ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 459
บทที่ 459
หม่าหลันได้ยินดังนี้ ก็ตาเป็นประกาย！
เธอกำลังเครียดว่า ถ้าเฉินซูอี๋ไปแล้ว ตนเองจะไม่มีให้ใครกินเงินเล่นไพ่อีก ไม่คิดว่าเฉียนหงเย่นจะหาตัวสำรองมาให้กินเงินพอดี！
แล้วอีกอย่าง ฟังไปแล้ว ขาไพ่คนนี้น่าจะมีเงินมากกว่าเฉินซูอี๋เสียอีก เฉินซูอี๋แพ้วันหนึ่งกว่า9พัน ขาไพ่คนนี้แพ้วันหนึ่ง ตั้งหลายหมื่น！
เธอชอบคนที่มีเงินในกระเป๋าเยอะๆ และเล่นไพ่นกกระจอกไม่ค่อยเก่ง ช่างเป็นโชคให้ได้รวยจริงๆ เลย！
ถ้าหากว่าร่วมมือกับเฉียนหงเย่น แล้วนัดแนะโค้ดลับกัน จะต้องมีแต่ได้ไม่มีเสีย！
พอพูดถึงจุดนี้ เธอก็พอใจอย่างมาก！
คนอย่างเธอ เป็นคนรักเงินดั่งชีวิต พอเห็นเงิน ยังสนิทสนมมากกว่าพ่อแม่ตนเองเสียอีก！
ตอนนี้ได้เฉียนหงเย่นพูดเช่นนี้ เธอก็รู้สึกอดใจไม่ได้ขึ้นมาทันที
เฉียนหงเย่นเห็นเธอตื่นเต้น ก็รีบพูดต่ออีกว่า “พี่จะบอกให้นะน้องสะใภ้ พอไปที่โต๊ะไพ่ พวกเราก็ช่วยกันดูฝั่งตรงข้าม จะเอาดอกก็จับจมูก จะเอาเส้น ก็จับนิ้ว จะเอาหมื่น ก็เม้มปาก พอถึงตอนนั้น เราร่วมมือกัน แล้วกินฝั่งตรงข้าม จะชนะให้พวกหล่อนไม่เหลืออะไรเลย”
หม่าหลันได้ยินดังนั้น ก็รีบตอบรับอย่างดีใจว่า “ได้สิ ซ้อใหญ่พูดเช่นนี้ เช่นนั้นพวกเราก็ไปเล่นกันเลย！”
เฉียนหงเย่นใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วตั้งใจพูดว่า “โอเค พี่จะบอกให้นะ ยัยคนนี้มันมีเงินเยอะ หล่อนพักอยู่ที่บ้านพักเขตTomson Riviera น้องว่าพวกเราจะไปตอนไหนดี?”
หม่าหลันรีบพูดว่า “ตอนนี้เลยก็ได้ มา นั่งรถน้องไปแล้วกัน！”
พอขึ้นรถ เฉียนหงเย่นก็เห็นใบหน้ารีบร้อนของหม่าหลัน ในใจก็ยิ้มเยาะขึ้น
เพื่อที่จะวางแผนกับหม่าหลัน เธอก็เชิญเจ้ามือมาสองคน ยังยอมจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อเช่าบ้านพักในเขตTomson Riviera ก็เพื่อจะต้องการชนะเอาทรัพย์สินของหม่าหลันมาให้หมด ให้ยัยคนนี้ไม่เหลืออะไรเลย！
เย่เฉินก็หลุดขำถามว่า “จากนั้นล่ะครับ? พอจบจากมหาวิทยาลัยดัง ทำไมถึงได้เป็นไปพ่อบ้านได้ล่ะครับ?”
เย่เฉินคิดว่า พ่อตาของตนเองคนนี้ เป็นถึงนักศึกษามหาวิยาลัยดัง ทั้งยังเป็นคุณชายรองของตระกูลเซียว สุดท้ายกลับมาเป็นผู้ชาย
ไม่เอาไหนที่ถูกหม่าหลันบ่นทุกวันได้ ช่างน่าสนใจเสียจริงๆ
เซียวฉางควนได้ยินดังนั้น ก็พูดด้วยอารมณ์ออกมาว่า “จากนั้น......เฮ้อ ต่อจากนั้นก็อย่าไปพูดถึงมันเลย มีแต่เรื่องที่ขมขื่น......”
ตอนที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันนั้น ด้านหลังประตูก็มีชายวัยกลางคน รุ่นราวคราวเดียวกับเซียวฉางควนเดินออกมา พอเห็นเซียวฉางควน ชายวัยกลางคนคนนั้นก็รีบวิ่งเข้ามากอดเขาอย่างดีใจ
“ฉางควน ไม่ได้เจอกันนานเลย ตอนนี้ดีเลยสิ แต่งตัวดีไม่เบาเลยนะ....”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...