ห์ผู้นี้ที่ถูกผู้คนนับไม่ถ้วนของบนเกาะฮ่องกงอิจฉา ได้สูญเสียความมีชีวิตชีวาไปตั้งแต่วันที่พ่อของเธอนอกใจแม่ของเธอ
ตั้งแต่นั้นมา นอกจากต้องเผชิญน้ำตาและความเศร้าโศกของแม่ทุกวัน เธอต้องยอมรับความจริงว่าแม่ของเธอป่วยหนักและสุขภาพของแม่เธอก็แย่ลงทุกวัน
หลังจากการตายของแม่เธอ แม้ว่าพ่อของเธอจะชดเชยเธอด้วยวัตถุเป็นจำนวนมาก เมื่อเทียบกับผลกระทบทางจิตใจที่เกิดจากการตายของแม่ การชดเชยแค่นี้มันไม่ช่วยให้จิตใจของเธอดีขึ้นเลย
ดังนั้น เขารู้ว่าหลิวม่านฉงหลายปีมานี้ไม่มีความสุขเลย ถึงขั้นที่คิดถึงแม่ของเธอมาโดยตลอด
เรื่องนี้ก็เป็นสิ่งที่เขารู้สึกสงสารหลิวม่านเฉิน
ในเวลานี้เฟ่ยเข่อซินเห็นท่าทางที่เศร้าเล็กน้อยของเย่เฉิน ในใจก็รู้สึกอ้างว้าง
เย่เฉินยิ้มๆ ก่อนหน้านี้ที่ผมไม่ใส่นาฬิกา เป็นเพราะผมไม่ชอบใส่ ตอนนี้ไม่ว่าออกไปไหนก็พกโทรศัพท์ไปด้วย สามารถดูเวลาได้ทุกเมื่อและแม่นยำ ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใส่นาฬิกาเรือนใหญ่ในข้อมืออีกเลย
เฟ่ยเข่อซินยิ้มแล้วพูด “ก่อนหน้านี้ไม่ชอบ แต่นาฬิกาเรือนนี้คุณหลิวเป็นคนให้คุณ ไม่แน่อาจจะเพราะคนคนนี้ทำให้คุณชอบใส่นาฬิกาก็เป็นได้”
ขณะพูด เธอก็พูดคะยั้นคะยอ “คุณเย่รีบเปิดออกมาดูเถอะค่ะ ฉันพอมีความรู้เรื่องนาฬิกาบ้าง บางทีอาจจะให้ข้อคิดเห็นกับคุณได้บ้าง”
เย่เฉินพยักหน้า ก็ได้เปิดฝากล่องออก
สิ่งที่ดึงดูดสายตา คือนาฬิกาหน้าปัดทรงกลมขนาดใหญ่ที่มีอัญมณีสีน้ำเงินอยู่รอบๆเรือนนาฬิกา ตัดกับกรอบทองคำขาวยิ่งทำให้ดูหรูหราอย่างเห็นได้ชัด
เฟ่ยเข่อซินอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาในเวลานี้ "นาฬิการุ่น 5073P ของปาเต็ก ฟิลิปป์และเป็นรุ่นที่ประดับไพลิน คุณหลิวได้จัดรุ่นที่ดีที่สุดให้กับคุณเลย..."

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...