ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4589

หลังจากนั้น เธอวิเคราะห์อย่างจริงจังว่า “ที่รัก คุณคิดดูสิ ฉันรู้จักนิสัยของคุณแม่ดีที่สุด และคุณก็น่าจะรู้เช่นกัน คุณแม่เป็นคนที่ชอบโอ้อวด อย่าพูดถึงว่าคุณมอบสร้อยคอให้คุณแม่หนึ่งเส้น แค่คุณมอบโซฟาที่แพง ๆ ให้คุณแม่ คุณแม่ก็แทบอยากจะลากออกไปโชว์กลางถนน แต่เมื่อสักครู่คุณมอบสร้อยคอราคาแพงให้คุณแม่ นึกไม่ถึงว่าคุณแม่จะไม่สวมทันที แต่กลับเก็บมันไว้เอาไว้.....นี่.....นี่มันไม่แปลกเหรอ?”

เมื่อเย่เฉินได้ยินการวิเคราะห์ของเซียวชูหรันแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมภรรยาที่โง่เขลาของตนเอง

ดูเหมือนว่าเซียวชูหรันจะรู้จักแม่ของตนเองเป็นอย่างดี ด้วยนิสัยของหม่าหลันแล้ว เมื่อเธอมีของมีค่าแล้วจะเก็บไว้ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ดังนั้น เมื่อสักครู่หม่าหลันเก็บสร้อยคอที่ตนเองมอบให้อย่างระมัดระวัง สำหรับเธอแล้วการกระทำเช่นนี้ค่อนข้างจะผิดปกติ

แต่เย่เฉินรู้อย่างชัดเจนว่าทำไมหม่าหลันถึงทำเช่นนั้น

เหตุผลไม่มีอะไรมากไปกว่าคำพูดเมื่อสักครู่ของตนเอง ที่บอกว่ายิ่งสภาพดี ขายมือสองก็จะได้ราคาดียิ่งขึ้น

เดาว่าหม่าหลันเสียดายที่จะใส่ ต้องการนำมันกลับในสภาพสินค้าใหม่ เพื่อจะขายได้ราคาดีขึ้น

ดังนั้นเย่เฉินกล่าวกับเซียวชูหรันด้วยรอยยิ้มว่า “ผมวิเคราะห์แล้ว คุณแม่อาจคิดว่าตอนนี้เวลาค่ำแล้ว ถึงแม้ว่าจะใส่ออกไปคนอื่นก็มองไม่ออก อีกอย่างคุณแม่ไปที่กลุ่มเดินวิบากอาจจะต้องเคลื่อนไหวมาก ซึ่งไม่เหมาะกับการสวมใส่เครื่องประดับ คุณอย่าคิดมาก”

เซียวชูหรันส่ายศีรษะและกล่าวอย่างจริงจัง “ฉันคิดว่าเรื่องมันไม่ง่ายขนาดนั้น คุณคอยดูสิว่าพรุ่งนี้คุณแม่จะสวมสร้อยเส้นนั้นไหม ถ้าพรุ่งนี้คุณแม่ไม่สวม ฉันเดาว่าคุณแม่อยากจะขายสร้อยคอเส้นนั้นอย่างแน่นอน”

เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าเซียวชูหรันจะทำนายหม่าหลันได้แม่นยำขนาดนี้ เขาจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณอย่าคิดมากขนาดนั้น ในเมื่อผมมอบให้คุณแม่แล้ว คุณแม่จะทำอย่างไรมันก็เป็นสิทธิ์ของคุณแม่ พวกเราไม่มีสิทธิ์ยุ่ง”