ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4587

สรุปบท บทที่ 4587 คิดถึงบ้าน 1: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านสรุป บทที่ 4587 คิดถึงบ้าน 1 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บทที่ บทที่ 4587 คิดถึงบ้าน 1 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เมฆทอง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ช่วงหลายวันมานี้ การที่หม่าหลันไปเต้นแอโรบิค แล้วก็ไปที่กลุ่มเดินวิบาก ถ้าสืบสาวราวเรื่องจนถึงแก่นแท้แล้วเป็นเพราะเธอไม่มีเงิน

เพราะไม่มีเงิน เธอถึงได้ทำในเรื่องที่ไม่ต้องเสียเงิน

ยิ่งไปกว่านั้น สถานที่อย่างสหรัฐอเมริกา ถึงแม้จะอาศัยอยู่ในห้องสูท แต่เมื่อเทียบกับคฤหาสน์ Tomson Riviera แล้ว มันแตกต่างกันมาก

ยิ่งไปกว่านั้น อยู่ในสหรัฐอเมริกา ไม่มีโรลส์รอยซ์ คัลลิแนนชั้นสูงให้เธอขับ

และไม่มีคนขี้ประจบอย่างเฉียนหงเย่นประจบอยู่ข้างกาย

ดังนั้น ไม่ว่าจะคิดอย่างไร การกลับหัวเซี่ยดีที่สุดแล้ว

เย่เฉินที่อยู่ด้านข้างแอบยิ้ม ดูเหมือนว่าสไตล์ของหม่าหลันนั้นคงเส้นคงวาจริง ๆ และตนเองสามารถค้นพบจุดอ่อนของเธอได้อย่างง่ายดาย

ความจริงสำหรับเย่เฉินแล้ว เขาไม่ต้องการให้หม่าหลันอยู่ที่นี่ด้วย เพราะจะรบกวนโลกของเขากับภรรยาสองคน

ก่อนหน้านั้นเหตุผลที่ตนเองทำทุกอย่างเพื่อให้หม่าหลันมาที่นี่ สาเหตุหลักเป็นเพราะคนเองจะไปเกาะฮ่องกง เพราะไม่วางใจและทนไม่ได้ที่จะทิ้งภรรยาไว้ที่นี่ตามลำพัง ดังนั้นเขาก็เลยหลอกหม่าหลันมาอยู่เป็นเพื่อนภรรยาตอนที่เขาไปเกาะฮ่องกง

แต่ตอนนี้ตนเองกลับมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้หม่าหลันอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว

เพราะเซียวชูหรันไม่ทราบสถานการณ์ทางการเงินของหม่าหลัน แต่เย่เฉินรู้อย่างชัดเจนว่าตอนนี้หม่าหลันไม่มีเงินเลย ดังนั้นเธอจะต้องอยู่ที่สหรัฐอเมริกาอย่างแน่นอนและรอจนกว่าเซียวชูหรันจะอบรมเสร็จสิ้น แล้วค่อยกลับหัวเซี่ยพร้อมกัน

ดังนั้น การทำให้เธอรีบกลับไปเอง จึงเป็นเรื่องสำคัญอันดับต้น ๆ ของเย่เฉิน

หลังจากนั้น หม่าหลันก็กล่าวอีกครั้งว่า “นอกจากนี้ แม่ไม่อยากรบกวนโลกของพวกกคุณสองคน แม่ไม่อยากเป็นก้างขวางคออยู่ที่นี่ มันทำให้แม่รู้สึกอึดอัด ดังนั้นลูกปล่อยให้แม่กลับก่อนดีกว่า ลูกคิดว่าถูกไหม?”

เซียวชูหรันกล่าวด้วยความจำใจ “แล้วแม่คิดจะกลับเมื่อไร?”

หม่าหลันกล่าวโดยไม่ต้องคิดว่า “ยิ่งเร็วยิ่งดี ลูกลองดูว่าพรุ่งนี้มีตั๋วไหม?”

“พรุ่งนี้?!” เซียวชูหรันกล่าวด้วยความโมโห “คุณแม่ ต่อให้คุณแม่จะกลับ ก็อย่ากะทันหันขนาดนั้น เหมือนจู่ ๆ ก็แตกคอกัน ก่อนหน้านั้นหนูเคยบอกว่าวันหยุดสุดสัปดาห์จะพาคุณแม่ไปเที่ยวที่นคนนิวยอร์ก แล้วคุณแม่ไม่ไปแล้วเหรอ?”

“อุ๊ย! แม่ลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร.....” หม่าหลันนึกขึ้นได้ทันที เพราะการที่ตนเองมาที่สหรัฐอเมริกานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แล้วเธอก็ยังไม่เคยไปนครนิวยอร์กอีกด้วย

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน